မေတာင္းဘဲနဲ႕ ေတာင္းဆု ေကာင္းမွဳျပည့္စံုေစဘို႕ (အပိုင္း၂/၂)

စကားအတုိင္း ဘိုးဘုိးေအာင္၏သီလဂုုဏ္သတင္းကား တစ္ျပည္လံုးလ်ွင္ နွံစပ္ေက်ာ္ၾကားခဲ့ေခ်၏။ ဘုိးဘိုးေအာင္၊ စၾက္ာမင္းတို႕တြဲဖက္ထားေသာ ပံုေတာ္ကားမ်ားပင္ တျပည္လံုးေတာေနမက်န္ အမ်ားအျပားခ်ိတ္ဆြဲထားၾက၏။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ဘုိးေတာ္နာမည္ကား တာစားလာသတည္း။ ယခင့္ယခင္အခါကာလတုန္းကသည္ကား ထြက္ရပ္ေပါက္၀ိဇၨာဟူေသာ အမည္သာအသံုးမ်ားခဲ့၏။ ေလာကီ၀ိဇၨာ၊ ဂႏၶာရီ ၀ိဇၨာဟူ၍လည္းသံုးေသး၏။ ယခုေသာ္ဘုိးေတာ္က ဖံုးလႊမ္းသြားေခ်ျပီ။

ထိုမွ ေနာက္ေရာက္ ထြက္ရပ္ေပါက္တို႕ကား ဘုိးေတာ္ဟူေသာ အမည္သာတြင္က်ယ္စြာ၏။ သို႕ေၾကာင့္ အဘ၀ိမလကိုလည္း ဘိုးေတာ္ဟူေသာ အမည္သာတြင္က်ယ္လာေတာ့၏။ အဘကားဘိုးေတာ္ဆိုေသာ္ လည္း ဘိုးေတာ္ အမူအက်င့္ကားမယူ၊ရဟန္းအမူအက်င့္သာ ယူရိွဘိ၏။ ပါရမီဆုပန္ လက္က်န္မကုန္ေသးသျဖင့္သာ ထိုကိစၥျပဳက်င့္ေနရ၏။

ရံတခါလ်ွင္ (ငါလုပ္ခ်င္သည္က ၇ဟန္းတရား၊ ငါလုပ္ေနရတာက ကိေလသာဒုတ္ထိုးသမားကြ)ဟု မိန္႕၏။

(ငါမလုပ္ခ်င္ေတာ့ဟု အတန္တန္ျငင္း၏။ ကိုယ္ေတာ္ၾကီး မ၀င္လ်ွင္မျဖစ္လို႕ပါ။ ဒါေလးေတာ့ ဆက္လုပ္ပါဦးနဲ႕ ငါ့မွာ နွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ေက်ာ္လာခဲ့ျပီ)ဟူ၍လည္းမိန္႕၏။

(ေ၀ဘူနွင့္ငါ သည္ သာသနာေနာက္ပိုင္းမွာ ညီအကိုအျဖစ္နဲ႕ ဘ၀မ်ားစြာတြဲဖက္ျပီး ပါရမီျဖည့္က်င့္ခဲ့ၾကတယ္။ ယခုေတာ့ သူကငါ့ကိုပစ္သြားျပီကြဲ႕) ဟူ၍လည္းမိန္႕၏။

(သည္ေန႕ရဟန္းကိစၥျပီးေစ့မည္ သည္ဆီခ်က္အိုးထဲ ခုန္ခ်ဆို ငါခုန္ခ်ရဲပါတယ္) ဟူ၍လည္း အားမလုိအားမရျဖင့္ ၄င္းစိတ္ထားအား မိန႕္ၾကားေသး၏။

ရံတခါတြင္ကား- (ေအာင္မင္းေခါင္ၾကီး ငါ့ကိုေျပာတယ္။ သန္႕ရွင္းေရ-ေဂါတမဘုရားရွင္ လက္ထက္တုန္းက မဟာသာ၀က အသီတိရွစ္က်ိပ္ရယ္။ ေနာင္ပြင့္မည့္ ေမေတၱယ်လက္ထက္တြင္ကား အသီတိ ရွစ္ေသာင္းရိွလိမ့္မယ္။ အဲဒီရွစ္ေသာင္းမင္းေနာက္မွာ ရိွတယ္ကြယ့္ဟူ၍ မိန္႕သည္) ဟုလည္းမိန္႕ေသး၏။

