မသိသူေက်ာ္သြား သိသူေဖာ္စား

ဧျပီ ၂၇-၂၈ သည္ က်မအတြက္ အလုပ္ရွုတ္သလို ေျခတိုေစေသာေန႕ျဖစ္ပါသည္။ အိမ္ေရြ႕ေနသည့္ အတြက္ ကပ္ေနၾကဆြမ္းမ်ားလည္းမကပ္မိ၊ ၂၉ ရက္ေန႕ကလည္း မနက္ေစာေစာ မုန္႕ဆြမ္းသာကပ္ မိပါသည္။ ယေန႕ ေမေဒး(၁ ေမလ)ျဖစ္သျဖင့္ ရံုးပိတ္သည့္အတြက္တေၾကာင္း၊ မေန႕က နန္းစိန္က မုန္႕ကို ျမိဳ႕ထဲသြားသည့္ တပည့္ေလးက မ်ွသျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရားနွင့္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးအတြက္ ဆြမ္းနွင့္ ေဘာဇဥ္ကုိျပင္ဆင္၍ကပ္လွဴခဲ့ပါသည္။ အပတ္စဥ္ပိတ္ရက္တိုင္းအလွဴခံေပးသည့္ သံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ပါ ငဖယ္ဆုပ္ဟင္းနွင့္ ပီဇာမ်ားေလာင္းလွဴခဲ့ပါသည္။

ျပီးေသာ္ က်မသည္ တလသားေၾကာင္ေလး ၂ေကာင္ကို ကုတင္ေပၚတင္လိုက္ခ်လိုုက္ ဓါတ္ပံုရိုက္လိုက္ အလုပ္ရွတ္ပါေတာ့သည္။ အိမ္ေျပာင္းသည္ကို အေၾကာင္းျပ၍ ခ်မ္းေျမ႕ဆရာ ေတာ္ဘုရားၾကီး၏ ရင္တြင္စူးေသာေညွာင့္ ၅ ေညွာင့္ကိုျပန္လည္ေရးသားရန္လည္းေကာင္း၊ မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ အိမ္မက္ျဖင့္ေျပာေသာစကားမ်ားမွ ထူးဆန္းေသာ အေၾကာင္း အရာအခ်ဳိ႕ကိုပို႕စ္တင္လိုပါေသာ္လည္း အမွန္အတိုင္းေျပာလ်င္ ပ်င္းရိေနမိပါသည္။

