ဘူးကုန္းသာ၀ကမ်ားအား ၂၅-၃-၂၀၁၁ ၁၃၇၂ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ (၇)ရက္ ေန့တြင္ေဟာၾကားေသာ ခ်မ္းသာအစစ္ကုိရွာေဖြျခင္းမွ
ဒို့လူ့ဘ၀ေရာက္လာတာ ကံေကာင္းလို့လား ကံဆိုးလို့လားမသိဘူး။ ဒို့က သက္တန္းတုိမွ လူလာျဖစ္တာ။ ေရွးေခတ္က ေသာင္းတမ္း ေထာင္တမ္းဗ်။ ခုေတာ့ဆယ္တမ္းဗ်။၆၀-၇၀ ေလာက္ဖဲေနရတာ။ ငယ္ကာလမွာမိဘကိုမွီခိုရတာ ဒို့ကာလမဟုတ္ဖူး။ အသက္ၾကီးလာေတာ့ သားသမီးအားကိုးရမွာ။ သက္တမ္းကို ၃ ပို္င္းပိုင္းရင္ ၾကားမွာဘဲကိုယ္အခ်ိန္ရိွတယ္။ သက္တမ္းတိုေလး လူလာျဖစ္တာ ခ်မ္းသာေအာင္ေနတတ္ၾကရဲ့လား ဘူးသီးေတြ။ အဖိုးရႊင္ ၊ ဘူးသီးမီး၀ိုင္းေတြလား။ ေနတတ္မွ မေနတတ္ရင္ ပစၥည္းရိွေလဆင္းရဲေလ။ ရာထူးၾကီးေလဆင္းရဲေလကြဲ႕။ (ဦးဖုိးရႊင္မွာ ဘူးကုန္းရြာမွ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးအား ၾကည္ညိုေသာ ဒကာၾကီးျဖစ္ေလသည္။)ဓါတ္ခႏၱာမွာျဖစ္ခဲ့တာက သူကဥာဥ္ေလ။ သူကဆြဲမွာ။ ဘ၀အဆက္ဆက္က တိရစၱာန္ဘဲအျဖစ္မ်ားတယ္လို့ စာကေျပာတယ္ေနာ္။ ဒီေတာ့ လူက ၾကိဳက္စိတ္ မသိစိတ္ ဓါတ္ဥာဥ္ ဓါတ္စိတ္ေတြနဲ့ေနရမွာဆုိေတာ့ ခ်မ္းသာမွာလား။ နာမည္ကေတာ့ဦးေအးတဲ့။ နာမည္ကသာ ဦးေအး ပူေနတာဗ်ာ။ (ဘူးသီးေတြဆိုသည္မွာ ဘူးကုန္းသာ၀ကမ်ားကို ေခၚျခင္းျဖစ္ပါသည္)
ရန္ကုန္က ဘုန္းၾကီးတပါးကေလ်ွာက္လာတယ္။ သူ့ေနတဲ့ေက်ာင္းနာမည္က စိတၱသုခေက်ာင္းပါဘုရား။ စိတ္ဆင္းရဲလိုက္တာဘုရားလို့ေလ်ာက္သြားတယ္။ ဦးေအးလည္း ဒီအတိုင္းေနမွာပါ။အိပ္ခ်ိန္ေလးသာနားရမွာ။ အျမဲတမ္းေတြးေနတာ သူခိုင္းတဲ့အတိုင္းလုိက္လုပ္ေနတာ မနားရေတာ့ဘူး။ ကိေလသာက သူၾကိဳက္ရင္ ခိုင္းေတာ့တာ ကိေလသာ ခုိင္းတိုင္းၾကိုက္ေနတာ တရား၏ မတရား၏။ အပစ္ကင္း၏ မကင္း၏။ လုပ္သင့္မလုပ္သင့္ လူဥာဏ္သံုးရမယ္ဗ်ာ။ သူခိုင္းတဲ့အတိုင္း လုပ္ရမွာမဟုတ္ဖူး။ လူ့ဘ၀နဲ့သာသနာ ၾကံဲဳတံုး ဥာဏ္သံုးျပီးအသက္ရွင္ပါ ဥာဥ္သံုးျပီးအသက္မရွင္ၾကပါနဲ့။
