အေပါက္က်ယ္တဲ့ သမထလမ္းသြယ္၊ ျမန္ျမန္ေသၾကပါေစဗ်ား

အခုတေလာ အျငင္းအခံုျဖစ္ေနၾကတာက သမထနဲ႕ ၀ိပသနာပါ။ သမထဆိုတာန႕ဲ အၾကားလိုင္း အျမင္လိုင္း ဓာတ္လိုင္း နတ္လိုင္း သိုက္လိုင္းေတြ အစံုအလင္ေပါ့။ အဆက္ေတြ အဆက္ေတြက ပံုမဆံုး ေသခဲ့ဘူးတဲ့ အရိုးေတြ ေတာင္လိုပံုဆိုတဲ့အတိုင္းပါဘဲ။ သို႕ေသာ္ သမထအေျခမခံဘဲနဲ႕ေတာ့ ၀ိပသနာကို မေရာက္နုိ္င္ပါဘူး။ ဒါေလးကေတာ့ လူေတ္ာေတာ္မ်ားမ်ားတရားအားထုတ္ဖူးရင္လက္ခံၾကမယ္ထင္ပါတယ္။
မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးေမြးေန႕မွာ ေဗာဓိရိပ္ျငိမ္ဆရာေတာ္နဲ႕ ခဏတာ စကားေျပာခြင့္ေလး ရေတာ့ ဆရာေတာ္ေလးက ပုတီးသမားတဦးက ဘာသာေရးလည္းလုပ္ေသးတယ္။ ေဒါသကလဲ ၾကီးေသးတယ္လို႕မိန္႕ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ဆရာေတာ္က ပုတီးစိပ္တာက အေပါက္က်ယ္တယ္လို႕ ေျပာလိုက္သတဲ့။ အဲဒါလည္းၾကားေရာ ပုတီးသမားက ဆရာေတာ့္ကို စိတ္ေတြ ဆုိးေတာ္မူပါေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ ဆရာေတာ္ေလးကလည္း တဖက္သားစိတ္ဆိုးလာျပီဆိုတာ သိတာနဲ႕ အဲဗ်ာ အေပါက္က်ယ္တယ္ဆိုတာ အပါယ္ေၾကာက္လို႕ဗ် လို႕ေျပာလုိုက္ေတာ့မွ ပုတီးသမားကလည္း ျပန္ျပီး ျပံဳးလာသတဲ့။
က်မကိုလည္း သမထသမားေတြက အညိဳေရာင္ကို ၾကိဳက္တယ္လို႕။ က်မက အညိဳေရာင္ခ်ည္း၀တ္တာမ်ား တယ္ေလ။ အမွန္ေတာ့ ဟိုးကတည္းက တေန႕မွာ ဘုရားတည္ရမယ္။ ေယာဂီ၀တ္မယ္လို႕ ေျပာၾကလို႕ က်မကလည္း အညိဳ၀တ္၀တ္ျပီးဘုရားခန္းထဲ ပုတီးစိပ္တရားထိုင္ရာက အညိဳကို ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္သြားတာ။ ဆရာေတာ္ေလးကိုေလ်ွာက္ထားမိတယ္။ ေရႊဘိုမွာ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးဆီေရာက္တံုးက တရားထိုင္ရာက ေန ပုတီးေျပာင္းစိပ္ေနရေတာ့ စိတ္ေတြကပ်က္လာ။ ဒီေတာ့မေနာနဲ႕ေလ်ွာက္မိတယ္။ တပည့္ေတာ္ တရားထိုင္ရာက ပုတီးဘက္မစိပ္လို႕မရေအာင္ ပုခံုးေတြကနာ၊ အာရံုေၾကာေတြကနာ ျဖစ္လာတယ္။ ပုတီးကို မစိပ္ျခင္ဘဲ မျဖစ္လို႕စိပ္ေနရတယ္လို႕ပါ။
ဒီေတာ့ ဆရာေတာ္ေလး ဦးေဗာဓိက ဆရာေတာ္ၾကီးက ပုတီးမစိပ္နဲ႕လို႕မေျပာဘူးလားလို႕ ေမးပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ကို မေျပာခဲ့ဘူးဘုရား။ အတိတ္ဘ၀က ဘာေတြဆုေတာင္းခဲ့မွန္းမသိလို႕ေျပာခဲ့ပါတယ္ဘုရားလို႕။
ဆရာေတာ္ေလးက သူလိုျခင္တဲ့အေျဖကို က်မထံကမရခဲ့ဘူး။ ျငိမ္သြားပါတယ္။ အခုလည္း ေဖ့ဘုတ္ေပၚမွာ ဂါထာရြတ္တာနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ျငင္းခံုေနၾကပါတယ္။ ဂါထာရြတ္တိုင္း အဆင္ေျပမယ္ဆုိ ဂါထာဘဲ ထိုင္ရြတ္မယ္။ ဘာမွမလုပ္ေတာ့ဘူးတို႕။
တေယာက္ကလည္း ဂါထာေတြရြတ္ျပီးစြမ္းတယ္ဆိုရင္ ဂါထာရြတ္ျပီး သမထလမ္းကေန နိဗၺာန္ကို မျမင္နုိင္ဘူး။ ဒါလည္း ဟုတ္တာပါဘဲ။ သမထစြဲသြားရင္ ၀ိပသနာနဲ႕ ေ၀းသြားတတ္တာလဲ အမွႏ္။ တကဲ့ ကိုစိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာတည္ျငိမ္လာမယ္။ ဂုဏ္ေတာ္ေတြပြားမယ္ဆုိရင္ ကိေလသာေ၀းတဲ့အတြက္ နတ္ေတြက ခ်စ္တယ္။ ကူညီတယ္ ေဆာင္မတယ္။ ဒီအတြက္ အဆင္ေျပၾကတယ္။
အဲဒီအပိုင္းမွာ သာယာတတ္တယ္။ ေနာက္ သမထလိုင္းေတြမွာ အၾကားဓာတ္ အျမင္ဓာတ္ ေပါင္းစံုကို ေပးတတ္တယ္။ ဒီမွာလည္း တခ်ီအလဲထိုးခံရတတ္တယ္။ မူလရည္ရြယ္ခ်က္ကိုက နိဗၺာန္ကို မရည္ရြယ္သူေတြအတြက္ကေတာ့ အေၾကာင္းမဟုတ္ေပမဲ့ နိဗၺာန္ကို ရည္ရြယ္အားထုတ္သူေတြက ဒီလိုၾကားအာရံုေတြအေပၚမွာ ျဖတ္နိုင္ဘုိ႕ေတာ့ အေရးၾကီးပါတယ္။
ရြတ္ဖတ္ေနရင္ ကိေလသာေတြလည္းမေပၚ၊ ျမတ္စြာဘုရားမွာ အာရံုရိွေနတဲ့အတြက္ အဲဒီစိတ္ေတြဟာ တန္ဘိုးၾကီးပါတယ္။ အဓိကက ကိေလသာ၀င္ခြင့္မေပးတာပါဘဲ မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ကလည္း လမ္းညြႊန္ခ်က္ေပးခဲ့ပါတယ္။
ရြတ္ဖတ္ရင္ ေလာဘစိတ္(ဘာကိုလိုျခင္လို႕ ဘာျဖစ္ျခင္လို႕)ဆိုတဲ့စိတ္ေတြကပ္ပါလာရင္ေတာ့ ကိေလသာက မေသ မရွင္ျဖစ္ေနမွာပါဘဲ။ ဆရာေတာ္ေလးက ကိေလသာေတြထူေျပာတဲ့ လူသေဘာ လူ႕မေနာကို မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက ဆုေတာင္းတခုနဲ႕ေပးခဲ့ပံုေလးကို ေဟာေျပာသြားတာေလးကို လည္းေရးျခင္ပါေသးတယ္ရွင္။
တခါက ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသီတင္းသံုးေနတဲ့ မဟာျမိဳင္ေတာၾကီးထဲကုိ ရန္ကုန္က အဖြဲ႕ေတြက သြားဖူးၾကပါတယ္တဲ့။ အဲ ရန္ကုန္ကလည္း ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကလည္း ရန္ကုန္ေနဖူးေတာ့ ရန္ကုန္က အဖြဲ႕ေတြအေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းသိတာေပါ့။ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက တရားလည္းေဟာျပီးေရာ ကုလားထုိင္က ထလိုက္ေတာ့ ျပန္ၾကြခါနီး ဆုေပးမွာကို ေမ်ွာ္လင့္ေနၾကပါသတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက ျပန္ၾကြခါနီးမွာ သူ႕ရန္ကုန္ပရိသတ္ကို (ျမန္ျမန္ေသၾကပါေစဗ်ား) လို႕ ဆုေပးလိုက္တယ္တဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပရိသတ္ကလည္း ျမန္ျမန္ေသၾကပါေစဗ်ားဆိုေတာ့ မေသျခင္ၾကတဲ့ အတြက္ အံ့ၾသတၾကီးနဲ႕ ေၾကာင္ျပီး ဆရာေတာ္ၾကီးကိုလက္အုပ္ခ်ီေမာ့ၾကည့္ေနၾကသတဲ့။
ေသရမွာေၾကာက္တာေပါ့ေနာ္။ ဒီေတာ့မွ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက (ကိေလသာေတြ ျမန္ျမန္ေသၾကပါေစဗ်ား လို႕ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ေတာ့မွ ရန္ကုန္ပရိတ္သတ္ကလည္း (သာဓု သာဓု သာဓု)ေတြ လွဳိင္ေနေအာင္ ေခၚၾကတယ္တဲ့။
တကယ္ေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးတို႕လို သူေတာ္ေကာင္းၾကီးေတြက ျမန္ျမန္ေသေစဆိုတဲ့ မေကာင္းတဲ့ ဆုေတာင္းကို ဘယ္ေပးပါ့မလဲ။ ကိုယ့္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးအေၾကာင္းကို ကိုယ္သိေနတာဘဲလို႕ေဟာသြား ပါတယ္။
အေပါက္က်ယ္ အပယ္ေၾကာက္ဆုိတာလည္း ဆရာေတာ္ေလးေျပာသလိုပါဘဲ။ သမထကေတာ့ စိတ္ကို ၾကည့္ရွုတဲ့ေနရာမွာ အနုသိပ္မစိပ္ပါဘူးူ။ ၀ိပသနာက အင္မတန္မွ အနုစိပ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ အေပါက္က်ယ္တယ္လို႕ စကားစုေလးနဲ႕ အလြန္သင့္ေတာ္တယ္လို႕ဘဲ က်မျမင္ပါတယ္။
ေဖ့ဘုတ္ေပၚ ျငင္းခုန္တဲ့အထဲမွာ က်မလည္း ပါလိုက္ပါေသးတယ္။ သို႕ေသာ္ က်မကေတာ့ စိတ္တိုစရာ ျငင္းခုန္စရာတခုလို အျပန္အလွန္ေဆာ္ၾကတာမဟုတ္ဖဲ။ က်မသိသေလာက္ကေလး ေတာ့ ေရးေပးလိုက္တာပါဘဲရွင္။
ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက မဟာျမိဳင္မွာရိွေနစဥ္က ရန္ကုန္သြားဖို႕ ပ်ဥ္းမနားျမိဳ႕ေပၚၾကြလာရင္ မေထြးတို႕ မိဘမ်ားအိမ္ကို ဆြမ္းတထပ္ေတာ့ ဘုန္းေပးျပီးမွ ၾကြေလ့ရိွပါတယ္။ အဲဒီအခါ ဆရာ့ေတာ္ကို ေလ်ွာက္ျခင္တာ သိျခင္တာ ေလ်ာက္ထားလို႕ရပါတယ္။