အိမ္ေျပာင္းသည့္ညတြင္ ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္သည္ က်မေရွ႕တြင္ အသက္ငင္လ်က္ေသ သြားပါသည္။ ထိုစဥ္ကအေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါသည္။ ၾကက္ေပါင္းေရမ်ားကို ေဆးထိုးအပ္သံုး လ်က္ တုိက္ေသာ္လည္းျပန္မလန္းလာေတာ့ဘဲ ေသသြားပါသည္။ မေသမွီတြင္ လူသံၾကား၍ လူစြဲကာ လူေလးျဖစ္ေသာ္ျဖစ္ပါေစေတာ့ဟု ေဘးမွနာမည္ေခၚေခၚေပးခဲ့ပါသည္။ ေနာက္တေန႕တစ္ေကာင္ ေသျပန္ပါသည္။ ဒရြတ္ဒရြတ္နွင့္မ်က္ေစ့ေရွ႕တြင္ ေနာက္ျပန္ဆြဲကာေသသြားေသာ ေၾကာင္ေလးအား ၾကည့္၍ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါသည္။ သူ႕စအိုမွထြက္ေသာ မစင္မ်ားကိုလည္း တစ္သွ်ဴးျဖင့္သုတ္ေပး ေသာအခါ ေသြးေၾကာေပါက္လို႕ျဖစ္တာဟု က်မသိလိုက္မိပါသည္။ သို႕အတြက္ ေဆးျဖင့္သက္သာလို သက္သာျငား ေဆးတခ်ဳိ႕တိုက္လိုက္မိပါသည္။ မိန္းေမာသြားသည္ထင္ပါသည္ အသံမထြက္ေတာ့ ထိုအခါက်မလည္းအိပ္ေပ်ာ္သြားပါသည္။ မနက္ေတာ့ ပူစီေလးေသသြားပါသည္။ သံေ၀ဂလည္း ေတာ္ေတာ္ရမိသည္။ ဘ၀ေလးေတြတိုလိုက္တာဟု။ ဘာေၾကာင့္ေသရသလဲဟု ေသာ တရားခံလည္းမိသြားပါသည္။ က်မနွင့္အတူေနသူက ပုရြက္ဆိပ္ေဆးမ်ားကို သူ႕အခန္းတြင္ အသံုးျပဳသည့္အတြက္ ေၾကာင္ေလးမ်ား သည္ လ်က္မိထိမိရင္း ေသြးေၾကာေပါက္ေသသြားျခင္းပင္။ တိရစၦာန္လည္းျဖစ္ ညနက္လည္းျဖစ္၍ ေၾကာင္ေလး မ်ားကို ဒီအတိုင္း အဆံုးရွဳံးခံလိုက္ရသည္ ကိုစိတ္မေကာင္းပါ။ ယခုေခတ္တြင္သာ ေခတ္မွီေဆးေတြမ်ား ၍ ေသခါနီးေဆးထိုးထားၾကသျဖင့္ ျပင္းထန္ေသာ သဘာ၀အတိုင္းအသက္ငင္သည္ကို လူေတြ မျမင္ဘူးၾကေတာ့ပါ။ တကယ္တန္း အသက္တေခ်ာင္းထြက္ဖုိ႕ လြယ္ကူသည္မဟုတ္ပါ။ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္အတြက္ ျပင္းထန္စြာရွဳရွုိက္ေနရျပီး အသက္ထြက္ခါနီးတြင္ အေၾကာမ်ားဆြဲကာ ထြက္ျပီးသည္နွင့္ အကုန္ျပဳိက်သည့္အလားပင္။ အရုပ္က်ဳိးျပတ္ကဲ့သို႕ခႏၶာၾကီးပါပင္။

ေၾကာင္(၅)ေကာင္ က်မအနီးစခမ္းမသြားမွီေမြးထားရာ၊ တေန႕တေကာင္နွဳန္းၾကြသြားရာ၊ အထီးေလး နွစ္ေကာင္သာက်န္ပါေတာ့သည္။ ယေန႕သံဃာမ်ားဆြမ္းေလာင္းျပီး က်မတရားေတာ့ထိုင္ဦးမည္ဟု စိတ္တြင္ ရည္မွန္းထားလိုက္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ေၾကာင္ေလးမ်ားကိုေတာ့ ဓါတ္ပံုရိုက္ထား ဦးမယ္ဟုစိတ္ကူးကာ ကုတင္ေပၚတင္ထားေသာေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္ကို ဓာတ္ပံု ရိုက္လိုက္ပါသည္။ ပံု(၁)၊

ပံု-၁ ၊ ေၾကာင္ကေလး ရွာရွာၾကံၾကံေနေနပံုကို ၇ိုက္ထားေသာပံု။

ပံု-၂၊ ယုန္တစ္ေကာင္ကဲ့သို႕ပံုေပၚလာျခင္း ၊ ထိုယုန္၏ အလင္းေဖါက္ေနေသာ အျဖဴေရာင္ နားရြက္အျပားေပၚတြင္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ဆြမ္းခံသည့္ပံုအရိပ္ေပၚေနျခင္း။ ထုိယုန္ေပၚေသာေနရာတြင္ မည္သည့္အရာမွ မရိွပါ။ ပံု-၁ အတိုင္း လံုးေခ်ထားေသာ အိပ္ရာခင္းသာရိွပါသည္။ ပံု(၁)ကို ရိုက္ျပီး၊ ေၾကာင္ေပါက္ေလးေနာက္တစ္ေကာင္အား ေကာက္တင္၍ ဆက္တုိက္၇ိုက္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