သရက္သီးလိုေပါ့။ စကစ ခ်ဥ္တယ္။ တေျဖးေျဖးမဲ့ခါနီး ခ်ဳိလာတယ္။ မဲ့ေတာ ပိုခ်ဳိ။ ပုတ္ခါနီး ရက္ရက္စက္စက္ခ်ဳိေလဟုတ္လား။သံပုရာသီးကေတာ့ ၾကီးေလ ခ်ဥ္ေလ။ ပုတ္ခါနီးေလ ဆူးေတာင္ေပါေသးတယ္ဗ်။ ဓါတ္ဥာဥ္အတိုင္းက သံပုရာသီးျဖစ္မွာ။ ဓါတ္ဥာဥ္ကိုေျပာင္းရင္ေတာ့ သရက္သီးမ်ဳိးျဖစ္နုိ္င္တယ္။ သရက္သီးျဖစ္ျခင္ရင္ ျပဳျပင္မွ ရမွာ။ ဒုိ့က သတိကိုင္မွရေတာ့မွာ။ စိတ္ ကိေလသာသည္ သတိကိုသိပ္ေၾကာက္တယ္။ သတိရိွေနရင္ ၀င္ဘုိ့ေနေနသာသာ ေတြးကို မေတြးေတာ့တာ။ သတိရိွရင္ အက်ဳိးရိွမရိွသိတယ္။ လုပ္ရင္းကိုင္ရင္း မွတ္တပ္နဲ့ ငါလုပ္လိုက္တာ အပစ္ျဖစ္သြားျပီေဟ့ အပစ္ကင္းျပီေဟ့။ သတိက လုပ္ရင္းနဲ့မွတ္ခ်က္ေပးေနတယ္ေနာ္။
ဘယ္အရာမ်ဳိးမဆိုက်င့္ယူရတာဘဲ။ ဘ၀အဆက္ဆက္က လြတ္ပစ္ထားတဲ့ ဥာဥ္ကို ခ်က္ျခင္းၾကီးေကာက္ကိုင္ လုိ့မရဘူးဗ်။ အရင္ဘ၀ထား ငယ္စဥ္ဘ၀က ကို အေဖေျပာ အေမေျပာတဲ့အတိုင္းလိုက္လုပ္တာ။ အဲဒီလြန္ေတာ့ေရာ သတိကိုင္ခဲ့လို့လား။ ဘုရား၀တ္တက္ေတာ့ေရာ ၾသကာသာ ဆံုးအထိေတာင္ သတိမရိွပါဘူးဗ်ာ။ ဒီေတာ့ ျပင္ေပးပါ။ သံပုရာသီးျဖစ္ျခင္လား သရက္သီးျဖစ္ျခင္သလားကိုယ့္ကိုကိုယ္ေမး။
စိတ္က သတိပါတာမၾကိဳက္ဖူး။ သူေတြးျခင္ရာေတြး။ သူလုပ္ျခင္ရာလုပ္မွာေလ။ ဘယ္သူမွ စိတ္ကို မအုပ္ခ်ဳပ္နုိင္ဘူး။ စိတ္နဲ႕ပစ္မွားတာ ဘယ္သူအေရးယူလို့ရလို့တံုး။ စိတ္က သတိအတင္မခံဘူး။ သူလုပ္ျခင္ရာလုပ္။ ဥာဥ္စိတ္က သတိကို သိပ္ေၾကာက္ပါတယ္။
------------------------------
0 ဖတ္သူမ်ားေျပာစကား:
Post a Comment
သိတာေလးေတြ ရွယ္ေပးပါဦး