ဗုဒၶ၏ (သံ)ဂုဏ္ေတာ္ပါရမီနွင့္ ရဟန္းမွသည္ အကြ်တ္အလြတ္ဆီသို႕

 သံ (သမၼာသံဗုဒၶ)သည္ ပါရမီေတာ္အဟုန္ အဖံုဖံုတို႕ကို ညႊန္းဆိုေနသည္။ ကိုယ္တိုင္သိဟုဆိုေသာ္လည္း ေနာက္ခံပါရမီ အရိွန္တို႕၏တြန္းအားမပါက သိဖို႕ေနေနသာသာ က်င့္လိုစိတ္ပင္ မပါျပီ။ သူတကာအားက် ျပီး ငါလည္းရလိုရျငား က်င့္ပါေသာ္ေကာ အက်င့္မွ အသိသို႕ထိုးမတက္နုိင္။

 သို႕ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္၏ နိမိတ္ၾကီးေလးပါး ျမင္ေတြ႕ရာတြင္ ေနာက္ဆံုး၏ ပုဗ`ၺနိမိတ္ျဖစ္ေသာ သာမဏမည္ရံုမ်ွျဖင့္ ကိေလသာျငိမ္းေအးျပီး အိုေရး-နာေရး-ေသေရးေဘးမွ လြတ္ေရးအမွန္သည္ ဤရဟန္းဘ၀သာ ဧကန္ပါဟူ၍ တထစ္ခ်ဆံုးျဖတ္နုိင္ခဲ့ျခင္းသည္ ထိုပါရမီေတာ္အရိွန္အဟုန္တို႕၏ တြန္းအားပင့္အားေၾကာင့္သာျဖစ္ေခ်သည္။အကယ္တိတိ ေနာက္ျဖည့္ပါရမီမပါ။ 

လူသာမန္သာျဖစ္ခဲ့ေသာ္ လူအိုနွင့္ ပက္ပင္းေတြ႕ေသာ္မွ အေတြ႕သည္ အေတြ႕ျဖင့္သာရပ္တန္႕သြားေပမလိမ့္မည္။ အေတြးနွင့္အသိသို႕ထိ ခရီးမဆက္ေတာ့ျပီ။

လူနာတုိ႕နွင့္လည္း မၾကာမၾကာေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ကုိယ္ကိုတုိင္လည္းခံစားဘူူးခဲ့ရသည္။ သို႕တေစလည္း အနာေပ်ာက္ စိတ္ေကာက္ မေျဖာင့္လာခဲ့။

လူေသတို႕နွင့္လည္း မၾကာမၾကာလိုက္ပို႕ခဲ့ရ။ ေသေကာင္ပက္လက္လည္းေတြ႕ခဲ့ရ၏။ သို႕တေစလည္း သူ႕အေသ ငါ့အေသျဖစ္မလာျပီ။ ၄င္းေသေန႕ေစ့လို႕သာေသသြားရသည္။ ငါနွင့္ကားမဆိုင္ဟူ၍ အယူရိွသည္။ သန္မာေနတံုးေသမင္း ျဗဳန္းစားၾကီး မေခၚဟူ၍လည္း အယူရိွ၏။

·         ရွင္သူသည္ မ်က္ျမင္၀ယ္ မေသေသး၍ ေသေရးကိုမေၾကာက္တတ္

·         ရွုင္သူသည္ ေသမည့္ရက္ ဇယားကြက္ မေတြ႕မိေသး၍ ေသေဘးကို မရြြ႕ံတတ္

·         ရဟန္းတို႕ကိုကား နိစၥဓူ၀ေန႕စဥ္နွင့္အမ်ွ ဖူးေတြ႕ခြင့္ရေနၾကေသာ္လည္း ထိုရဟန္း၏အက်င့္ကို လွမ္းလင့္၍ ဥာဏ္မယူတတ္ၾကျပီ။

·         ရဟန္းသည္ လူသားတို႕ကို ဆန္႕က်င္၍ မျမင္ျမင္ေအာင္လမ္းထြင္က်င့္ျပလ်က္ရိွ၏။

·         လူသားတို႕က မယားနွင့္ေပ်ာ္ သားနွင့္ေပ်ာ္ေနၾကခ်ိန္ ရဟန္းတို႕ကတပါးတည္းေပ်ာ္ျပေနပါ၏။

·         လူသားမ်ားက ေလာဘရမၼက္ျဖင့္ စီးပြားတက္ရန္ ၾကိဳးစာားေနခ်ိန္ သီလကိုဖက္၍ စီးပြားတက္ပံုကို ျပေန၏။

·         လူသားမ်ားက အနုိင္က်င့္၍ အနိုင္ယူေနခ်ိန္ အရွဳံးေပး၍ အနိုင္ရပံုကို ျပသေနပါ၏။

·         လူသားမ်ားက အစတြင္သာေပ်ာ္ အဆံုး၀ယ္ ဒုကၡေပၚေနခ်ိန္ အစအလယ္အဆံုး ေပ်ာ္ေနပံု ပံုဟပ္ျပေနပါ၏။

·         သို႕တေစလည္း ပါရမီဥာဏ္ အဆံမပါေသာ လူသားတုိင္း ျပတိုင္းလည္းမသိ။ ၾကည့္တုိင္းလည္း မျမင္။ ယွဥ္တိုင္းလ်င္ေရွာင္ျဖင့္ ရဟန္းေတြ႕သည္ အေတြ႕ျဖင့္သာ လမ္းဆံုးရေတာ့၏။ ရဟန္းဓေလ့သည္ မိမိနွင့္ မဆိုင္ေသာ အလုပ္ဟူ၍သာ မွတ္ထင္ေလေတာ့၏။

ဘုရားရွင္က ထိုသို႕မဟုတ္ခဲ့ျပီ။

အထက္ပါ နိမိတ္ၾကီးေလးပါး စိတ္၀ယ္အထင္ ျမင္ရံုမ်ွျဖင့္ ေနာက္ခံပါရမီေတာ္ အဟုန္တို႕က နွဳိးဆြေပးလိုက္ရာ ေရြးရမည့္လမ္းကိုလည္း တန္းသိ၏။ သိသည့္အေလ်ာက္လည္း သူ႕ရဟန္းမွ ငါ့ရဟန္းအျဖစ္သို႕လည္း ေတာက္ေလ်ာက္ေကာက္ယူ၏။ ယူျပီူသည့္ေနာက္တြင္လည္း သကၤန္း၀တ္ရဟန္းမွသည္ အကြ်တ္အလြတ္ ရဟန္းအထိ ကိုယ္တိုင္က်င့္ၾကံေတာ္မူ၏။ သို႕ေၾကာင့္လ်ွင္ သမၼာ(သံ) ကိုယ္ေတာ္တိုင္ဟူေသာ ဂုဏ္ပုဒ္ သရုပ္ထြက္ခဲ့ျခင္းတည္း။

ဤကား ဘုရားရွင္ျမင္ေသာ ကုိယ္ေတာ္တိုင္၏ သေဘာဓမၼတာတည္း။

မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ (ရတနတၱယ ေဇာတိနိကထာ= စာ၁၉၁-၁၉၃)