 ေနာက္ထပ္တစ္ေကာင္အား ထပ္တင္ကာဓာတ္ပံုရိုက္လိုက္ပါသည္။ ထိုစဥ္ေၾကာင္အေမ-ပုပုမွ၀င္လာသျဖင့္ ဒုတိယပံုတြင္ မေအၾကီး၏ေျခေထာက္တစ္ဖက္အား ျမင္ရပါမည္။ပံု-(၂)။ ရိုက္ျပီးေသာ္ က်မေၾကာင္ပံုမ်ားကို ျပန္စစ္ပါသည္။ ထူးဆန္းစြာျဖင့္ ပံု(၂)တြင္ အေမႊးအလံုးၾကီးကိုေတြ႕ျမင္ရပါသည္။ ဘာၾကီးလဲဟုေသခ်ာခ်ဲ႕ၾကည့္မိပါသည္။ ကုတင္ေပၚတြင္ အိပ္ယာခင္းကို ပူသျဖင့္က်မလံုးေခ်ထားတာႏွင့္ ေျခတင္ေသာ ဖက္လံုးသာရိွပါသည္။ သို႕ေသာ္ အလံုးပံုၾကီးကထင္ေန၏။ ေသခ်ာၾကည့္ေသာ္ ယံုတစ္ေကာင္ကဲ့သို႕ အေမႊးအလံုးၾကီးတြင္ မ်က္လံုးေတာင္ပါေသး၊ နားရြက္ကအလင္းေဖါက္ေနသေယာင္။ နားရြက္တြင္ တခုခုရိွသည္ နီညိဳညိဳေလး။ သို႕နွင့္ က်မသည္ အနည္းငယ္ရိပ္မိလာသည္။ နားရြက္တြင္ေပၚေနသည္မွာ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး သပိတ္ပိုက္ေနေသာပံုသာ။ 

က်မဘုရားခန္းစားပြဲေပၚမွ ဆြမ္းပြဲ။ လက္၀ဲဘက္မွာဆရာေတာ္ဘုရားၾကိးေျခရာပံုေတာ္ကို ပလပ္စတိတ္ေလာင္း ထားတာပါ။ က်မက ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ေျခေတာ္ရာကို ကန္ေတာ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ေအာက္ဖက္အစြန္းေျခရာပံုမွာ ထူးျခားတာကို ရွာၾကည့္လို႕ေတြ႕ရင္ ပဌာန္းဆက္ရိွလို႕ဘဲလို႕ ေျပာျခင္ပါတယ္။

ခ်က္ျခင္း ဘုရားခန္းထဲေျပးကာ ဆြမ္းပြဲကိုရိုက္လိုက္သည္။ က်မဆြမ္းပြဲကား ရိုးရွင္းလွပါသည္။ မဟာျမိဳင္ေတာၾကီးထဲတြင္ အမ်ားနွင့္ဆြမ္းေလာင္းသကဲ့သို႕သာကပ္သည္။ အျမဲလိုလို တစ္ခု တည္းေသာဆုကိုသာေတာင္းသည္။ နိဗၺာန္ကိုသာလြယ္ကူလ်င္ျမန္ေရာက္လုိပါ၏ဟု။ ထိုဆြမ္းပြဲ ကိုရိုက္ျပီးလ်င္ ပံုေပၚေနေသာေနရာကို (မူရင္း)အတိုင္းယွဥ္ၾကည့္နုိင္ရန္ ျပန္ရိုက္သည္။ မည္သို႕မ်ွ ျဖစ္နုိင္ဘြယ္အေၾကာင္းမရိွ။ လံုးေခ်ထားေသာ အ၀တ္မျဖဴသာတည္း။

