မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္ၾကီး၏ အတားငါးပါးတရားေတာ္

မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္ၾကီး၏ အတားငါးပါးတရားေတာ္မွ ေကာက္ႏွဳတ္ခ်က္

၁၃၇၂ ကဆုန္လဆန္း(၆)ရက္ေန့တြင္ တပည့္ဒကာ ဒကာမအား ရိပ္သာတြင္ တရားထုိင္ျခင္းနဲ့ပတ္သက္ျပီး မဟာေဗာဓိျမိင္ဆရာေတာ္ၾကီး၏ ၾသ၀ါဒေပးသည့္ အတားငါးပါးတရားမွ ေကာက္နွုတ္ခ်က္မ်ားျဖစ္ပါသည္။

လိုျခင္တာတရားဘဲ။ သီလဦးစားေပးရမဲ့ေခတ္မဟုတ္ဖူး။ အျပန္လမ္းေကာင္းေအာင္လုပ္ၾကစို့ ။ အျပန္လမ္းေကာင္းေအာင္လုပ္နုိင္ပါ့မလား။ အျပန္လမ္းေကာင္းဘုိ့လိုေသးတယ္ဗ်။ အလာကေတာ့

ၾကက္ကန္းဆန္အိုးတိုးထင္တယ္။

တရားကို ရွာေနရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မရဘူး။ အမွတ္ခိုင္းတာ အရွာခိုင္းတာမဟုတ္ဖူး။ ဘာလို့မွတ္ရတာတံုး ေမးရင္ မေတြးျဖစ္ေအာင္မွတ္ရတာ။ မေတြးျဖစ္ရင္ ေဖာင္းတာ ပိန္တာက သူ့အလိုလိုေပၚလာတာ။ ဘာတရားမွ မရွာနဲ့ မေတြးျဖစ္လို့ရိွရင္ မွတ္ေနတဲ့ေအာက္က ရွဳ့ကြက္က သူ့အလုိလုိေပၚတာ။ ဘာမွမေတြးေလ ပိုထင္ရွားေလေနာ္။ ေဖာင္းတယ္ပိန္တယ္ မွတ္မွတ္ ဘာနည္းနဲ့မွတ္မွတ္။ သူက ပင္တိုင္ အဲဒီမွာ ခႏၱာက နာၾကင္မယ္ဆိုရင္ စိတ္က နာတဲ့ဘက္ေရာက္ေနရင္ အဲဒီအခါနာတာကို မွတ္ ။ ေဖာင္းပိန္ကိုလြတ္လိုက္။ နာတာဘဲသိမွာေပါ့ အဲဒီလုိမမွတ္ ရင္္ ငါ့ေျခေထာက္ကဘယ္လို ငါနာတာက ဘယ္လိုျဖစ္္တယ္နဲ့။အဲဒါဆို့ အေတြးကပါလာေရာ။ နာတာမွတ္ေတာ့ အေတြးမပါေတာ့ဘူး။

ေတြးတာကလည္းေတြးမွာ ကိုယ့္ဘက္က မွတ္စရာရိွတာသာမွတ္။ အဖြားဘက္က မွတ္သာမွတ္ ဒီဘက္အားေကာင္းရင္ တဖက္ကေနာက္ဆုတ္ သြားတာဘဲ။ တရားကို ရွုတဲ့အခါ မွားတယ္ မမွားဘူးဆိုတာ ကုိယ့္အလုပ္မဟုတ္ဖူးူ။ ရုပ္နာမ္နွစ္ပါးကို ဆရာကိုအပ္ရတာ။ အဖြားက ရုပ္သာအပ္တာ နာမ္မွ မအပ္ဖဲကိုး။ ဒီေတာ့ ငါလုပ္ျခင္တာလုပ္ေနတာေပါ့။ ဆရာက မညွာမတာ ဆံုးမလိမ့္မယ္။ဆံုးမပိုင္ခြင့္ရိွတယ္။ အဖြားစိတ္ကို ေျခသုတ္ပုဆိုး ေျမြစြယ္က်ဳိးလို့။ မဟာစည္က အဆစ္ထည့္လိုက္ေသးတယ္ ဆီသယ္မလက္သုတ္ဖတ္ကဲ့သို့ ထားရမယ္တဲ့။ လက္သုတ္ဖတ္က နြမ္းေၾကေနတာ ေထာင္ေထာင္ေထာင္ေထာင္ရိွသလား။ မရိွဘူး။ကိုယ္ကတင္ျပ သူကတည့္ေပးလိမ့္မယ္။ ဆရာကို ကိုယ္ျဖစ္တာကို မခြ်င္းမခ်န္တင္ျပရတယ္။ အထင္ၾကးီေအာင္လည္း ပိုမေလ်ာက္နဲ့။ ဆုူမွာစိုးလို့ဆိုျပီးလည္း လိုလည္းမေလ်ာက္နဲ့။ အရိွအရိွအတိုင္း ဆရာကို ေလ်ာက္ရမယ္။

ဒို့တံုးကျဖစ္တာေလ။ ျပမဲ့သူမရိွပါဘူးဗ်ာ ဆရာလည္း မေလ်ာက္ခဲ့ပါဘူး။ေဖာင္းတာပိန္တာက မွတ္မရ မွတ္မရရင္ အသက္ရွဴၾကပ္လာတယ္(ေရနံဆီဗံုဘိုင္ လ်ွာမလိုက္သလိုဘဲ)။ အဲဒီအခါဘ၀င္ေလက ေဆာင့္တိုးေတာ့တယ္။ လက္၀ဲရင္အုပ္မွာ တံစူးနဲ့ထိုးသလို ကန့္လန့္ခ်ည္းထုိးတာ။ ေဖာင္းတာအထက္ထိ မတက္ေတာ့ဘူး။ ဘ၀င္ျမင့္တယ္ဆုိတာ အဲဒါကိုေျပာတာအဖြားရ။ စိတ္အထို္င္မက်ရင္ ကန့္လန့္ၾကီးထိုးတာ။ ေပရွဳရတယ္ ဘယ္လိုမမွတ္မရေတာ့ဘူး။ ဒို့ေတာ့ ေအာင့္တာေကာ ၾကပ္တာေရာ။ဒို့ခံခဲ့ရတာေျပာတာ။

ရိပ္သာကို သြားကတည္းက လိုျခင္လုိ့ယူမယ္ဆိုျပီး သြားရင္ခံရမယ္။ ၾကည့္မယ္ဆုိျပီးသြားရင္ မျဖစ္ဘူး။ ရွုကြက္က ဇတ္ရံုနဲ့တူတယ္။ တရားမွတ္တာ ဇတ္ၾကည့္သလို ေစာင့္ၾကည့္ ရတာ။ ယူမယ္လို့သြားရင္ ခံရတယ္။ ခႏၱာက ျပတာၾကည့္ေန။ ေအာင့္တာသိေနရင္ ေအာင့္တယ္မွတ္မွတ္ တင္းတယ္မွတ္မွတ္ ၾကိဳုက္သလိုမွတ္။ လိုျခင္တာက အေတြးမ၀င္နုိင္ ေအာင္မွတ္ခုိင္းတာ။ နင္ျဖစ္ျခင္သလိုျဖစ္ဆိုျပီး လြတ္လိုက္ျပီး သိယံုသိလုိက္ယံုဘဲ၊။

