ဖုန္းကညာတစ္ပါး လံုးရာက ျပားခဲ့ရပါေပါ့

လြန္ခဲ့တဲ့ (၄)လေလာက္ခန္႕က က်မ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးေရးသားထားတဲ့ ဥလႅမၸတု ဘိကၡဳဘာ၀ ကထာကုိ ဖတ္ျပီးကတည္းက ဒီတရားကို အေတာ္ကို ၾကိဳက္နွစ္သက္ခဲ့မိပါတယ္္။ ၾကိဳက္နွစ္သက္ရျခင္းအေၾကာင္း ကလည္း ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးဟာ မိမိ ၀ိရိယေလ်ာ့နည္းသြားတဲ့အတြက္ အိမ္မက္လာေပးတာကို မညွာမတာ အမွန္အတိုင္း ကိုယ့္ကုိကုိယ့္ရွဳျမင္ျပီး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေ၀ဖန္ေရးသားထားတာမို႕ နွစ္ျခိဳက္လို႕ျဖစ္ပါတယ္။ သို႕ေသာ္ ေခါင္းစဥ္အရ က်မအတြက္အနည္းငယ္ေလး တင္ျပရမွာတမ်ဳိးျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ က်မသူငယ္ခ်င္းတစ္ ဦးကလည္း ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ဓေမၼာ၀ါဒကထာတြင္ အေရးအသား အသံုးအနွဳန္းၾကမ္းသည္ဟု ေ၀ဖန္ခဲ့ဘူးရာ က်မအတြက္ ျပန္လည္တင္ျပရန္ အနည္းငယ္တြန္႕ဆုတ္ေနမိပါသည္။

သုိ႕ေသာ္ ၁၂ ရက္ေန႕ဧျပီလတြင္ ခ်မ္းေျမ႕ရိပ္သာ၊ အနီးစခမ္း၊ ျပင္ဦးလြင္သို႕ ရိပ္သာ၀င္ရန္ က်မနွင့္ က်မအား ကမကထ ျပဳသည့္ က်မ၏သူငယ္ခ်င္း ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိခုိင္သည္ က်မတို႕ တကၠသိုလ္တက္ဖက္ျဖစ္ေသာ ကိုသန္႕စင္၊ ေဒၚခင္သက္မာတို႕ အိမ္သို႕တရားမ၀င္မွီ ေရာက္ခဲ့ၾကပါသည္။ သူတို႕၏ဆိုင္ Snow Queen ကား ခ်မ္းေျမ႕ရိပ္သာသို႕သြားေသာလမ္းအ၀င္တြင္ရိွသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ေဒၚခင္သက္မာမွ က်မတို႕အား လဘက္ရည္ဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္ ရွမ္းေခါက္ဆြဲနွင့္ဧည့္ခံရင္းမွ သူမသည္ ဖားေအာက္ေတာရတြင္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ဦးအာစိဏၰၾကြလာစဥ္ တစ္လတိတိ တရားထုိင္ျဖစ္ေၾကာင္းနွင့္ တရားစခမ္းတြင္ ၾကံဳခဲ့ရေသာ ေယာဂီတပါး၏အေတြ႕အၾကံဳကို ေျပာျပပါသည္။

ေယာဂီကား အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး ၊ သူမသည္ ဖားေအာက္ေတာ၇တြင္ တရားအားထုတ္ရာတြင္ စ်ာန္အဆင့္ဆင့္ ပိုင္နုိင္လာေသာအခါ သူမ၏ ဘ၀ေနာက္ေၾကာင္းကို ျပန္လည္၍ ၾကည့္ရွဳေလသည္။ ထုိအခါ သူမသည္ အရင္ဘ၀မွ ရဟန္းတစ္ပါးဟုသိလာရသည္။ ဆက္လက္၍ သူမ၏ဘ၀သည္ ရဟန္းဘ၀ကေန ဘယ္လိုေၾကာင့္ မိန္းမဘ၀သို႕ေရာက္ရိွလာသနည္း ဆက္လက္၍ ၾကည့္ေသာ္၊ ထုိရဟန္းအုိသည္ ဘ၀နတ္ထံပ်ံလြန္ခါနီးေသာ္ ၊ အသက္(၇၀)အရြယ္ ဒကာမအရင္းအခ်ာသည္ လာေရာက္၍ျပဳစုေပးေလသည္။ ဒကာမၾကီးကား အသက္(၇၀) ရိွပါေသာ္လည္း အလွမပ်က္ေသးေပ။ အိုသာအိုေသာ္လည္း လွဆဲပင္ဟုဆိုသည္။ ထုိေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္သည္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခါနီးေသာ္ လွပေသာ မိန္းမဘ၀ကိုနွစ္သက္ေသာ စိတ္ျဖစ္မိေလသည္။ ထိုစိတ္ျဖင့္စုတိေလေသာ္ ဖုန္းကညာတစ္ပါး လံုးရာမွ ျပားရေလသတည္း။ သာယာမိေသာအစြဲသည္ ဘ၀တစ္ခုကို သြက္သြက္ခါေအာင္ 