ထိုနွင့္တဆက္တည္းပင္ (ငါ့ကိုစၾက္ာမင္းေဆးေပါ့လိပ္ကေလး တစ္လိပ္ဘိုးေတာ္ကေပးျပီး မင္းစၾက္ာရွင္ ျဖစ္ျပီကြယ့္ဟူ၍လည္းမိန္႕သည္)ဟု မိန္႕ေသး၏။

၄င္းစကားရပ္မ်ားကို ေထာက္ခ်င့္လ်က္က အဘကားေမေတၱယ်ဘုရားရွင္၏ လက္ထက္ေတာ္၌ ဦးစြာတရားပြင့္ ေစမည့္ ေကာ႑ညကဲ့သို႕ေသာ သာ၀ကဆုျဖစ္တန္ရာ၏။

 တဖန္လည္း ငါတို႕ေရာက္စ၏ တစ္ေန႕တြင္ ငါတို႕ကိုလက္ဆြဲေခၚခဲ့၍ ဘိုးေတာ္ေအာင္မင္းေခါင္ အဘပြားတုိ႕ထားရာ အခန္းတြင္းသို႕ေခၚသြားကာ (ေတြ႕လားငါ့သား အဲဒါက လူေတြကြာ့ ငါက ရဟန္းရယ္ကြာ့။ ဘာလို႕သည္လို တစ္ခန္းတစ္နားထားရတာလဲေမး)။

(ငါက လူကိုကိုးကြယ္တာမဟုတ္ဖူး ဆရာကိုလ်ွင္ကိုကြယ္တာ)ဟူ၏။

ထိုစကားကို ေထာက္ခ်င့္၍လည္း ေအာင္မင္းေခါင္ၾကီးဆိုသည္မွာ ေလာကီ၀ိဇၨာမ်ဳိးမဟုတ္၊ ပုပၸါးေတာင္၏အနီး သေျပကုန္းရြာမွ ဆရာေတာ္ ဦးအာစိဏၰ၏ ရုပ္ေတာ္ထဲ၀ယ္ အေလာင္းေတာ္ကိန္း၀င္ကာ ေအာင္မင္းေခါင္ၾကီး အမည္ခံထားေသာဟူ၏။ သို႕ေၾကာင့္ အေလာင္းေတာ္နွင့္ အဘကား ပါရမီစခန္း၌ တဆက္တည္းသာျဖစ္သျဖင့္ အဘကားေနာက္သာသနာ၏ အေလာင္းအလ်ာဆုိကားမမွားျပီ။  (စကားခ်ပ္-က်မအား ေဒါက္တာျမသြင္၏ သားဆယ္ျပားသည္လြန္ခဲ့ေသာအနွစ္ ၂၀ေလာက္က ေျပာခဲ့ဘူးသည္။ထုိစဥ္ကနားမလည္သျဖင့္ က်မဆရာ ေဒါက္တာျမသြင္မွ ရွင္းျပခဲ့ရာ က်မအတြက္ အထူးအဆန္းျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။ ဆရာကား ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး လူဘ၀တြင္ အတူက်င့္ၾကသူ တည္း)။

အဘသည္ ၄င္းအားအပ္နွံထားသျဖင့္ တာ၀န္ယူရမည့္ ထို ကၠဳစၦာသယကိုငါတို႕အား အပ္နွံရာ၌ ထိုကၠဳစၦာသယ ေစတီပံုပါရင္ထုိးေလးအား ဦးစြာေပးသနား၏။ တစ္ဖန္ အင္းလ်ားကန္အနီး လမ္းေလ်ွာက္အတူထြက္ရင္းက (ငါ့သားမ်ားကို အင္းပညာသင္ေပးဦးမွာပါကြာ) ဆိုခဲ့ျပီး ေက်ာင္းသို႕ေရာက္ေသာ္ ေငြမတ္ေစ့ တစ္မတ္ေပးအပ္ကာ ခ်ီးျမွင့္ခဲ့၏။

ယခုေသာ္ ထိုတံဆိပ္၊ ထိုေငြတစ္မတ္ကိုင္ေဆာင္လ်က္က မဂၤလာဒုံ၊ ကာယရပ္ကြက္အတြင္းရိွ ထိုကၠဳစၦာသယ ေစတီသို႕ ငါ၏ဒုတိယေျမာက္သာသနျပဳအျဖစ္ ပန္းရံမ်ားနွင့္အတူ သြားေရာက္ရပါေခ်၏။ အဘကိုယ္ေတာ္တုိင္လ်င္ လိုက္လံပို႕၏။ အဘရိွစဥ္ပင္ ျငမ္းဆင္၏။ တစ္ဖန္ဘုရားေရွ႕၀ယ္ ၾကီးမားေသာ မ႑ာပ္ေက်ာင္းၾကီးတစ္လံုးလည္း ထုိးေစ၏။ ေက်ာင္းလည္းျဖစ္ မ႑ာပ္လည္းျဖစ္ေစ၏။