ေဖာင္းတယ္ ပိန္တယ္ဆိုတာ ရွုမွတ္သတိ ကိုယ့္အိမ္ကေနပစၥည္းေတြကိုယ္ၾကည့္ေနသလို။ ေအာင့္ေမ့သတိဆိုတာ အခုေနရာကေန ကိုယ့္္အိမ္ကို လွမ္းသတိရတာ။ ရွုမွတ္သတိက ေဖာင္းတယ္ ပိန္တယ္ (သို့မဟုတ္)၀င္တယ္ ထြက္တယ္မွတ္တာ။ ေဖာင္းပိန္ေနရာ သတိေလးသာကပ္ထား ေအာင့္ေမ့သတိက ပရမတ္ေပၚေအာင္ေဖာ္ထုတ္တာ။ တရားရေအာင္ ေအာင့္ေမ့သတိကတာ၀န္ယူတာ။ ေဖာင္းတာ ပိန္တာရိွရိွ မရိွရိွ သတိေလးနဲ့သာထားျပီးၾကည့္။ စာအရဆိုရင္ ၀ိတက္ ၀ိစာရ ေခၚတာ။ စိတ္ေအးလက္ေအးေလးနဲ့ အဲဒီေနရာေလးကို ၾကည့္လိုက္တယ္။ သိယံုေလးသိေအာင္ေနလိုက္တာ။ အဲဒီလိုၾကည့္ေနရင္းနဲ့ ေအာက္က လွဳပ္လွဳပ္ေလးဗ်။  ေဖာင္းရင္ ေဖာင္းတယ္လုိ့မွတ္လိုက္ အဖြား၀င္မရွုတ္နဲ့။  စာလို စိတ္ဓါတ္တက္ၾကြလို့ ျဖစ္တဲ့ေရာဂါ တင္းလာၾကပ္လာတယ္။ နင္ျဖစ္ျခင္သလိုျဖစ္လို့ လုပ္လိုက္ျပီး ေနတာ အဲဒါ ဥပကၡာ ပြားလုိက္တာ။

အဲဒါစိတ္ဓါတ္တက္ၾကြလိုျဖစ္တာ။ နင္ျဖစ္သလိုျဖစ္လို့ လြတ္လိုက္ရေတာ့မွ ေအးသြားတာ။ ေဗာစၨ်င္(၇)ပါးမွာ သတိနွုတ္လိုက္ေတာ့ အေပၚက (၃)ပါးက တက္ၾကြတဲ့သမားေတြအတြက္လုပ္ရတာ။ ဥပကၡာရယ္ သမာဓိရယ္ ပႆတိရယ္က အဖြားလိုတက္ၾကြတဲ့သူေတြျပင္ေပးတာ။ နင္ျဖစ္ျခင္သလိုျဖစ္ဆိုတာ ဥပကၡာပြားခိုင္းတာ။ ဒီလိုတက္ၾကြပါ။ ပႆတိ ရွဳကြက္ထဲ သတိေလးနဲ့ အနားယူလိုက္တာ ပသတိျဖစ္တယ္ေပါ့ ။ ဗိုလ္က ဥပကၡာရယ္ လွဳပ္လွဳပ္ေလးကို ဓမၼ၀ိစာရေခၚတာ။ ပ်င္းလို့ေလ်ာ့က်တဲ့စိတ္ကေတာ့ ေအာက္သံုးပါးေပါ့။ ၀ိရိယ ပီတိ ဓမၼ၀ိ ဟုသံုးတယ္။ လွဳပ္တုတ္ လွဳပ္တုတ္ေလးကို ဓမၼ၀ိရိယေခၚတာ ။ စိတ္ကိုအားေပးရမယ္။ ရန္လုပ္ျပီး မခိုင္းရဘူး။ အဲဒါက ပ်င္းတဲ့သူကုဘို့။ စိတ္ေအးလာရင္ ေဖာင္းတာေလးက လွဳပ္လာေပါ့ ။ နင့္ဟာနင္ လွဳပ္ျခင္လွဳပ္ မလွဳပ္ျခင္ေနလို့ စိတ္အနားကိုယူလိုက္တာ အဲဒါက သူ့ဟာသူအလိုက္သင့္ေလးျဖစ္လာေတာ့မွ ေဖာင္း ေဖာင္းတယ္မွတ္ ပိန္ပိန္တယ္မွတ္ေပါ့အဖြား။ ေဖာင္းတာ ပိန္တာ ျပန္မွတ္ေပါ့ဘုရား။

တရားက ရွာေလ မရေလေနာ္။ ထမင္းစားခုိင္းတာမဟုတ္ဖူး။ ထမင္းစာတာက လုပ္ယူရတာ။ ဒါက ၾကည့္တာ ပြဲၾကည့္တာ။ အိမ္ကတည္းက ေလ့က်င့္သြား။ ၀တ္ တစ္ခုအျဖစ္ထားလုပ္။ ညဘယ္အခ်ိန္ဆုိ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္နွစ္နာရီ ဘယ္နွစ္ရက္ လုပ္။ အဲဒါကို အဓိဌာန္လို့ေခၚတယ္။ ငရုတ္သီးစား ဘာေတြ့လဲ စပ္တာေတြ႕မွာေပါ့ ဘယ္လိုစပ္သလဲ။ မေျပာနုိင္ဘူး။ အဆံုးအထိလိုက္ေလ အဲဒါတရားဘဲ။ မရွာနဲ့ ။ မွတ္တာမွာ စိတ္၀င္စားရင္ မေတြးေတာ့ဘူး။ (အိမ္တြင္းေရးအဆင္မေျပရင္ အျပင္ေလ်ာက္လည္တာမဟုတ္လား။ အိမ္တြင္းေရး အဆင္ေျပရင္ အျပင္ေလ်ာက္ထြက္လည္လို့လား)

ေဖာင္းေအး ပိန္ေနြးေလးေတြ႕လာလိမ့္မယ္။ ထန္းလ်က္နဲ့ၾကံသကာလိုဘဲ ခ်ဳိတာျခင္းတူေပမဲ့ အရသာျခင္းမတူဘူး။ ခ်ဳိပံုခ်ဳိနည္းသိေအာင္ လုပ္ရမယ္ေလ။ မရွာမွ၊ မေတြးျဖစ္မွ ၊ ေသြးေအးမွ၊ ေပၚမွာ မွန္ၾကည့္ေတာ့ အရိပ္ျဖတ္သြားတာ ေပၚသလိုဘဲ။ ဆရာေၾကာက္လုိ့လုပ္ခဲ့ရတာ။ ဒို့ေစတနာ တမတ္သားထက္မပိုဘူး။ အဲဒါက ျဖစ္ပ်က္ ျမင္တာ။မွတ္ပါမ်ားလာေတာ့ ေဖာင္းေအးေလးကလည္း လွဳပ္လွဳပ၊္ ေနြးလည္းလွဳပ္လွဳပ္ တခ်ဳိေယာဂီမ်ားက ရိပ္ရိပ္ ရိပ္ရိပ္လို့ ေလ်ာက္တတ္တယ္။ အဲဒါသူမျမင္ဘူးတာ ေတြ႕သြားေတာ့သူက စိတ္၀င္စားလာျပီ။ ရွဳကြက္နဲ့မွတ္စိတ္တည့္ဘုိ့၊ မွန္နဲ့မ်က္ခြက္တည့္ရင္ အရိပ္ေပၚသလို မွန္ၾကည္ၾကည္သေလာက္အရိပ္ေပၚတယ္ မဟုတ္လား။

ငါ၀င္ရွုတ္ရင္အလုပ္မ်ားမယ္။ ေနာက္တခါဒီလုိေပၚေအာင္လုပ္မယ္လို့ လုပ္ရင္ သြားျပီသာမွတ္။ တရားသမားမွာ အတား(၅)မ်ဳိးနဲ့ေတြ႕မွာ။ ထုတ္စည္းတိုးဘူးလား။ စည္း(၅)ခ်က္ (၅)ေယာက္စီေလ။ ထုတ္ဆိုတာ ေခါင္မိုးက ထုတ္ေလ။ ဒီထုတ္္ေပၚကေန စည္းတားတာ။ အဲဒီအတိုင္း ေျမၾကီးေပၚမွာ စည္းခ်တာေလ။