ေျပာင္းလဲသြားေစပါသတည္း။

ၾသ- တကယ္ကို ဖုန္းကညာ တပါးမွ လံုးရာမွ ျပားသြားေပျခင္းကိုး၊ ထို႕ေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး၏ ဖုန္းကညာတစ္ပါး လံုးရားကျပားခဲ့ရပါေပါ့ တရားအား တင္လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။........

ဇင္းက်ုိဳက္၏ ေက်ာက္ခေမာက္မွသည္ ပန္းကုန္းသို႕ဆင္းကာ နွစ္ညတာေနခဲ့ရ၏။ ဆြမ္းဒကာ ဆြမ္းအမမ်ား ေခြ်းသိပ္ေပးရန္ တရားေဟာျခင္း၊ အလွဴခံျခင္းမ်ားျဖင့္ ျပီးေျပ၏။ လဆန္း(၁၄)ရက္ေန႕ထြက္လာခဲ့ျပီး ရန္ကုန္ သာသနာ့ ဗိမာန္သို႕ တစ္လမ်ွေန၍ မယ္ေတာ္ၾကီးနွင့္တကြ ရန္ကုန္ ဒကာ-ဒကာမမ်ားသို႕ တရားမိုး ရြာသြန္းေပးခဲ့၏။

ျပီးေသာ္ ရန္ကုန္ေဆးရံုၾကီး ဓာတ္ေရာင္ျခည္အထူးကုဌာနမွ ဆရာ၀န္ၾကီး ေဒါက္တာဦးစိုးျမင့္ (ယခုအခါ ကြယ္လြန္) ၏ ေလ်ွာက္ထားခ်က္အရ ၁၃၄၆ ခုနွစ္၊ ၀ါဆိုလဆန္း ၄ ရက္ေန႕တြင္ ဖူးၾကီး သံသုမာရေတာင္သို႕ နွစ္၀ါမ်ွေနရ၏။ ရွမ္းတို႕ေနရာ ေဒသျဖစ္သျဖင့္ ေအးေဆးျငိမ္သက္၏။ တရားကို မေနွာက္ရွက္။ ရန္ကုန္ကို လည္း ၀ါဆို၊ တန္ေဆာင္မုန္း၊ တေပါင္းတုိ႕၏ လျပည့္ေန႕သာ လက္ခံထားရ ထုိအတြင္းမလာေခ်။

အားထုတ္၏။ တစ္အားထုတ္၏။ ညွစ္အားသံုး၍ထုတ္၏။ သို႕တေစလည္း တစ္၀ါတြင္းလံုး ေသြး၀မး္ေရာဂါရေနေခ်ရာ ထင္သေလာက္ ခရီးမေပါက္တတ္။ အစာအိမ္က လံုး၀အလုပ္မလုပ္ေတာ့။ ဆုိင္းၾကိဳးျပဳတ္ ဗူးသီးၾကီးပမာ မလွဳပ္မယွက္ ေအာက္သို႕တြဲက်လ်က္။ သို႕ေၾကာင့္ မုိးသည္ ထုိးစစ္အား မေကာင္းလွေသး။ေဆာင္းကာလသည္ ေအး၏။ သို႕ေသာ္ ခံနိုင္ရည္ရိွေသာ ေအးျမျခင္းသာျဖစ္၏။ ထို ေဆာင္းကာလသည္ ငါ့ကို အခြင့္အေရး အေပးဆံုးျဖစ္ေနရာ ညေန႕မျပတ္ တရစပ္အားထုတ္သာ၏။ (ထုိသို႕ အားထုတ္သာရန္ ဆြမ္းကို ၁၁ လုပ္မွ ၁၀ လုပ္အထိေလ်ာ့ခ်ထား၏။ သို႕ေၾကာင့္ေပါ့ပါးလာ၏။ အအိပ္နည္းပါးလား၏။ မအိပ္ဘဲ ေနသည္အထိ သန္႕ၾကည္စြာ ရလာ၏။

