ေလာကၾကီးမွာ အတုေတြဟာ အစစ္ေတြထက္မ်ားတယ္။ အတုေတြဟာ သူတို့အတုမွန္းမသိေအာင္ ဟန္ေဆာင္ျပီး အမ်ုဳိးမ်ဳိးဖံုးကြယ္ၾကပါတယ္။ ဒါေတြကိုသတိနဲ႕ေရွာင္မွျဖစ္ပါတယ္။ က်မအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ေနရာမွာလည္း အထက္ကလို ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့သူေတြရိွၾကပါတယ္။ အဲဒီလိုလူေတြဟာ တရားရိပ္သာမွာ အၾကိမ္(၂၀)ရိွျပီ ၀င္ခဲ့တာလို့လည္း သူတို့ကိုယ္သူတို့ေျပာပါတယ္။ စကားအရာလည္း အင္မတန္ခ်ဳိသာျပီး သူတပါးက်ေလာက္ေအာင္ ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ အကြက္လည္း အရမ္းျမင္ပါတယ္။ လူၾကီးေတြ အိမ္ေတြ ၀င္ထြက္သြားလာျပီး ကိုယ့္ေကာင္းေၾကာင္း သူမ်ားမေကာင္း ေၾကာင္းေတြကို နားသြင္းတဲ့သူေတြေပါ့။ ယံုတဲ့သူၾကီးေတြကလည္း သူတို့စကားအတိုင္း လက္ခံ သူတပါးကို ဒုကၡေပးျပီး ပင္စင္ယူကုန္ၾကပါျပီ။
က်မကေတာ့ ကိုယ့္ကုိကိုယ့္ အဲဒီ လူယုတ္မာ(၃)စားထဲမပါေအာင္ အျမဲ ဂရုစိုက္ေနထုိင္ရပါတယ္။ ပုထုဇဥ္ဆို တာ အေၾကာင္းအရာ အာရံုေပၚလိုက္ျပီး မွားတတ္ၾကလြန္းလို့ပါ။ ဒီလိုလူေတြဟာ သူတုိ့နဲ့အမ်ဳိးအစားတူ လူစုထဲမွာ သူရဲေကာင္းလည္းျဖစ္ေနတတ္ၾကပါတယ္။
က်မေရႊေစတီေျပာတဲ့စကားေလးကို အမွတ္ရမိပါတယ္။ တရားဆိုတာ ေယာဂီေရာင္ ၀တ္ထားတာ၊ အျဖဴေရာင္၀တ္ထားတာနဲ့လဲ မဆိုင္ဘူး။ အၾကိမ္ေရ အေရအတြက္ အမ်ားၾကီးထုိင္ခဲ့တယ္ဆုိတာနဲ့လည္း မဆိုင္ဘူး။ ဘယ္နွစ္နာရီထုိင္နုိင္တယ္ဆိုတာနဲ့လဲ မဆိုင္ဘူးဆိုတဲ့ စကားစုကိုဘာပဲ။
တရားအသိသည္ ကိုယ္တိုင္ျမင္နုိင္ေသာ အသိဥာဏ္သာျဖစ္ပါတယ္။ တရားမသိလ်င္ ေကာင္းမေကာင္း မခြဲျခားနုိင္တဲ့ ပညာရိွမဟုတ္တဲ့ သညာရိွဘဲျဖစ္သြားမွာပါဘဲလို့။
မွတ္သားထိမိလွတဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ့ တရားစုကိုအေတြ႕အၾကံဳမ်ားနဲ႕ တင္လိုက္ရပါတယ္ရွင္။
အားလံဳးကို ေလးစားခင္မင္လ်က္
0 ဖတ္သူမ်ားေျပာစကား:
Post a Comment
သိတာေလးေတြ ရွယ္ေပးပါဦး