အဖြားေရာဂါ ဒို့ေရာဂါက

(၁)လိုျခင္စိတ္ၾကီးနဲ့လုပ္တာ နံပါတ္(၁)အတား

(၂) မခံျခင္စိတ္နဲ့လုပ္တာက အတား

(၃) တရက္ထက္တရက္ လိုျခင္သလို ျဖစ္မလာေတာ့ စိတ္ဓါတ္က်လာျပီ စိတ္ေတြျပန့္လြင့္ကုန္ျပီ ထိနမိတၱ ၀င္လာျပီ စိတ္ဓါတ္က်လာျပီ

(၄) ဒီေလာက္ၾကီး ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ထားတဲ့အထဲ စိတ္ဓါတ္က က်လာျပီ။ အဲဒါ ဥဒၶစၥေခၚတာေနာ္

ငါငယ္ငယ္ကသာ လုပ္ခဲ့ရင္ ကိုယ့္ထက္ငယ္တဲ့သူေတြက တက္သြားရင္ ေတာက္ေခါက္ေသးတာ။ ဒို့တံုးက (၁၈)နွစ္သမီးေလးက တရားရတာ။ ဒို့က အဲဒီတံုးက (၃၈)။ သူတုိ့ေလးေတြနဲ့သြားၾကည့္ျပီး ငါငယ္ငယ္တံုးက လုပ္ခဲ့ရင္ ဆုိတာ အဲဒါလည္းအတားဘဲ။ အိမ္ေထာင္သည္နဲ့ လူလြတ္နဲ့ကလည္းမတူဘူးေလ။

(၅) ဒီအတိုင္းဆက္အားထုတ္ရေကာင္းမလား ျပန္ရေကာင္းမလား အဲဒါအတား

သူျဖစ္ျခင္ရာျဖစ္ ဆရာခုိင္းတဲ့အတိုင္းလုပ္မယ္ဆိုရင္ အဲဒီအတားမျဖစ္ဖူးူ။ စစ္တပ္နဲ့နွုိင္းမယ္ဆုိရင္

တိုက္ပြဲေအာင္ျခင္း မေအာင္ျမင္ျခင္းသည္ တပ္သားအလုပ္မဟုတ္ ။ တပ္မွူးအမိန့္လိုက္နာျခင္း မလိုက္နာျခင္းသာ တပ္သားအလုပ္။ တိုက္ပြဲရွဳံး၇င္ တပ္မွဴးက ထုေခ်တင္ရမွာ တပ္သားကမဟုတ္ဖူး။

ဒါေၾကာင့္သူ့မွာသာတာ၀န္ရိွတယ္။ ကိုယ္က သူခုိင္းတာလုပ္ယံုဘဲ။ တခါတခါ အဲဒါကို ေသာ၀စသနဂုဏ္လို့ေခၚတယ္။ ဆရာ့စကားေျမ၀ယ္မက် နားေထာင္တာေလ။ သူခိုင္းတဲ့အတုိင္းလုပ္ ဆရာ့တာ၀န္။ ဆရာေျပာတဲ့အတိုင္းလုပ္။

ဆရာက ဘယ္လိုလုပ္ဘယ္လိုလုပ္လုိ့ေျပာလိမ့္မယ္။ အဲဒီအတိုင္းလုပ္ဖုိ့က အေရးအၾကီးဆံုးေဟာေျပာမွဳနဲ့ ျပသမွုမွာ ျပသမွဳကအေရးအၾကီးဆံုး။ ဆရာကလမ္းညႊန္တဲ့ တိုက္ကြက္ကိုေျပာင္းရမယ္။ သူလက္ညိွဳးထိုးတဲ့ အတိုင္းမဟုတ္ေတာင္ အဲဒီအနီးတ၀ွက္ကိုရေအာင္လုပ္ရမယ္။ ျပင္ေပးတာကို ျပသမွဳေျပာတာဘဲ။ အေတြးနည္းရင္ သေလာက္ လွဳပ္လွဳပ္ေတြမက ျမင္လာတာ။