ညကို စၾကၤန္ကမၼဌာန္းက တာ၀န္ယူကာ နယ္သိမ္းေပး၏။

ေန႕ကို ထိုင္ကမၼဌာန္းက တာ၀န္ယူကာ အုပ္ခ်ဳပ္ေပး၏။

သို႕ေၾကာင့္ ငါ့ ဥလႅဳမၸတု အလုပ္သည္ အရပ္ဘက္နွင့္ တပ္ဘက္တာ၀န္ညီေသာ တုိင္းျပည္ပမာ သာယာ ရွင္းလင္းေန၏။ သို႕ေသာ္ တန္ေဆာင္မုန္းလျပညန့္ ရန္ကုန္တို႕ လာတို႕ထိၾကေလရကား ဆပ္ျပာ ပူေပါင္း သာသာမ်ွေသာ ငါ့ဥလႅဳမၸတု အကြဲအျပဲတို႕ျဖင့္ မရွဳမလွ က်န္ေနရစ္ခဲ့ရျပီ။

တစ္ဖန္ တန္ေဆာင္မုန္း၏ ေလးလလံုးလံုး ေနသဇၨိကဓူတင္အကူျဖင့္ ညမအိပ္ ေန႕မနား အားထုတ္၏။ အားထုတ္တိုင္းလည္း ရ၏။ သို႕ေသာ္ သတိစပ္ရံုသာရိွႈ စိုက္အားသံုးမရျခင္း၊ မာန္၀င္ေနျခင္း၊ ျဖစ္-ပ်က္ မျမင္သာျခင္းေၾကာင့္ ေရနွင့္ေလွ ျငိလ်က္က ေနေခ်ျပီ။

တစ္ရက္တင္းတင္းအားထုတ္၏။ မရ။ နွစ္ရက္…။ သံုးရက္….။

ကဲ… မရအတူတူ ပစ္လွဲအိပ္သကြာ။ တစ္ေယာက္တည္း စိတ္တြင္းမွ ေရရြတ္ကာ တစ္ည ခုတင္ေပၚ၀ယ္ ပစ္လွဲခ်လ်က္က အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့ရာ-

မိန္းခေလး ေက်ာင္းဆရာမ ဆယ္ေယာက္ခန္႕၀င္လာၾက၏။ ထိုအားလံုးတို႕သည္ ငါ့ထံရိွ သကၤန္းမ်ားတုိ႕တြင္ ဧကသီကို ဦးစြာဆြဲခ်ြတ္ၾက၏။ ျပီးေသာ္ သပၤ ိုင္ကို ဆြဲခြ်တ္လိုက္ၾက၏။ ျပီးေသာ္ ေက်ာင္းစိမ္းထမီကို  စြပ္ေပး- ၀တ္ေပးၾက၏။ ေအာက္ပိုင္းကိစၥျပီးသည္နွင့္ အေပၚပိုင္းကိုလည္း အတြင္းခံအက်ၤ ီ၊ ျပီးေနာက္ အေပၚဖံုးအကၤ် ီမ်ား ၀တ္ဆင္ေပးသြားျပီး ထြက္ခြာသြားၾကေတာ့၏။  ငါကား မိန္းမ အ၀တ္အစားျဖင့္ ပက္လက္။

မိန္းမေလာက္မွ ဇြဲသတၱိမရိွေသာ သည္ ဥလႅဳမၸတု။

မိန္းမေလာက္မွ ဥာဏ္မပါေသာ သည္ ဥလႅဳမၸတု။

ရွဳၾကပါ၊ အရပ္ကတို႕။ ေတာထြက္ ကိုယ္ေတာ္ၾကီးကေန မိန္မဘ၀ ရုတ္ခ်ည္းကူးေျပာင္းသြားျပီကိုး- ဟု ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးမွ စီကံုးထားေပးသည္။

