၀ိကာလေဘာဇနာ ေ၀ရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ
ေတာ္ၾကာ သိကၡာပုုဒ္ယူဦးမွာ။ ၀ိ=ကင္း/အထူး၊ ကာလ=အခ်ိန္၊ ဘာလို့အစာကင္းရတာတံုး။ အထူးအခ်ိန္မို့အစာကင္းရတာ။ ဥပုသ္ကဘယ္ေလာက္ေစာင့္မွာလဲ။ ခဏဘဲတဲ့။ အမ်ားအားျဖင့္ တရက္ေစာင့္ရတယ္။ တရက္လို့ေလွ်ာက္ထားတာဘဲ။ တရက္မွာ ေနာက္ေန့ မနက္အာရံုတက္က ဥပုသ္ထြက္ျခင္ရင္ ဒီေန့မနက္အာရံုတက္က ဥပုသ္ယူထားရတယ္။ ဒီေန့မနက္(၄)နာရီယူျပီး (၉)နာရီထြက္ရင္ လိမ္တာ။ တကယ္လို့ မနက္ဖန္(၄)နာရီထြက္ျခင္ရင္ ဒီေန့ မနက္(၄)နာရီထဲက ဘုရားေရွ့ယူထားလုိုက္ပါ။ ဒို႕ဆီမလာနဲ့။
အာရံုတက္တာနဲ့ ဥပုသ္ထြက္တာနဲ့တျခားစီ။ အာရံုတက္တိုင္း ဥပုသ္ထြက္ရင္ ဒို့ဘုန္းၾကိီးေတြေန့တိုင္း ဥပုသ္ထြက္ေနမွာေပါ့။ အာရံုစားတာ ဥပုသ္နဲ့မဆိုင္ဘူး။ မနက္(၄)နာရီက ေန့ (၁၂)နာရီအထိက (၇)နာရီရိွပါတယ္။ ခ်က္ရင္းျပဳတ္ရင္း သြားရင္းလာရင္းမွတ္ရမွမို့ သာမာန္အခ်ိန္။ စစ္နဲ့ေျပာရင္ခံစစ္။
(၇)နာရီအခ်ိန္က် လွဴဘို့တန္းဘို့ လုပ္ရမယ္။ ေက်ာင္းကန္ဘုရားကို အိမ္ကေနသြားရမွာ မဟုတ္လား။ အဲဒီလိုလုပ္ရင္းနဲ့မွတ္ရမွာ။ စစ္နဲ့ေျပာရင္ခံစစ္။ အဲဒါကို မွတ္ရမွာ။ သရဏဂံု က်ည္ဆန္(၃)ောတာင့္ၾကိုက္တာနဲ့ပစ္။ ေမာင္းျပန္ေသနတ္က တခ်က္ပစ္တာနဲ့ (၃၀) အထိထြက္တယ္။ တခ်က္ပစ္တာနဲ့ ကိေလသာဘယ္နား၀င္နုိင္ေသးလဲ အကုန္အတုန္းအရံုးေသတာ။ ဘယ္အနားေပၚမလဲ။ ေနာက္မပစ္လို့ေပၚလာတာ။ တခ်က္ပစ္တခ်က္ကုန္တယ္။ မဟာ သရဏဂံု(၃၀)ဆိုတာၾကားဖူးမွာပါ။ ဗုဒ`ၶံသရဏံဆိုရင္ ဗုဒ`ဓ ပြားလည္း ဓမၼ သံဃာ့ အလိုလုိပါတယ္။ ဒုတိယနဲ့တတိယပြားရင္ (၃၀)ျဖစ္သြားတာ။ ဓမၼံပြားလည္း ဗုဒ`ဓ သံဃာ အလိုလိုပါတယ္္။ သရဏဂံုဆိုတာၾကားဖူးမွာပါ။ပစ္တာနဲ့ မေသတာသာရိွမွာ သူတို့ေခါင္းမေဖာ္နုိင္ဘူး။ ဒလဇတ္ရမ္းေနရင္ ဘယ္လိုမွ ေခါင္း မေဖာ္နိုင္ဘူး။
၀ိ=အထူး ကာလ-=အခိ်န္။ ေတြးခ်ိန္ကို မထားရဘူး။ မနက္(၄) ေန့လည္ (၁၂) နာရီကေန ေနာက္တေန့ အာရံုတက္အထိဆို (၁၃)နာရီအထိ၊ ကိေလသာဘယ္ကလာ ေတြးမွျဖစ္တာ။ အေတြးကလာတာ။ ခ်စ္တာ ဘယ္ကလာလဲ အေတြးကလာတာ။ မုန္းတာဘယ္ကလာလဲ အေတြးကလာတာ။ အေတြးမျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရမွာ။ ဗုဒၶဘာသာလည္းျဖစ္ေသး။ ဘာမွလည္းမသိဘူး။ ေန့(၁၂)နာရီကေန အာရံုတက္ဆို (၅)နာရီအထိဆို (၁၃)နာရီိ၊ အဲဒီေလာက္သြားရမွာ။