 ေဖာင္းတာပိန္တာနဲ့ ၀င္ေလထြက္ေလက သိပ္ေတာ့မကြာဘူး ဗမာၾကက္သြန္လွီးနဲ့ကုလားမ ၾကက္သြန္လွီးနဲ့ ကြာတာဘဲရိွတာ။ ေလနမိတ္ကုိ ျဖစ္ျခင္တာျဖစ္ ကိုယ့္ရွုကြက္မလြတ္နဲ့။ ငါလိုျခင္တာေပၚျပီလုိ့ ၀မ္းသာစိတ္ ေပၚရင္ အဲဒါေပ်ာက္မယ္။ နာရီခ်ိန္သီးလို ျဖစ္ျဖစ္ အထက္တက္ေအာက္ဆင္းျဖစ္ေနရင္ အဲဒါစိတ္ကစားတာ ျပတာ။ စိတ္ကအာရံုေနာက္ပါရင္ ရွည္မယ္။ သူ့ဟာသူဘယ္ဆန္ဆန္ စုန္စုန္ ဘယ္ေဒါင့္ကထြက္ထြက္ ကိုယ္ကေစာင့္ ၾကည့္။ ငါ၀င္မရွုတ္ေလနဲ့။ မလိုျခင္မွရတာ။ ထုတ္စည္းနဲ့ ဥပမာေပးထားျပီ။ အတား။

မွတ္လို့သိတဲ့ဥာဏ္ မွတ္ဥာဏ၊္ စိတ္တည္လို့ သိတဲ့ဥာဏ္က သမာဓိဥာဏ္ ၊ အာရံုမွန္လို့  သိတဲ့ဥာဏ္က အာရံုမွန္ဥာဏ္ ၊ သမာဓိဥာဏ္က ေရွ့ကတက္မွ ပညာဥာဏ္ကေနာက္ကလိုက္တာ။သမာဓိကေရွ့ကသြားမွ ပညာကေနာက္ကလုိက္တာ။ ပညာဥာဏ္က မမွီရင္ သမာဓိက ထူေထာင္ေနရတာ။ အဲ ပညာဥာဏ္က ေနာက္ကနယ္သိမ္းေတာ့တာ။ ပြဲၾကည့္သမား ေဗ်ာေခါက္မွထခဲ့။ ခေလးပြဲၾကည့္မၾကည့္နဲ့။ လူၾကီးလိုပြဲၾကည့္။လူၾကီးပြဲၾကည့္က ဇတ္ေကာင္ၾကည့္ျပီး ဇတ္လမ္းကို သိတာ။ ခေလးက ဒါမင္းသား ဒါမင္းသမီးသိတာေပါ့။ လူၾကီးၾကေတာ့ သညာေနာက္မွာ ပညာပါတယ္ အေတြ႕အၾကံဳအရ။ ေမြးတည္းက ခႏၱာထဲျပေနတဲ့ ဇတ္ရုပ္ေတြ။ အဲဒါ အဖြားက ဇတ္လမ္းမသိတာ။ ဇတ္လမ္းသိေအာင္ ခိုင္းတာဗ်ား။

သာဓု- သာဓု-သာဓု

မိမိကုိယ္တိုင္လည္း အတား(၅)ပါးမွ လြတ္ကင္းျပီး သာသနာတြင္းတြင္ ဘာသာတရားအားအေလးအျမတ္ျပဳၾက သူအေပါင္းလည္း အတား(၅)ပါးမွကင္းေ၀းၾကပါေစ။