ကၠဳစၦာသယေစတီေတာ္ၾကီးကိုကား ငွက္ေပ်ာဖူးမွသည္ ေခါင္းေလာင္းပံုေတာ္၏ ေအာက္ေၾကးေခြၾကာအံုမ်ား တိုင္ေအာင္ ဖာေထးသင့္သည္မ်ားဖာေထးရျခင္း၊ ခြာသင့္သည္မ်ားခြာလွပ္လက်္က အသစ္ကိုင္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ ေပးရ၏။ နွစ္အားျဖင့္ ၁၃၄၁ ခုထဲသို႕၀င္လာ၏။

ဘုရားေရွ႕၏ မ႑ာပ္ေက်ာင္းၾကီး ျပီးစီးေလေသာ္ အဘကိုယ္ေတာ္တုိင္ၾကြေရာက္ သီတင္းသံုးေတာ့၏။ ငါတို႕ကိုလည္း-

(သားရဲ့ ဘုရားတည္တာက ပန္းရံတည္တာကြာ့။ ငါတို႕က ငါတို႕အလုပ္ ငါတို႕လုပ္ရမည္)။

ဤသို႕လ်ွင္ သတိေပးကာ အဘလည္း အခန္းတြင္းမွပင္ တရားအားထုတ္၏။ ငါတို႕သည္လည္း ဓမၼာရံုေဟာင္းၾကီး၏ အတြင္း၌ အလုပ္ကိစၥ အေထြအထူးမရိွ တရားကိုသာမွတ္္ေတာ့ေခ်၏။ အလွဴခံမရိွ၊ အလွဴခံခြက္၊ အလွဴဌာနလည္း မထားရိွ။ သူ႕အလုိလုိ နဂိုအတိုင္းပင္ ၾကားရာအရပ္တို႕မွ သူ႕အဆက္နွင့္သူ လာေရာက္ၾကကာ ထည့္၀င္ရာ မေတာင္းဘဲနွင့္ ေတာင္းဆုနွင့္ေကာင္းမွဳ ျပည့္သြား၏။ သို႕နွင့္ ေစတီျပီးစီးရာ ေနာက္ ေစတီရိွရာ သိမ္ပါ၊ ပါေစေတာ့၏။ (အဘဆိုသည္မွာ အဘ၀ိမလကိုဆိုျခင္းျဖစ္ပါသည္)