ညစာဘာလို့မစားရသလဲ။ ခင္ဗ်ားတို့ကေမးဦးမယ္။ (ထိနမိတၱျဖစ္မွာစိုးလို့-ပရိသတ္အေျဖ)
· တဏွာနည္းေအာင္လို့။ တထပ္တည္းစားရပါတယ္။ မနက္စားတဲ့အစာသည္ တေန့စာ လူသားအလုပ္လုပ္ဖုိ့ ျပီးပါတယ္။ ညစာက တေန့လံုး ဘိန္းျဖဴခ်က္သလို ခ်က္တာ ရိုးတြင္းခ်ဥ္စီကိုပို့ေပးရတာ။ အဲဒါ ရဟနး္က သုတ္ေသြးကို ပို့ေပးမွာစိုးလို့ မစားရတာ။ သုတ္ေသြးကို သိုေလွာင္မွာစိုးလို့။ ညစာမစားရတာ တဏွာနည္းေအာင္လို့။
သူသည္ အျဗဟၼစရိယာ (မျမတ္ေသာ အက်င့္ကိုက်င့္တာ)ကိုၾကားကန္တာ။ ေန့တိုင္းက ကာေမသုမိစၦာစာရကိုေစာင့္ရတာ။ ညစာစားလို့ ကာမထၾကြေနရင္ ကိုယ့္နားမွာရိွတာက ကိုယ့္အၾကင္လင္မယာား။ ကိုယ့္သားမယားကို ကိုယ္ေနတာ။ ထၾကြေနၾကအခ်ိန္ ကိုယ့္လင္ကိုယ့္မယားအေပၚ ထၾကြမွာစိုးလို့ အစာနွုတ္ထားရတာ။
· ကိစၥနည္းေအာင္ ညစာကို ခ်က္ျပဳတ္ေနေတာ့ လုပ္ရွုပ္တယ္မဟုတ္လား။ ထိုးစစ္လုပ္ျခင္တာမဟုတ္လား။
· အအိပ္နညး္ေအာင္ ။ ညဆာတယ္ဆိုျပီး လိမ့္ပိန့္အိပ္ေနရင္၊ ဘာထူးမတံုး။
ညစာမစားတာ အဲဒီ(၃)ခ်က္ေၾကာင့္။ အအိပ္နညး္ေအာင္ ေရွးေခတ္က ညေစာင့္တဲ့ကုလားေတြ တာ၀န္ေၾကတယ္ ညစာမစားဘူး။ ေပါင္မုန့္ေလးတခ်ပ္ေလာက္နဲ့ျပီးတာ။ အအိပ္နည္းေအာင္။ သူ့ ဂ်ဴတီထြက္မွ ေသေအာင္အိပ္ျပီး စားတာ။ အအိပ္ၾကီးရင္လည္း ထပ္ဆာတာဘဲ။ အစားၾကီးရင္ အိပ္ျခင္တာ။ သူတို့ နွစ္ခုက အျမီးျပတ္ေခါင္းျပတ္။ ရဟန္းမွာဆို ကိုယ့္စားတာေလးၾကည့္စားရတယ္။ အစာအိတ္ေလးျပည့္ေအာင္။ စာထဲမွာေရးထားတာက စားနုိင္တာထက္ (၄-၅)လုပ္ေလ်ာ့စားပါတဲ့။ ဒို့ေခတ္ကေတာ့ စားနုိင္တာထက္ (၃)လုပ္ေလာက္ခ်န္ထားပါ။ အဲဒါကိုေရေသာက္ပါ။ အဲဒါမွ ေရေလးနဲ့အထက္နဲ့ ေအာက္လည္ပတ္တာေပါ့့။ အျပည့္စားထားေတာ့ ေရေသာက္လုိက္ေတာ့ ကားထြက္သြားမွာေပါ့။ ေအာက္ကနွပ္ျပီးအထက္က မႏွပ္ဖူးေပါ့။
ရဟန္းမ်ားက သံုးလုပ္ေလာက္ေလ်ာ့စားေတာ့။ယူေနၾက(၅)ပါးထဲက နံပါတ္(၃)မွာ အေျပာင္းအလဲျဖစ္လို့ အျဗဟၼစရိယာျဖစ္လို့ ဟိုက နစၥ၊ ဂီတ၊ ၀ါရိတ ထည့္ရတာ။
0 ဖတ္သူမ်ားေျပာစကား:
Post a Comment
သိတာေလးေတြ ရွယ္ေပးပါဦး