ရခဲလွေသာ လူ႕ဘ၀၊ လူ႕ဘ၀မွာမွ ရဟန္းဘ၀၊ အင္မတန္မွ ရခဲလွေသာ ရဟန္းဘ၀။ တစ္ခါက ဖတ္ဖူးေသာ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္နွင့္ သီလရင္မယ္ကင္း အျပန္အလွန္ေျပာဆုိတာကို သြားသတိရမိပါသည္။ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္၏ ထိထိမိမိသံုးနွဳန္းသြားသည္ကို စာဖတ္သူအမ်ားစုသိၾကပါမည္။ တခါတရံ က်မနွင့္ အဆက္အသြယ္ရိွေသာ ဦးဇင္းမ်ားသည္ လူမွဳအက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္းမ်ားလုပ္လုိေၾကာင္း၊ အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားဖြင့္လိုေၾကာင္း ေျပာဆုိတုိင္းက်မသည္ ရဟန္းဘ၀၏ အေရးၾကီးဆံုးေသာအလုပ္ကို သာ ဦးစားေပးလုပ္ရန္ တိုက္တြန္းမိပါသည္။ က်မတုိ႕ကား ရဟန္းဘ၀ေ၀းစြ ေယာက်ၤားဘ၀ပင္မရ။ စိတ္အစြဲလိုက္၍ ေယာက်ာ္းပင္ မျဖစ္။  ေယာက္်ားလည္းျဖစ္ ရဟန္းဘ၀လည္းရ။ ကိုရင္ဘ၀တြင္ ဒုကၡေပါင္းစံုငယ္စဥ္မွ ခံကာ ဦးဇင္းဘ၀ေရာက္လာ၏။ ပညာမ်ားလည္း တတ္လာၾကကုန္၏။  မိမိနုိင္ငံတြင္သာမက၊ နုိ္င္ငံျခားတြင္အထိ။ ေတာ္ၾကပါေပ၏။ သာသနာလည္းျပဳနုိင္ၾကပါေပ၏။ က်မကေတာ့ က်မနွင့္ ဆက္နြယ္လ်က္ေနေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား စရဏအား ရဟန္းဘ၀ရစဥ္အတြင္း အေလးထားလုပ္ရန္ အၾကံေပးလိုက္သည္သာျဖစ္သည္။ ၾကိဳက္လုိျခင္မွ ၾကိဳက္မည္။ လုပ္လိုရာလုပ္ပါေစဦး… စရဏမည္သည္ သစ္တပင္ေကာင္း ငွက္ေပါင္း သိန္းသန္းနားနုိင္ပါသည္။ စရဏအားျမင့္လာလ်င္ မိမိကိုအမွီျပဳ၍ ကြ်တ္က် လြတ္က်၊ ဆုပန္က် ေတာင္းဆုေတြျပည့္က်နွင့္ မည္မ်ွဟန္ၾက ပါသနည္း။ မည္မ်ွ ျမင့္ျမတ္ပါသနည္း။ ျမတ္စြာဘုရားထားေသာ လမ္းစဥ္တြင္ ဘုရားစကားကိုနားေထာင္ျခင္း၊ ဘုရားလမ္းစဥ္ကိုထိမ္းသိမ္းျခင္းက ျမတ္စြာဘုရားသစၥာေလးပါးတရားကို က်င့္ရက်ဳိးနပ္မည္ဟုသာယူဆပါသည္။ မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ ေ၀ဘူဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး တရားေဟာလ်င္ လိုေသာ ေဗာဓိဆုကို ဆုေတာင္းၾကဗ်ာဟု အျမဲထည့္ေဟာေၾကာင္း မၾကာခဏ မိန္႕ေလ့ရိွသည္။ မည္မ်ွအေရးၾကီးသည္ကိုလည္း မိန္႕သည္။ လိုေသာေဗာဓိဆုကို ျဖည့္ေပးနိုင္ေသာ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ဘ၀ ကား အရိပ္ၾကီးမားေသာ သစ္ပင္အုပ္ၾကီးသာ ျဖစ္သည္မဟုတ္ပါေလာ။

အကယ္လို႕မ်ား ရဟန္းကေတာ့ ျဖစ္ပါရဲ့။ စရဏမခို္င္လို႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ စိတ္ယိုင္ေသာ မဟာေဗာဓိျမိဳင္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးမိန္႕ၾကားသကဲ့သို႕ ဖုန္းကညာတစ္ပါး လံုးရာကလည္းျပားနုိင္ပါသည္ စြဲနစ္သည့္ စြဲလ်င္ နစ္သြားခဲ့သည္ရိွေသာ္…..

က်မတို႕ေကာ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး မိန္႕သကဲ့သို႕ ေအာက္လမ္းသြားမလို႕လား၊ ေအာက္လမ္းသြားမွာလား အထက္လမ္းသြားမွာလားဆုိသကဲ့သို႕.......

အရံွဳးတရားနွင့္ရင္ဆုိင္မည္ေလာ သို႕မဟုတ္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဆယ္မည္ေလာ။