မည္သူမည္၀ါရယ္လုိ့ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ သာစည္ ေရႊေက်ာင္းကုုန္းေတာင္တြင္ သီတင္းသံုးစဥ္က ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ ေန့စဥ္ေတာင္ေပၚမွ ေတာင္ေအာက္ ေရျပာရြာသို့ ဆြမ္းခံၾကြပါသည္။ ထိုစဥ္က ဆရာေတာ္ၾကီးဆြမ္းခံရာေနာက္သို့ ဆြမ္းေတာင္းကိုင္ လုိက္ပါေသာအဖြဲ့လည္းရိွပါသည္။ ေရႊေက်ာင္းကုန္းေတာင္ကား မတ္ေစာက္ပါသည္။ ေျမလမ္း ေလးကလည္းက်ဥ္းသည္။ က်မတို့အဖြဲ့ေတာင္ေပၚတက္စဥ္ ေဘးမွ သစ္ပင္မ်ားကို ကိုင္ဆြဲတက္ခဲ့ရသည္။ သို့ေသာ္ ေတာင္ေပၚတြင္ ဓမၼရံု၊ တပါးေနေက်ာင္း၊ ဆြမ္းခ်က္ေဆာင္ စသည္ျဖင့္ အသီးသီးရိွပါသည္။ ေတာင္ကမူေလးေပၚတြင္ ဆရာေတာ္တည္ထားေသာ ဘုရားကိုလည္းဖူးျမင္နုိင္ပါသည္။
ဆြမ္းခံေသာအခါတြင္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ လမ္းေလ်ာက္တာ အင္မတန္ျမန္သည္ဟု သိရပါသည္။ ေနာက္ကအဖြဲ့က အျမဲတမ္းျပတ္က်န္ေနသည္။ ဘယ္လိုလိုက္လုိက္ ေနာက္က်ျမဲျဖစ္သည္ဟုေျပာျပပါသည္၊ ရြာကအဖြဲ့ေတြက ဆြမ္းေတြထြက္ေလာင္းျပီး သူတို့က ေနာက္ဆံုးကခ်ည္းျဖစ္ေနသည္တဲ့။
ေတာင္ေပၚက အဆင္းတြင္ ေတာင္ေကြ့ခ်ဳိးေလးမ်ားရိွရာ ထုိေနရာေရာက္လ်င္ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ သြားသည္ကိုေတာ့ သတိထားမိသည္ဟုေျပာပါသည္။ သို့ေၾကာင့္ သူတို့အဖြဲ့သည္ သို့ေလာ သို့ေလာ ျဖစ္ေနၾကသည္မွာအမွန္။
ၾကာလာေသာ္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကုိ ေလ်ွာက္မည္ဟု သူရဲေကာင္းရွာၾကပါသည္။ တဦးက ေလွ်ာက္မည္ဟုေျပာလာသျဖင့္ (ဆရာေတာ္ဘုရား လမ္းေလ်ွာက္လ်င္ အင္မတန္ျမန္လြန္းပါ သည္။ ေျဖးေျဖးၾကြေတာ္မူပါဘုရား။ တပည့္ေတာ္တုိ့လိုက္ရတာမမွီလို့ပါ) ဟုေလ်ာက္လိုက္ၾက သည္။ ထိုအခါဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးမွ (ဒို့က မင္းတို့မျမင္တဲ့ေတာင္ကြယ္ေရာက္ေတာ့ ပုဆိုးကေတာင္းၾကိုက္ျပီး ေျပးေတာ့တာဘဲ) ဟု အားရပါးရ ရီျပီးေျပာပါသည္တဲ့။
ကဲ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး လမ္းေလ်ာက္ရင္ အင္မတန္ျမန္တာေတာ့အမွန္ပါ။ သို့ေသာ္ သူတို့လည္း သို့ေလာ သို့ေလာနဲ့ဘဲျဖစ္ေနပါသည္ဟု။
ေမတၱာျဖင့္
0 ဖတ္သူမ်ားေျပာစကား:
Post a Comment
သိတာေလးေတြ ရွယ္ေပးပါဦး