စိတ္ထဲတြင္ မေၾကနပ္ေသးသျဖင့္ ကြန္ျပဴတာနွင့္ ဖုန္းကိုဆက္ကာ ပံုေတာ္ကို ျပန္ၾကည့္သည္ ထုိအခါတြင္ ေသခ်ာေနပါသည္။ အေမႊးနွင့္ယံုတေကာင္၏ နားရြက္ပံုေပၚေနျပီး ထိုနားရြက္ထဲတြင္ ဆြမ္းခံေနေသာ ဆရာေတ္ာဘုရားၾကီး၏ ပံုေတာ္သည္ေပၚလ်က္ေနသည္။ လက္ေနရာေလးမ်ားပင္ ခ်ဲ႕ၾကည့္ေသာ္ျမင္ရပါသည္။ ေခါင္းေတာ္ကားမထင္ရွားေသာ္လည္း သကၤန္းေတာ္ေနရာကားသိသာ လွပါသည္။ ဘုန္းေတာ္ဂုဏ္ေတာ္ကား အံဘြယ္မဆံုးေပ။ က်မသည္ ဘုရားခန္းထဲျပန္သြား၍ ကန္ေတာ့မိပါသည္။ အမွန္အတိုင္း၀န္ခံရလ်င္ မ်က္ေရမ်ားလည္း၀ဲလာပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားပြင့္ ခဲ့သည္မွာၾကာလွျပီ။ ဒီသံသရာကမလြတ္နိုင္ေသး။ ျပိတၱာဘ၀ဘယ္ေလာက္မ်ားၾကင္လည္ခဲ့ရပါလိမ့္၊ ေအာက္လမ္းသြားဦးမည္လား။ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ ဂုဏ္ေတာ္ေတာင္မွ ထုိသို႕ဆိုလ်င္ သမၻဴဥာဏ္ျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဘုန္းေတာ္ဂုဏ္ေတာ္တုိ႕ကား ဆံုးအံ့မထင္။

ယခင္က ဆြမ္းကပ္ရာတြင္ ပန္ထြာမယ္ေတာ္ၾကီးကိုအကူအညီေတာင္းခဲ့ပါသည္။ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသပိတ္အတြင္းေလာင္းလွဴေပးပါဟု။ တစ္ၾကိမ္ေသာ္ ေညာင္ဦးတြင္ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးအား သူ႕အားဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးအားဆြမ္းေလာင္းရင္ အကူအညီေတာင္းပါ။ သူတို႕ပို႕သ ေသာေမတၱာအားလည္း ခံယူပါဟု။ က်မသည္ေတာ္ေတာ္အံ့ၾသသြားသည္။ က်မ ဆြမ္းေလာင္းေပးရန္ အကူအညီေတာင္းသည္ကို က်မကလြဲလ်င္မည္သူမွမသိပါ။ သို႕ေသာ္ သူတို႕ပို႕သေသာ ေမတၱာကိုခံယူပါဆိုသည္ကိုလည္း အံ့ၾသမိပါသည္။ က်မတို႕ကခ်ည္းပို႕လို႕ရသည္ဟုထင္မိသျဖင့္ ျဖစ္ပသည္။

ဘုရားခန္းဆြမ္းပြဲ၏ဘယ္ဘက္တြင္ရိွေသာ ပံုမွာဆရာေတ္ာဘုရားၾကီး၏ ေျခရာေတာ္အား ပလပ္စတိတ္ေလာင္းထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ေျခရာေတာ္တြင္ ၾကည့္ေသာသူသည္ျမင္နုိင္၏ ဆိုသလို ဆရာေတ္ာဘုရားၾကီးနွင့္ ပဌာန္းဆက္ရိွလ်င္ ေျခရာေတာ္တြင္ထူးျခားသည္ကိုရွာေတြ႕နုိင္ပါသည္။

ထိုေျခရာေတာ္ကား ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးအား ၾကည္ညိဳေသာ သံဃာေတာ္မ်ားနွင့္ က်မဆရာမိသားစုမွ တပါးမည္သူ႕ကိုမွ မ်ွေ၀ျခင္းမျပဳပါ။ က်မဦးခုိက္ရန္အတြက္ ပလပ္စတိတ္ေလာင္း ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

