မဟာျမိဳင္အမွတ္တရနွင့္ က်မအလစ္သုတ္သမား

မဟာျမိဳင္အမွတ္တရနွင့္ က်မအလစ္သုတ္သမား ေလာကမွာ အမွတ္တရေတြက မ်ားလွပါတယ္။ ေကာင္းတာဘဲျဖစ္ျဖစ္ဆုိးတာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အမွတ္တရေတြက ေပါင္းစံုေနတာပါဘဲ။ ေကာင္းတဲ့အမွတ္တရေတြဟာ ေျပာစမွတ္ကေလးျဖစ္ျပီး တဖန္ဖန္စျမဳံျပန္လို့ ေကာင္းတယ္ေပါ့။ ဆိုးတဲ့အမွတ္တရေတြကေတာ့ နာက်ည္းစရာေတြလိုလို အခဲမေက်စရာ လိုလို လက္တုန့္ျပန္ျခင္တာတို႕ တေန႕အကြက္ရရင္ ျပန္ေဆာ္မယ္ဆုိတာတို႕ အမ်ိဳးမ်ဳိးအဖံုဖံုပါဘဲ။ ဒါေတြအားလံုးကိုပယ္သတ္နုိင္တာဟာလည္း တရားဘဲရိွပါတယ္။ အဲဒီအမွတ္တရေလးထဲမွာေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အထင္ၾကီးတဲ့ က်မရဲ့ မွတ္မွတ္ရရေလးတစ္ခုကိုရင္ဖြင့္လိုက္ျခင္ပါတယ္။ ေဖေဖာ္၀ါရီလ(၂၈)ရက္ေန့မွာ ပ်ဥ္းမနားလက္လုပ္ေတာင္ဘုရား၀န္းထဲကေန ပ်ဥ္းမနားမွ မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္ၾကီးကို ဖူးၾကမဲ့ က်မတို့အဖြဲ႕ဟာ ညေန (၇း၃၀)မွာ စတင္ထြက္ခြာလာခဲ့ ပါေတာ့တယ္။ (၂၉-၂-၂၀၁၂) ေန့ မနက္ (၅း၃၀)မွာ မံုရြာျမိဳ့ကိုေရာက္ျပီး မုံရြာက ေရႊဂူနီ၊ ေဗာဓိတစ္ေထာင္၊ သဗၺဳေဒၶနဲ့ ၃၁ ဘံုဘုရားၾကီးတို့ကိုေရာက္ရိွျပီးဘုရားဖူးခဲ့ၾကပါတယ္။ ညေန (၅း၃၀)မွာေတာ့ မဟာျမိဳင္ေတာၾကီးထဲကို ဦးတည္ျပီး မံုရြာမွထြက္ခြာခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။ တန႕္ဆည္ကို ည (၁၁) နာရီေက်ာ္မွေရာက္ေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္ေတြကလည္းပိတ္ကုန္ျပီ မိုးေလးကလည္း ဖြဲဖြဲဆိုေတာ့ ၾကံဳတဲ့လမ္း ေဘးက ဆိုင္မွာဘဲ ၾကံဳသလိုစားလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ကား ၂ စီးဆိုေတာ့ လူေတြကလည္းအမ်ားၾကီးေပါ့။ အဲဒီလိုနဲ့ဘဲ က်မတို့ဟာ ေမွာင္ၾကီးမဲမဲထဲမွာ မဟာျမိဳင္ေတာၾကီးထဲကို ျဖတ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဘာကိုမွ သဲသဲကြဲကြဲမျမင္ရေတာ့ပါဘူး။ က်မကေတာ့ပန္ထြာဘုရင္မၾကီးလို့ ေခၚတဲ့ ျဗိႆႏိုးမယ္ေတာ္ၾကီးနန္း ေ၇ာက္ရင္ကားခဏရပ္ေပးဘုိ႕ အိပ္ေနရင္လည္းနုိးဘို့ ကားဆရာကိုမွာထားခဲ့ပါတယ္။ဘာေၾကာင့္လည္း ဆိုေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးထံသြားဖူးေမ်ာ္ဘူးတဲ့ သူေတြက မယ္ေတာ္ၾကီးနန္းေရာက္ရင္ ပု၀ါဆက္ဖို့ အေမြးတိုင္ ဖေယာင္းတုိင္ေတြပူေဇာ္ဘို့ မွာၾကားလိုက္ၾကတဲ့အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ မယ္ေတာ္ၾကီးရဲ့ နန္းရင္းလို့ေျပာၾကတယ္။ သူ႕နယ္ေျမထဲ၀င္ရင္ သူ့ကိုအသိအမွတ္ျပဳရတာေပါ့ရွင္။ တခါတေလမွာ သူ့ကိုအသိအမွတ္မျပဳရင္ မယ္ေတာ္ၾကီးဟာ ဆရာေတာ္ၾကီးကို လာေလ်ာက္တယ္လို့လဲ ကပ`ၸိယ ဦးေက်ာ္လြင္က ေျပာျပပါတယ္။ မဟာျမိဳင္ေတာၾကီးဟာ အင္မတန္မွေတာၾကမ္းတယ္ဆိုတာ ေတာင္တန္းသာသနာျပဳဆရာေတာ္ၾကီး ဦးဥတၱမသာရက ေရးခဲ့ဘူးပါတယ္။ ပန္ထြာမယ္ေတာ္ၾကီးအေၾကာင္းဆိုလည္း ေခတ္လူငယ္ေတြကလြဲရင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ မယ္ေတာ္ၾကီးရဲ့ေၾကကြဲဘြယ္ဇတ္လမ္းကို သိျပီးသားျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ မဟာေဗာဓိျမိဳင္ ဆရာေတာ္ၾကီးကိုယ္ေတာ္တုိင္က မဟာျမိဳင္ေတာၾကီးထဲ ေတာရေဆာက္တည္ဘုိ့ မံုရြာအထြက္မွာတင္ ဆရာေတာ္ၾကီးစီးတဲ့ကားကို ဒုကၡေပးခဲ့တာကို ေဟာေျပာခဲ့ဘူးပါတယ္။ က်မတို့ကားေပၚကအဖြဲ့ေတြဟာ နန္းလည္း ေရာက္ေရာ ဆင္းတဲ့သူဆင္းျပီး အေမြးတိုင္ ဖေယာင္းတိုင္ေတြနဲ့ ပသၾကပါတယ္။ က်မကေတာ့ မယ္ေတာ္ၾကီးတုိ့အဖြဲ့ လိုရာသံုးပါ ျမတ္စြာဘုရားကို ပူေဇာ္လို့ဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဆရာေတာ္ၾကီးကုိပူေဇာ္ဘို့ဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဆိုျပီး အေမြးတိုင္အတိုင္ (၃၀) ေလာက္ ထုိးစိုက္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဖေယာင္းတိုင္ေတြလည္း ထြန္းထားေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီနန္းေရာက္ေတာ့ မနက္(၃)နာရီပါ။ ဆရာေတာ္ၾကီးဟာမနက္ (၉)နာရီမွာဆြမ္းခံၾကြျပီး တညအိပ္သာလက္ခံတဲ့အတြက္ က်မတို့ဟာ အဲဒီမနက္ေစာေစာ ေရာက္ရင္ ဆြမ္း(၂)ၾကိမ္ေလာင္းခြင့္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကားကိုေစာသထက္ေစာလ်င္စြာ ေက်ာင္းေရာက္ျခင္္စိတ္ဖဲ ျပင္းျပေနပါေတာ့တယ္။ အဲ - အေ၇းေကာင္းေတာ့ ျပသနာကေပၚပါေခ်ျပီ။ ဒါကေတာ့ က်မတို့ရဲ့ကားေရွ့မွာ ေထာ္လာဂ်ီတစီးက ကန့္လန့္ျဖတ နီးပါးပိတ္ေနပါေတာ့တယ္။ လမး္ကက်ဥ္း ေျမလမ္းေတြကျဖစ္ တဖက္ကလည္း ၀ါးရံုေတာလ်ဳိဆို ေတာ့ ဘယ္ဘက္မွ မလြတ္တဲ့ၾကပ္ပူးၾကပ္ပိတ္ၾကားထဲမွာ ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။ တရားေခြေတြထဲမွာလည္း မဟာျမိဳင္လာတဲ့သူေတြ ကားပ်က္တာ ကားနွစ္ေနတာ ဗြက္အုိင္ေတြထဲက ၾကိဳးနဲ့ဆြဲၾကတာ အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြ႕ေနေလရေတာ့ ဒို့အဖြဲ့လည္းထိျပီဟ လုိ့စိတ္ထဲမွာျဖစ္မိပါတယ္။ က်မက ကားဆရာေလးကို ဆင္းၾကည့္ဘို့နဲ့လိုအပ္တာရိွရင္လည္း ကူညီေပးဘုိ့ေျပာလိုက္ပါတယ္။ မၾကာခင္ ကားဆရာေလးျပန္တက္လာျပီး ပါလာတဲ့ဘီးပိုကလည္းေပါက္ေနသတဲ့။ စိတ္ေလ်ာ့လိုက္ပါ အမၾကီးရာတဲ့။ က်မလည္း ဘာမွမတတ္နိုင္ေခ်ပါတကားလို႕ ျဖစ္ေပမဲ့ တဖက္ကလည္း မယ္ေတာ္ၾကီးကိုေမတၱာနာနာပို့ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကိုလည္း ဆြမး္ေလာင္းျခင္လြန္းလို့ပါဘုရားလို့ မၾကာခဏစိတ္ထဲကေလွ်ာက္မိတယ္ရွင္။ ဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးဟာ မေနာပိုင္တယ္ဆုိတဲ့ (သူတပါး၏ စိတ္အၾကံကိုသိနုိင္တာ)ကို အေတြ႕အၾကံဳ ေတြအရသိျပီးသားျဖစ္လို့ျဖစ္ပါတယ္။ က်မဟာ ေမတၱာေတြပို့လိုက္ ဆက္တုိက္ ဆုေတာင္းျခင္းနဲ့ စိတ္ပို့လြတ္ျခင္းကို လုပ္ပါေတာ့တယ္။ မလာခင္ တပတ္ေလာက္ထဲကလည္း ၾကိဳတင္ျပီးအိမ္ကေန စရဏလုပ္ျခင္း ေမတၱာပိုျခင္းမ်ားၾကိဳတင္ လုပ္ထားပါတယ္။ သိပ္မၾကာပါဘူူး ကန့္လန့္ျဖစ္ေနတဲ့ဘက္က ကားမီးေရာင္ထိုးလာပါေတာ့တယ္။ ေအာ္ေနာက္ကားတစီး ေ၇ာက္လာတာဘဲလို့သိလိုက္ပါတယ္။ ဘယ္လိုကဘယ္လိုျဖစ္တယ္မသိ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ က်မတို့ ကားဆရာေလးက အဆင္ေျပသြားျပီလုိ့ က်မကိုေျပာပါတယ္။ က်မလည္းအံ့ၾသသြားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေနာက္ထပ္လာတဲ့ကားနဲ့ ပ်က္ေနတဲ့ကားက အမ်ဳိးအစားတူျဖစ္ျပီး ေနာက္ထပ္လာတဲ့ကားကကန့္လန့္ျဖစ္ေနတဲ့ကား ေရြ႕လို႕ရေအာင္လို့ သူ့႕ကားက ဘီးေတြျဖဳတ္ေပးျပီး ကန့္လန့္ကားကိုတပ္ေပးလိုက္ေတာ့ ေရြ႕လို့ရသြားတာေပါ့့။ ေမာင္မင္းၾကီးသား တုိ့က်န္းမာ ခ်မ္းသာပါေစလို့ ရမ္းသမ္းေမတၱာပို့သလုိက္ရပါတယ္။ ေမွာင္ၾကီးမဲမဲ ေတာၾကီကနက္နက္ဆုိေတာ့ သူတို့ကိုလည္း ကိုယ္က မျမင္ရ။ တကားလံုးကေတာ့ အိပ္ေမာက်ေနၾကေလရဲ့ က်မနဲ့ကားဆရာေလးသာ မအိပ္ဖဲရိွေနၾကတယ္ေလ။ သူတုိ့ ကူညီေဆာင္မမွဳေၾကာင့္ (၃-၃-၂၀၁၂)ေန့ မနက္(၆)နာရီတိတိမွာ မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္ၾကီး သတင္းသံုးရာ ေခါင္နန္းပလႅင္ ဓေမၼသစခန္းသို့ ေ၇ာက္ရိွ ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။ မနက္(၃)နာရီေက်ာ္ေက်ာ္မွာ တိုုက္ဆုိင္မွဳေလးကေတာ့ အံ့ၾသစရာေပါ့ေလ။ ပစၥည္းခ် ခဏအိပ္ျပီး ခ်က္ဖုိ့ျပဳတ္ဖုိ႕ ျပင္ဆင္ပါေတာ့တယ္။ က်မက က်မဆရာရဲ့ဇနီး မမေဆြနဲ့ မၾကာခဏ ခရီးထြက္ေနၾကဆိုေတာ့ သူဘာလုပ္တယ္။ ဘယ္လိုျပင္ဆင္တယ္ကို အတုျမင္အတတ္သင္ အတုခိုးလာတယ္။ Ready အသားဗူးေတြထဲက ဘဲသား၊ ဆိတ္သား၊ ငါးဖယ္ဆုပ္ဗူးေတြကို ၀ယ္လာပါေတာ့တယ္။ အမ်ားခ်က္တဲ့ဟင္းကိုမွ မကပ္လိုဘဲ ခ်က္ကပ္ျခင္တာကိုး။ ေနာက္ Shitaki မွဳိ ၊ ၾကြက္နားရြက္မွဳိ၊ ခ်စ္(စ္) ၊ သစ္ၾကားသီးေတြပါထည့္လာတယ္ေလ။ ွဆီကအစ ဗူးေသးေသးေလး နဲ့ေပါ့။ ဒါေတာင္ လက္လုပ္ေတာင္မွာ မနက္အာရံုအတြက္ခြဲထားခဲ့ေသးတယ္။ က်မသယ္လာတဲ့ လွဴဘြယ္က ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ့ဆုိင္းဘုတ္က စည္းကမ္းအတိုင္း အေမႊးတုိင္နဲ့ဖေယာင္းတိုင္ထုပ္ေတြပါဘဲ။ ဆရာေတာ္ၾကီးဆီသြားမွာမို့ နိုင္ငံျခားမွာစာသင္ေနတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြက မွာၾကားတဲ့အတြက္ အဲဒီသံဃာေတာ္ေတြကိုယ္စား လွဴေပးဘို့ အေမြးတုိင္ထုပ္ေတြေရာ မနုိင္မနင္းပါ။ ပါးလိုက္တဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ထုပ္ေတြ က်မရံုးက ခေလးေတြ ကုသိုလ္ ရေစျခင္လုိ့ နင္တို့ေတြ ကုသိုလ္ပါဆိုလို့ ခေလးေတြရဲ့ အထုပ္ေတြ တအင့္တမၾကီးနဲ့က်မပါ။ ဆရာေတာ္ၾကီးဆြမ္းခံၾကြလာရင္ခင္းဘို့ စိန္ကတၱီပါစ ၂ စ၊ ပု၀ါအျဖဴတထည္နဲ့ ေမာ္လျမိဳင္ကလက္ေဆာင္ထည့္ေပးလိုက္တဲ့ ပု၀ါအစိမ္းေလး(သိပ္ျပီးစိတ္မ၀င္စားလို့ က်မလက္ထဲရထားတာၾကာေနျပီျဖစ္ေပမဲ့ မထုတ္ၾကည့္မိဘူး၊ အဲဒီမွာ ခင္းမွ ၾကည့္ မိလိုက္တယ္။ ေတာ္ေတာ္လွတာဘဲလို့ သေဘာလည္း အေတာ္က်သြား မိတယ္)။ က်မက လွဴမဲ့အထုတ္ေတြကို ဆြမ္းခံေက်ာင္းထဲမွာရိွတဲ့ ပလႅင္ရဲ့ ခုံေပၚမွာတင္ထားလိုုက္တာေပါ့။ အဲဒီမွာဆရာေတာ္ၾကီးအလွဴခံ မယ္ထင္တာကိုး။ ဆြမ္းခံၾကြလာေတာ့ ဆြမ္းလည္းေလာင္းျပီးေရာ အဲဒီမွာအလွဴမခံဘူး ဆြမ္းခံအျပန္လမ္းမွာလွဴရမွာဆိုေတာ့ က်မမွာ အျပန္လမ္းဘက္ကို ေျပးရပါေတာ့တယ္။ ဆြမ္းလင္ဘန္းၾကီးကိုလည္း ၾကံုတဲ့ေနရာပစ္ထားခဲ့တယ္။ အဲဒီလင္ဘန္းထဲ ဓမၼဒါန ရထားတဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီးတရားေခြ ၂ေခြလည္းပါရဲ့။ ဆရာေတာ္ၾကီးသြားဘို့ခင္းထားတဲ့ အခင္းေတြကိုျဖတ္ေက်ာ္ျပီး အေျပး တရားပလႅင္ေရွ့ခံုေပၚက အထုပ္ၾကီး ၂ ထုပ္ကိုသယ္ ဘန္းၾကီးနဲ့ထည့္ ေယာက္ယက္ခပ္သြားပါေတာ့တယ္။ သူမ်ားေတြတန္းစီေနတဲ့ အဆံုးကိုေျပးရတယ္ေလ။ အထုပ္ေတြက မ်ားေတာ့ ျပဳတ္က်မလိုျဖစ္ပါေလေရာ. ဒီေတာ့ ေခါင္းနည္းနည္းသံုးလိုက္ျပီး ဟိုဘက္ဒီဘက္ မ်က္ေစ့ကစားလုိက္ပါတယ္။ ဘယ္သူ့ကိုအကူအညီေတာင္းရင္ရမလဲေပါ့။ သေဘာေကာင္းပံုရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ သူ့ဘန္းထဲမွာလွဴဘြယ္ကလည္း သင့္ယံု။ သူ့ကိုအကူအညီေတာင္းလိုက္ရတယ္။ သူမက လိုလိုလားလားနဲ့တခ်ုဳိ့ခြဲယူျပီးလွဴေပးတာမို့ အဆင္ေခ်ာသြား ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ေဟာ ဆရာေတာ္ၾကီးက နီးသထက္နီးလာပါျပီ။ ဆရာေတာ္ၾကီးေျပာေျပာေနတာသတိရမိတယ္။ သတိေလးနဲ့လွဴ။ စိတ္ေတြ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္မေရာက္ေစနဲ့။ ရွဳမွတ္မွဳေလးနဲ့လွဴ အမွတ္သတိေလးနဲ့လွဴဆုိတာေလးကိုပါ။ စိတ္ကိုအသင့္ျပင္လိုက္တယ္။ ျငိမ္သက္ေသာစိတ္နဲ့ သတိေလးကပ္ျပီးလွဴလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ေအာင္ျမင္သြားပါျပီ။ ဒါေပမဲ့ ………. က်မျပန္ေရာက္လာေတာ့ ဆြမ္းဘန္းကိုေနရာေရြ႕ထားေပးတယ္။ ဘန္းထဲက အေခြ(၁)ေခြကေတာ့မရိွေတာ့ ပါဘူး။ စိတ္ေလးအေနွာက္အယွက္ျဖစ္သြားတာေပါ့ေနာ္။ ေဟာ ေနာက္ပု၀ါလွလွအစိမ္းေလး။ မရိွေတာ့ပါဘူး။ ေကာ္ေဇာေတြ သိမ္းေတာ့ ကပၸိယေတြက အခင္းေတြအားလံုးကို ေဘးကိုေသခ်ာပံုထားေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအပံုထဲမွာလည္းလံုးလံုးမရိွေတာ့ ပါဘူး။ စိတ္ဆိုေသာစိတ္က က်မကိုေကာင္းေကာင္းပညာျပေခ်ပါျပီ။ ေစာေစာက လွဴခါနီးထားတဲ့သတိဟာ က်မမွာမရိွေတာ့ပါဘူး။ စိတ္ထဲမွာ ဆရာေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမွာေတာင္လာေပ်ာက္ရသလားဆုိတဲ့စိတ္ဖဲျဖစ္ေနပါတယ္။ လိုက္လည္းရွာတယ္။ သို့ေသာ္ မေတြ႕ပါဘူး။ ေကာင္မေလးတခ်ဳိ့က သူတို့ဆီပါလာတဲ့မ်က္နွာသုတ္ပု၀ါအစိမ္းေလးလာေပးၾကတယ္။ မဟုတ္ဖူးေလ။ က်မက တဖ်စ္ေတာက္ေတာက္ျဖစ္မိပါေလေရာ။ ကိုယ့္ပစၥည္းမဟုတ္ဖဲနဲ့မ်ား။ ကိုယ့္ပစၥည္းမဟုတ္မွန္းေတာ့သိသင့္တယ္ေပါ့။ တကဲ့ဆရာေတာ္ၾကီးဆီလာျပီး သူမ်ားပစၥည္းကိုယူတယ္ေပါ့ေလ။ ညေနပိုင္းေရာက္လာေတာ့ ေခါင္းထဲၾကာၾကာမသိုထားတတ္တဲ့က်မဟာ ေခါင္နန္းပလႅင္ေက်ာင္းေဆာင္ေပၚမွာ တရားထိုင္ပါေတာ့တယ္။ မအိပ္ခင္ေလးမွာတင္ က်မေခါင္းထဲအသိဥာဏ္လင္းကနဲေပၚလာတယ္။ အ၇င္ဘယ္ဘ၀ေတြကမ်ား ဘုရားေက်ာင္းကန္ေတြသြားရင္ သူမ်ားပစၥည္းကို လိုျခင္စိတ္နဲ့လစ္ခဲ့ဘူးပါလိမ့္ေနာ္လို့။ ဒါေၾကာင့္လည္း အခုလို ဘုရားေက်ာင္းကန္မွာ ဒီလိုျဖစ္တာလို့။ တကယ္တန္းေတြးလိုက္ရင္ ဆရာေတာ္ၾကီးေျခခ်ထားတဲ့ ပု၀ါမို့ လုိျခင္တာျဖစ္ ပါလိမ့္မယ္။ ေပးတဲ့သူကလည္း အမ်ုိးအစားေကာင္းေကာင္းေလးေပးလိုက္တာဆိုေတာ့လွတပတေလးေပကိုး။ က်မက က်မရဲ့ အလစ္သုတ္သမား(ဒါအလစ္သုတ္သမားဘဲမဟုတ္လား လစ္လို့သုတ္တာေလ မလစ္ရင္သုတ္မရဘုး) အတိတ္ဘ၀ကို ေတးြ မိျပီး အရင္ဘ၀က သူမ်ားပစၥည္းအလစ္သုတ္လာေတာ့ ကိုယ့္ပစၥည္းနဲ့ ဒီဘ၀ဆပ္လိုက္ရတာ အေၾကြးတစ္ခုေတာ့ ေက်ျပီလုိ့ စိတ္ထဲမွာ မေက်နပ္မွဳေတြ အစားေက်နပ္ပီတိျဖစ္ျပီး ျပံဳးစိစိ ျဖစ္မိပါေတာ့တယ္ရွင္။ တကယ္ေတာ့ အလစ္သုတ္သမားက က်မဘ၀ရဲ့ ပံုရိပ္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့တာပါဘဲ။ ပု၀ါအျဖဴေလးကေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီး ပ်ဥ္းမနားလက္လုပ္ေတာင္မွာသီတင္းသံုးစဥ္က လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဆရာေတာ္ၾကီးကိုခင္းထားတဲ့ ပု၀ါေတြ အခင္းေတြေအာက္မွာ မုန့္ေလေပြထည့္တာ မေက်ဘူး။ ဆရာေတာ္ၾကီးက စ်ာန္နဲ့သြားတာနဲ့ ဟိုုးေလးတေက်ာ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဆြမ္းလာေလာင္းတဲ့သူေတြလည္း တေန့ထက္တေန့ စည္ကားလာပါတယ္။ အနီးနားရြာေတြကအစ ကားေတြနဲ့လာေလာင္း ၾကတာေပါ့။ အဲဒီတံုးက က်မတို့လည္း ