မခ်ေသာ ၀ိရိယနွင့္ သားသမီးအိမ္ကေရတခြက္ေသာက္ရန္ေတာင္ ပန္ျပီးေသာက္ရမဲ့သီလ(မဟာဥပုသ္-၃)

ဥစၥာသယန မဟာသယနာ ေ၀ရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ
ျမင့္ေသာျမတ္ေသာေနရာမွာ မအိပ္ရဘူး။ အျမင့္မွာအိပ္ေတာ့ မာနတက္တာေပ့ါ။ ျမတ္တဲ့ေနရာမေနရဘူး တဏွာထမွာစိုးလို့။ အဲဒီေန့ဆို ရွင္ဘုရင္ေတြကအစ ပုလႅင္ေပၚမထိုင္ဘူး။ အျဖဴေရာင္ေလးခင္းျပီး ေအာက္မွာထိုင္တာ။ “ဟ။ အိကနဲ ျငိမ့္ကနဲဆို တဏွာမထၾကြဘူးလား။"
ေန့တုိင္းက (၅)ပါးသီလဗ်။ အခုက ဥပုသ္ေတာ္သီလ။ ဒါေၾကာင့္ အျဗဟၼစရိယာ ကိုေရွာင္ရတာ။ အျဗဟၼစရိယာ ေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္(၃)လံုးထပ္တုိးရတာကို။ ၾကားကန္တိုးရတာဗ်။ နင္တို့လုပ္နုိင္ပါ့မလား။
ေၾကာင့္က်အားခ်လိုက္ရင္ ေသြးေအးသြားတာဘဲ။ ထိုင္းတာဘဲ။ ေၾကာင့္ၾကအားဆိုတာ အာတာပီ၀ိရိယ လို့သံုးတာဘဲ။။ ေစတသိက ၀ိရိယ။ စိတ္၀ိရိယေနာ္။ အာတာပီ၀ိရိယက ဘယ္ႏွစ္နာရီထုိင္မယ္။ ကိုယ္၀ိရိယက အေရးမၾကီးဘူး။ စိတ္၀ိရိယက အေရးၾကီးတယ္။ ေၾကာင့္က်စိုက္အားၾကီးရင္ ေသြးက အျမဲတမ္းပူတယ္။ သတိမလြတ္ရဘူး။ သတိမလြတ္ရင္ ဓမၼံသရဏံ ဂစၦာမိခ်ည္းဘဲ။ ၾကားၾကားတယ္မွတ္ ဘယ္ဟာမွတ္မွတ္ ဓမၼံသရဏံ ဂစၦာမိခ်ည္းဘဲ။ အဲဒါ ေသြးကလည္း အမဲသားအိုးနဲ့တူတယ္။ ေအးရင္ဘာျဖစ္လဲ ခဲေတာ့တာ။ ၀ိရိယခ်တာနဲ့ေသြးကခဲေတာ့တာဘဲ။ အဲဒီလိုကိုမခ်ရဘူး။မခ်ေသာ ၀ီရိယ။ ေ၀ဘူဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးဆိုအျမဲတမ္းေျပာတယ္။ မခ်ေသာ၀ိရိယ။ ဒါေၾကာင့္ ၀ိကာလ အေရးၾကီးလြန္းလို့ေျပာတာ။ သီလကစတာဘဲေနာ္။

သားသမီးအိမ္ကေရတခြက္ေတာင္ ပန္ျပီးေသာက္ရမဲ့သီလ ( အဒိႏၷာဒါနာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ)
စာလိုက အဒိႏၷ အဒါန= မေပးတာကို မယူတာ၊ ေ၀ရမဏိ= ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏။
လမ္းမ်ား သိန္း(၁၀၀၀)တန္ေတြ႕ရင္ ဘာလုပ္မလဲ ျပန္မေပးဘဲ ယူမွာလား။ (၁၀၀၀)ေကာ၊ (၁၀၀၀၀)ေကာ။ ပိုင္ရွင္က ကိုယ္နဲ့နွုတ္နဲ့မေပးတာကို ေရွာင္တာ။ ရန္ကုန္မွေတြ႕ခဲ့ဘူးပါတယ္။ အိမ္ထဲ၀င္တာ ေတာင္၀င္ပါရေစ ပန္ရတယ္ေနာ္။ ကိုယ့္သားသမီးျဖစ္ပါေစ။ ကိုယ့္က သားေရ အိမ္ထဲ၀င္ပါရေစေျပာပါ။ ကိုယ့္သားသမီးရဲ့ ေရအိုးကို စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္မေသာက္ပါနဲ့။ ေရေသာက္တာေတာင္ ကုိယ့္သားသမီးအိမ္ျဖစ္ပါေစ။ ေပးမွယူပါ။ သားေရ အေမေရေသာက္ပါရေစ ပန္ပါ။ ကိုယ့္သားသမီးအိမ္ျဖစ္ပါေစ အိုးခြဲအိမ္ခြဲ ဆိုရင္ ကိုယ္မပိုင္ဘူးေနာ္။ ပိုင္စိုးပိုင္နင္းဘာမွလုပ္လို့မရဘူးေနာ္။ ကိုယ့္သားသမီးအိမ္ ကလြယ္တယ္ေနာ္။
ရန္ကုန္မွာ သံုးဘီးသမား ေငြအိတ္ၾကီး ခရီးသည္ကက်န္ခဲ့တယ္။ ဘယ္သြားပို့ရမွန္းမသိေတာ့ သတင္းစာတုိက္သြားအပ္တယ္။ သတင္းစာက ဘယ္တံုးက ဘယ္ကိုဘယ္ကိုသြားပါတယ္ ဘယ္လိုဆိုျပီးေရး လိုက္ေတာ့ ပိုင္ရွင္က သတင္းစာတုိက္သြားယူတယ္။ ပိုင္ရွင္က အဲဒီအထဲမွာ ဘာပါ ညာပါတယ္ အတိအက်ေျပာနုိင္တယ္။အဒိႏၷ အာဒါန သိကၡာပုဒ္ကို သံုးဘီးသမားကေစာင့္ထိမ္းတာ။
သူမ်ားမေပးတာသြားခုိးတဲ့သူဆိုတာက ေတာ္ေတာ္သတၱိၾကီးတာ။ ကိုယ့္သားသမီးအိမ္ကေတာ့ လူတိုင္းလြယ္တယ္။ သတိထားဗ်။ အေရးၾကီးတာေျပာတာ။ အျဗဟၼစရိယာ က ခုနကေျပာျပီးျပီေနာ္။
မုသာ၀ါဒါေ၀ရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ
မဟုတ္တာမမွန္တာ မေျပာပါဘူး။ ဂတိခံထားတယ္ေနာ္။ ဘယ္ေလာက္ၾကာမွလဲ (၂၄)နာရီေနာ္။ တရက္(၂၄)နာ၇ီေနာ္။ မဟုတ္တာ မေျပာ မမွန္တာ မလုပ္ရဘူး။ ေျဖာင့္ကြယ္ကြယ္ရတယ္။ ရဟႏၱာလိမ္နည္း။(ဤေနရာတြင္ေဟာေသာ ဥပမာအား-ထိုင္းမ်ားအားေဟာေသာ ရွင္မဟာကသပ ကိုယ္ေတာ္ၾကီး၏လိမ္နည္း စာမ်က္ႏွာတြင္ၾကည့္ပါ)။ လိမ္နည္းေျပာေနရသလို ျဖစ္ေနျပီ။ ရီတယ္ဗ်ာ။ မွားသလားဗ်ာ။ မလိမ္ပါဘူးဗ်ာ။ ငါးသိန္းေလာက္မပါဘူးလားေမးတယ္။ ေျပာလိုက္ေပါ့ ငါ့လက္ထဲမပါဘူးလို့။ အိတ္ထဲမွာေလ။ လြယ္လြယ္ေလး။ အိပ္ထဲပါတာကို အာရံုျပဳျပီး ငါ့လက္ထဲမပါဘူးေျပာရတာ။ ကားေပၚပါရင္ ကားေပၚ သတိေလးနဲ့အာရံုျပဳျပီး င့ါလက္ထဲမပါဘူူးေျပာရတယ္။