(စကားခ်ပ္=က်မသည္လည္း ၀ိပသနာအားထုတ္ရာမွ မည္သို႕မည္နယ္ ၀ိဇၨာနယ္ဘက္ေရာက္သြားသည္ မသိ အဘေအာင္မင္းေခါင္ၾကီးနွင့္ဆက္ႏြယ္လာေတာ့၏။ ခုိင္းတာလည္း လုပ္ရေလရာ ပိတ္ရက္တြင္ က်မ ပုဂံသို႕အၾကိမ္ၾကိမ္သြားရ၏။ ေတာင္တြင္းၾကီးသို႕လည္းသြားခဲ့ရဘူး၏။ က်မအားျဖင့္ တဆင့္ခံျဖင့္သာ ခုိင္း၏။ တိုက္ရိုက္ကားမခိုင္းေခ်။ သို႕ေသာ္ အိမ္မက္ထဲတြင္ အသံၾသဇာျပည့္စံုေသာ အသံတသံကား လူမျမင္ရ။ အသံကားၾကားရ၏။ အိမ္မက္သာေျပာင္းသြားမည္ အသံကားမေျပာင္း။ မိန္႕သြားတုိင္း ေနာင္ ၄-၆လ ၾကာေသာ္ျဖစ္လာ၏။ က်မသည္လည္း တၾကိမ္ေသာ္ ဘုိးေတာ္ေအာင္မင္းေခါင္အား မေၾကမနပ္ျဖစ္ရာ အၾကီးအက်ယ္ျပန္ေျပာဘူးသည္။ သို႕ျဖစ္ရာ က်မအား (ေနရာေရြ႕ရမည္ နင့္ထိုုက္နွင့္နင့္ကံ)ဟု အိမ္မက္လာေပးရာ ၊ အိမ္မက္ေပးျပီး ၆ လအၾကာတြင္ မသက္မသာျဖင့္ ဒုကၡေပးသူမ်ား ေပၚလာျပီး လက္ရိွတာ၀န္ယူထားေသာ ေနရာမွ ဖယ္ေပးလိုက္ရ၏။ ထုိကိစၥတြင္ က်မသည္ ျပန္လည္ေခ်ပခြင့္မရိွေသာ မတရားသျဖင့္နည္းျဖင့္ တဖက္သတ္ဆံုးျဖတ္ခံရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ က်မသည္ ေက်နပ္၏။ အေတာ္သီးခံလိုက္ရသျဖင့္ သီးခံရ ေသာပါရမီဘက္တြင္ ပါရမီေလးအသင့္အတင့္ေတာ့ ပါသြားသည္။ ၄င္းအျပင္ က်မသည္ အပူကို အေအးနွင့္ေဆးတတ္ေသာပင္ဂိုစရိုက္ေၾကာင့္ ထိုလူၾကီးအား ေရွာင္ကြင္းသည့္အေနျဖင့္ တရားရိပ္သာတြင္ သြားေရာက္တရားထုိင္ျဖစ္ရာ က်မသည္ အရွဳံးထက္ မျမတ္ထြက္သြားေလေတာ့သည္။ ေနာင္တြင္ က်မသေဘာေပါက္လာသည္မွာ ဘိုးေတာ္ေအာင္မင္းေခါင္ ကား တပည့္တပန္းမ်ားစြာရိွ၏။ သူကလုပ္ျခင္းမဟုတ္ သူ႕တပည့္မ်ားက ဆရာအားျပန္ေျပာသျဖင့္ က်မအား ေအာက္လက္ငယ္သားမ်ားက ျပန္ေျပာျခင္း၊ အာခံျခင္း၊ ျပသနာရွာျခင္းမ်ားကိုခံခဲ့ရေပသည္။ ဓါတ္စီးမ်ားထံသို႕  အဘေအာင္မင္းေခါင္သည္ကိုယ္တိုင္ၾကြလာေရာက္ေျပာဆုိျခင္းနည္း၏။ သက္ဆုိင္ရာကိုယ္ေစာင့္နတ္မ်ား၊ ပဌာန္းဆက္မ်ား၊ မိမိတုိ႕ကိုးကြယ္ေသာ နတ္မ်ား၊ ရိုးရာမ်ားမွ ၀င္ေ၇ာက္၍ ဓါတ္စီးခံသူမွတဆင့္ မိမိတို႕ အေၾကာင္းကို ေျပာၾကားေနျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ လူေတြက အဘဓါတ္စီးဆို၏။ အဘအမည္ ကိုဒိုင္ခံသံုး၍ ေဟာၾကေျပာၾကရွာစားၾက၏။ အမွန္ကားမဟုတ္ ေနရာတုိင္း အဘမဟုတ္။ သမထလိုင္းကအေခၚအားျဖင့္ အဟိတ္တို႕သာတည္း။ တပည့္တပန္းမ်ားသာတည္း။ အစစ္အမွန္ကား ကိစၥရိွမွသာ ၾကြလာတတ္ရာ။ တခါတရံတြင္ တပည့္အဟိတ္မ်ား ေတာင္ေျပာေျမာက္ေျပာ၀င္ေျပာသျဖင့္ သူမ်ားသည္ အဘေအာင္မင္းေခါင္ ဟု ယံုထင္ေၾကာင္ထင္ ျဖစ္လာတတ္သည္ကို အဘေအာင္မင္းေခါင္ ေျပာသည္ဟု စြဲဲမွတ္မွားမွာစိုးေသာေၾကာင့္ ယခုရွင္းလင္းလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ က်မကိုယ္တိုင္လည္း ထိုသို႕ျဖစ္ဖူးေလရာ က်မသည္ က်မအား ေတာင္ေျပာေျမာက္ေျပာေျပာရမလားဟု စိတ္ဆိုးကာ အဘအား ျပန္ေျပာျဖစ္သြားျခင္းျဖစ္ပါေတာ့သည္။ က်မ၏ဆရာမသည္ ဘုရားေတြတည္ရာတြင္ ဒိုင္ခံညႊွန္ၾကားေပးရသူျဖစ္ရာ သူထံသို႕လည္း အဘမၾကာခဏၾကြလာတတ္၏။ အဘတို႕နွင့္ပဌာန္းဆက္ရိွသူ အလုပ္တြဲလုပ္ရမည့္သူမ်ားတြင္သာၾကြလာသည္ကားမ်ား၏။)

မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ေမတၱာရိပ္ေအာက္မွ မေတာင္းဘဲနွင့္ ေတာင္းဆု နွင့္ေကာင္းမွဳျပည့္စံုၾကပါေစသတည္း။

ေမတၱာျဖင့္

ဓမၼသာလာ