က်မအသက္ ၅၆ တြင္ ေ၀ဘူဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၊ ေတာင္ပုလုဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးတို႕ အထင္အရွားရိွကာ ျမတ္စြာဘုရား၏ သစၥာေလးပါး မဂ္(၈)ပါးျမတ္တရားတို႕ကို သက္ေသထူသြား ၾကသည္မွာ အံ့မခန္းျဖစ္ပါသည္။ အမွန္ရိွ အမွန္သိ အမွန္က်င့္ အမွန္ပြင့္ၾကကုန္ေလျပီ။ သက္ေသ လည္းျပကုန္ၾကသည္။ အားလည္းက်သင့္ပါလ်က္- အားကားက်ေကာင္းက်မည္- မအားမအား မအား တရားေတြသာ အားထုတ္ေနရကား သံသရာၾကီးကာ ရွည္ေနပါဦးမယ္။ အားက်-အားထုတ္နုိင္ၾကပါေစ။ က်မကိုယ္က်မလည္း ဆုေတာင္းမိပါသည္။ အားထုတ္နုိင္ေသာ ခနၱာေတာ့ ရိွဘို႕လိုပါသည္။ ခါခ်ဥ္ေကာင္မာန္ၾကီး ေတာင္ၾကီးကို ျဖိဳမယ္ၾကံ ခါးကမသန္ ဘ၀ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္ေနပါသည္။

လူမသိသူမသိ ပြင့္ေတာ္မူၾကကုန္ေသာ ရဟႏၱာမ်ားမ်ားစြာရိွပါသည္ဟု ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးမွ မိန္႕ခဲ့ဘူးပါသည္။ သို႕ေၾကာင့္ အမွန္က်င့္ၾကံ အမွန္သိ သံဃာဂုဏ္ကားၾကီးမားလွပါဘိဟု။ ၾကည္ညိဳနိုင္ၾကပါေစရန္ ရည္သန္၍ ေရးသားလိုက္ရပါသည္။

ေဖာ္ျပထားေသာပံုမ်ားမွ လုပ္ၾကံဖန္တီးထားျခင္းလံုး၀မရိွပါ။

ေအာက္ေဖာ္ျပထားတဲ့ပံုေတြကေတာ့ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ေဥယ်ဓာမ္စာေပ ပိုင္ရွင္ ဦးထြန္းျမင့္ ၊ ေဒၚျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႕မွ အမၾကီးေဒၚခင္မာၾကဴမွတဆင့္ေပးလိုက္တဲ့ ထူးျခားတဲ့ ပံုေတာ္တပံုပါ။ 

ၾကည္ညိဳနုိင္ၾကပါေစ၊ သံဃာဂုဏ္ကို အထူးတန္ဘိုးထားနုိင္ၾကပါေစ၇န္အလို႕ငွာ တင္ေပးလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္ရွင္။

သူေတာ္ေကာင္းဓာတ္ ကမၻာတြင္ ပ်ံ႕နွံ့တည္ပါေစေသာ္။ တရားေသာ သာသနာသည္ မတရားဘာသာကို လြမ္းမုိးနုိင္ပါေစသား။

ေမတၱာျဖင့္

Add caption

ေနာက္ဆက္တြဲ
ယေန႕ ေနျပည္ေတာ္ ျမတ္ေတာ္၀င္ေဟာ္တယ္တြင္ အစည္းအေ၀းသြားတက္ရာတြင္ လုိက္ပို႕ေသာ ကားဆရာေလးအား က်မသည္ ဖုန္းထဲမွာ ပံုအားျပမိပါသည္။ ထိုကားဆရာေလးကား က်မေနျပည္ေတာ္ ရံုးသို႕သြားရင္ လက္လုပ္ေတာင္ေက်ာင္းကို ခဏ၀င္ျခင္လ်င္ မျငိဳမျငင္ ၀င္ေပးေသာ ကားဆရာေ လးျဖစ္ပါသည္။ က်မသည္ သူ႕အား ထူးဆန္းေသာပံုအေၾကာင္းေျပာျပရင္း၊ ပထမထူးဆန္းေသာေျခရာပံုမွာ မဟာျမိဳင္ေတာအတြင္းျဖစ္ျပီး အသံုးျပဳေသာ ကင္မရာ အမ္ပီ-၄ ကင္မရာသာျဖစ္ပါသည္။ ဒုတိယ ပုဂံ ဘုရားအမွတ္၂၁၀၆ တြင္ ေပၚေသာပံုအားရိုက္ေသာ ကင္မရာမွာ ဆိုနီဆိုင္ဘာေရွာ့သာျဖစ္ပါသည္။ ယခုတဖန္ ထူးဆန္းေသာပံုေပၚသည့္ ကင္မရာကား ဆမ္ေဆာင္းကီယို ျဖစ္ရာ ကင္မရာ၏ အပစ္အနာအဆာေၾကာင့္ ထူးဆန္းေသာပံုေပၚရေအာင္ကလည္း ကင္မရာ တစ္လံုးနွင့္တစ္လံုးအမ်ဳိးအစား မတူပါ။ ကားဆရာေလးနွင့္စကားေျပာရင္ က်မသည္ သူ႕အား စိတ္ထဲတြင္ ပံုျမင္လိုက္၍ သံသယျဖစ္ျပီး မူလေနရာအား ရိုက္ထားေသာ ေအာက္မွ အိပ္ရာခင္းအား လံုးေခ်ထားေသာပံုအားျပမိလိုက္ပါသည္။ ထုိစဥ္ က်မအေတြးထဲတြင္ က်မအိမ္တြင္ ေၾကာင္အ၀ါေရာင္လံုး၀မရိွပါဘဲ ဘာေၾကာင့္ ယုန္၏အေ၇ာင္သည္ အ၀ါေရာင္ အျမင္မ်ားျဖစ္ေနရသနည္း။ ထူးဆန္းသည္ကို ေတြးမိေနပါသည္။ ဒီအ၀ါမ်ွင္ေတြက ဘယ္ကလဲ ဟု။ အလင္းေရာင္တခု ေခါင္းထဲတြင္ ျဖတ္ကနဲရလိုက္သည္ အ၀ါမ်ွင္ေတြကား က်မကုတင္ေပၚတြင္ တရားထုိင္ေသာ ေနကထုိင္အ၀ါေရာင္၏ အေမႊးမ်ားကဲ့သို႕ျဖစ္ပါသည္။ ေအာက္တြင္ ေၾကာင္ေပါက္စေလး အိပ္ေနေသာ ေနကထိုင္ျဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ က်မကင္မရာျဖင့္ ရိုက္ခဲ့ေသာ ျမင္ကြင္းတြင္ ထုိေနကထုိင္ အ၀ါေရာင္ေလးမွာ မရိွပါ။ အိမ္အျပင္တြင္ ေနပူထုတ္လန္းထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ တန္ခိုးေတာ္ကား ထူးဆန္းအံ့မခန္းေပစြ။ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ ဓာတ္ေတာ္မ်ားဆိုလ်င္လည္း အမရပူရ၊ မဂၤလာတိုက္ ေက်ာင္းတြင္ အေပါက္မရိွေသာ ဖန္ဗူး၊ ေရြက်ဳတ္တို႕ၾကားမွ ယိုစိမ့္လ်ံၾကေနျခင္း၊ စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ ခႏၱာသည္ မပုပ္မသိုးရိွေနျခင္း၊ စသည္စသည္ ပြင့္ေတာ္မူကုန္ေသာ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးတုိ႕သည္ အံ့ခ်ီးဘြယ္ရာ တန္ခိုးေတာ္တို႕သည္ သက္ေသျပကုန္ၾက၏။ အမ်ားသူငွာ အားက်ရန္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားသည္ အမွန္တကယ္မွန္ကန္ပါေၾကာင္း သက္ေသမ်ားထားခဲ့ၾကကုန္၏။ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကား ျမတ္စြာဘုရားနွင့္ရဟႏၱာမ်ားသည္ ကြ်တ္ထိုက္ေသာ ေ၀ေနယ်မ်ားအတြက္ သက္ေသမ်ားခ်န္ထားခဲ့ၾကေၾကာင္း မိန္႕ခဲ့ဘူးပါသည္။ သို႕ျဖစ္ရာ သို႕ျဖစ္ရာ ... မသိသူေက်ာ္သြား၊ သိသူ ေဖာ္စားေပေလာ့ဟုသာ။