သူရာေမရယ မဇၨပမာဒဌာနာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။
နစၥ ဂီတ ၀ါဒိတ ၀ိသူက ဒႆန မာလာ ဂႏၶ ၀ိေလပန ဓာရဏ မ႑န ၀ိဘူသနဌာနာ ေ၀ရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ
နစၥ၊ ဂီတ၊ ၀ါဒိတ = ကျခင္း၊ သီျခင္းဆိုတာ သီခ်င္းေရးတာေျပာတာ။ ၀ါဒိတ=သီဆိုျခင္း တီးမွုတ္တာ ၀ိဘူသန ဌာနာ= တပ္မက္ျခင္း၏ တဏွာ၏ အေၾကာင္းျဖစ္တာသည္။ ဒႆန =မၾကည့္ရဘူး။ မင္းသမီး မင္းသားမွမဟုတ္ဖူး။ ကိုယ့္သားသမီးကိုယ္ၾကည့္ရင္လဲသတိထား။ တခါတေလ ကိုယ့္သမီးကိုယ္ၾကည့္ျပီး အက်ဳိးမဲ့တဲ့ ေဒါသျဖစ္ရင္ သြားမယ္။ တခါတေလ စိတ္တုိင္းမက်တာရင္ ေဒါသျဖစ္မယ္။
ဥစၥသယန မဟာသယနာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။
ဥေပါသဌ သီလံ= ဥပုသ္ေတာ္သီလကို အပၸမာေဒထ= မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့မဆေသာသတိတရားျဖင့္ သမၼေဒထ= မက်ဳိးမေပါက္ မေပ်ာက္မၾကားေအာင္ သတိနဲ့ေကာင္းစြာေဆာက္တည္ေစာင့္ထိမ္းနုိင္ၾကပါေစ။
ဒီေန့ ဥပုသ္ေတာ္သီလ။ ေန့တိုင္း(၅)ပါးေနာ္။ ဘယ္လို ေရွာင္ၾကဥ္တာသိလား။ (စိတ္နဲ့ေနပါ့မယ္ဘုရား။) သီလက ကိုယ္နဲ့နွဳတ္နဲ့တာ၀န္ယူတာ။ ဥပုသ္က စိတ္နဲ့ဆိုင္တယ္။ ဥပ၀ါသ = အာရံုကင္းဆိတ္ျပီး ေနထုိင္တာကို ဥပုသ္။ မ်က္ေစ့ၾကည့္ျမင္မွာဘဲ။ ဘာဘာလိမ့္ဆိုရင္ ဥပုသ္ထြက္ျပီ။ ျမင္ရင္ ျမင္တာနဲ့ ျပီိးရမယ္။ ဘာလဲလို့ အာရံုေနာက္ပါသြားရင္ ဥပုသ္ထြက္ျပီ။ မနက္ဖန္အထိမေနဘူး။ စိတ္ စိတ္ စိတ္ -ရပါ့မလားဥပုသ္။ အေကာင္းအဆိုးအေပၚအရသာမခံရဘူး။ နားၾကား ၾကားတာနဲ့ျပီးရမယ္။ ဒီေန့ အာရံုကိုမခံစားဘူး။ စားတာေသာက္တာ လည္း ျဖစ္သလိုစားရမယ္။ လွည္းမ်ားဆီမထည့္ရင္ တက်ြီက်ြီ မည္သလိုဘဲ။ ကိုယ့္ဗိိုက္ထဲက တက်ြီကြ်ီကို ျမည္တာကို ၾကည့္ျပီးစားရမွာ။ ေရေသာက္ရင္ေတာင္ ေရက သိပ္ေအးတာဘဲ သိပ္ေကာင္းတာဘဲ ဆိုရင္ ထြက္ျပီဥပုသ္။ က်ဳံေပ်ာ္ကအဖြဲ႕ေတြ ေရႊေက်ာင္းကုန္းေတာင္လာတယ္။ အဲဒါရွင္းျပေတာ့ မလြယ္ပါဘူး။ မေစာင့္တာေကာင္းတယ္တဲ့။ လူက်ဳိးေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းလား။ သြားလို့ေကာင္းလား။ (မေကာင္းပါဘူးဘုရား)။ ဥပုသ္ၾကီးက်ဳိးေတာ့ေကာ။ ၾကည့္ေကာင္းလား ဥပုသ္က်ဳိးၾကီးနဲ့။
ညေနဆိုရင္ ေဆးေပါ့ စာလိုေျပာရမွာေပါ့။ အဖတ္မရိွရဘူး။ အတံုးအခဲမရိွရဘူး။ ထန္းလ်က္လား။ သံပုရာရည္လား။ ထန္းလ်က္ကို ေရေလး နဲ့ေဖ်ာ္ေသာက္ရတာေနာ္ ။ အဖတ္စားရင္ အနာဆီလူးတဲ့ ဥပမာ။ အနာမ်ားဆီမလူးရင္ တဖ်င္းဖ်င္းနဲ့မထဘူးလား။ တဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္ေနတဲ့အစာအိမ္ကို ေျဖေျဖးေလးထည့္ရမွာ။ မန္က်ီးေဖ်ာ္ရည္၊ သံပုရာရည္ေနာက္ကို မပါသြားရဘူး။ ေတာ္ေန ထမင္း၀ိုင္းကို ငါလာၾကည့္ျခင္ ေသးတာ။ ေတာ္ေနၾက ရိွေသးတယ္ ခင္ဗ်ားတို့ တရက္ကေလးေစာင့္ရတာဆုိေတာ့ စားၾကမ်ားမ်ား ညၾကရင္ ဆာေနဦးမွာဆိုျပီး။ စားၾကဗ်။ စားၾကဗ်နဲ့ေနမွာ။
ထင္းမ်ားမ်ားထိုးသလိုဘဲ။ ထင္းမ်ားမ်ားထိုးေတာ့ ျမန္ျမန္ေလာင္တယ္။ ျမန္ျမန္ကုန္တယ္။ မ်ားမ်ားစားေလ ဗိုက္ၾကီးကားေလ။ အိပ္ေလ။ မ်ွေအာင္စားရတယ္။ ေဖ်ာ္ရည္ေတြေသာက္ေတာ့ အနာဆီလိမ္းတဲ့ ဥပမာနဲ့သြားရတယ္။ အာရံုေနာက္မလိုက္ရဘူး။ အာရံုမခံရဘူး။ ဥပုသ္ဘယ္ကေစာင့္တာတုန္း။ စိတ္ဘယ္ကထြက္တတ္သတုန္း။ စိတ္က မ်က္ေစ့ နား အာရံုကထြက္မယ္။ မ်က္ေစ့ကၾကည့္ရင္ မ်က္လံုးမွာ စိတ္ကိုေစာင့္ရမွာ။ ဒါမွ ဥပုသ္ေစာင့္တာ။ ၾကားရင္ နားထိပ္၊ နံရင္ နွာေခါင္းထိပ္၊ စားရင္လ်ွာထိပ္။ ေျခေထာက္နဲ့သြား ေျခေထာက္။ ထိတဲ့ေနရာေလးကို သိသိျပီးသြားရမွာ။ အာရံုလံုေအာင္ေစာင့္တာ ။ဥပုသ္က အဲဒီလိုေစာင့္တာ ေစာင့္နုိင္မလား။ (ရိုးရိုးေစာင့္တာပါဘုရား)။ ရိုးရိုးကဘယ္လုိလဲ။သီလကေတာ့လြယ္တယ္ဗ်။ ကိုယ္နဲ့နွုတ္နဲ့ဆိုေတာ့။ အိပ္သာပစ္လိုက္ အအိပ္ၾကီးေလ သီလရေလဘဲ။ ဥပုသ္ရေလဘဲ။ (ေမာဟျဖစ္ ေနဦးမယ္ဘုရား)။ ေမာဟက ဥပုသ္နဲ့ဆိုင္တာ သီလနဲ့မဆိုင္ဘူး။ သီလေလာက္နဲ့ ခါးေတာင္းၾကိုက္မေနနဲ့ ဥပုသ္ရမွ။