တခါေတာ့ ဆရာေတာ္က မေထြးရဲ့အေဖကို တကာၾကီးဘာေတြလုပ္ေနသလဲလို႕ေမးပါတယ္။ မေထြးတို႕ အေဖက ညဆိုရင္ ဘုရားေပၚတက္ျပီး ေဂါပကေတြ တရားေဆြးေနြးၾကတယ္လို႕ ေလ်ွာက္လုိက္ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဥိးေဇာတိက ကေလသံေအးေအးေလးနဲ႕ ဒကာၾကီးေတာ့တို႕ေတာ့ မသိဘူး။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာေတြ တရားေဆြးေနြးရင္းနဲ႕ ေနာက္ေတာ့ ေဆြးေနြးတာမဟုတ္ဖဲ ရန္ျဖစ္သြား ျငင္းခံုသြားၾကျပီး အမုန္းပြားကုန္ၾကတာေတြဘဲ ၾကားေနရတာမ်ားတယ္လို႕မိန္႕ပါတယ္။
က်မကအဲဒီစကားကို ေခါင္းထဲကမထြက္ဖူး။ ျငင္းေနခံုေနၾကရင္ ဒို႕ေတာ့ မပါဘူးေဟ့လို႕ ေရွာင္ထြက္ သြားပါတယ္။ ဘာသာေရးနဲ႕ပတ္သက္ရင္ မျငင္းခုံဘူး။ က်င့္ဆိုရင္ က်င့္ဘဲက်င့္မယ္ ကိုယ္နိုင္သေလာက္လို႕ ဘဲေျပာမိပါတယ္။
သီလစင္ၾကယ္လ်င္ မွတ္ပါမ်ားရင္ ကိေလသာစင္ၾကယ္လာရင္ တရားဟာ သူ႕အလိုလိုေပၚလာတာ လုပ္ယူစရာမလိုဘူးလို႕ မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတ္ာဘုရားၾကီးက မိန္႕ပါတယ္။ မွတ္ရင္းမွတ္ရင္းနဲ႕ အမွတ္က အစက ကိုယ့္ဖက္မပါရာကေန ကိုယ့္ဖက္ပါလာမယ္။ ေတြ႕သမ်ွ ျမင္သမွ် ၾကား စားထိေတြ႕ ရသမ်ွအကုန္မွတ္ လို႕မိန္႕ပါတယ္။
ကဲ ဒီေတာ့ သမထဘဲျဖစ္ျဖစ္ ၀ိပသနာဘဲျျဖစ္ျဖစ္ ကိေလသာေသရင္ေတာ့ အက်ဳိးထူးမွာအမွန္ဘဲျဖစ္ပါတယ္။ ပုတီးလည္း ကိေလသာေသနုိင္သလို တရားထုိင္တာလည္း ကိေလသာသတ္တာပါဘဲ။ ၀ိပသနာ ဥာဏ္သည္ သခၤါရုပကၡာနွင့္အထက္ဥာဏ္ေရာက္မွ ျမင္တယ္လို႕ မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက အတိအလင္းမိန္႕ထားခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီဥာဏ္မေရာက္မခ်င္း ၀ိပသနာျဖစ္ဖုိ႕သမထနဲ႕ထူေထာင္တက္ေနၾကရတာပါ။ ဒီေတာ့ ျငင္းေန ခုန္ေန မဲ့ အစားဘယ္နည္းနဲ႕ေသေသ ကိေလသာေသဖို႕သာ လိုရင္းပါ။ ျငင္းေနခုန္ေနမဲ့အစား က်င့္လိုက္တာမွ ကိုယ့္ဖက္တမွတ္ပါတမွတ္ အက်ဳိးရိွနုိင္ပါတယ္။
သို႕ေသာ္ သမထလမ္းက အေပါက္က်ယ္ အပယ္ေၾကာက္လို႕ေပါ့လို႕ဘဲ ေဗာဓိရိပ္ျငိမ္ဆ၇ာေတာ္ရဲ့ စကားလံုး နဲ႕ ဘဲ ေရးသားလိုက္ရပါတယ္။
အားလံုးဘဲ ဆရာေတာ္ၾကီးေပးတဲ့ဆုထူးဆုျမတ္ျဖစ္တဲ့ ကိေလသာေတြ ျမန္ျမန္ေသၾကပါေစဗ်ားကို မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးေပးေသာဆုနဲ႕ျပည့္ရပါေစသားဟု သာဓု သာဓု သာဓုေခၚလ်က္ ၀ါတြင္းတြင္ သိကၡာသံုးရပ္ျဖင့္ အျမတ္ထုတ္လိုက္ၾကပါစို႕လားရွင္။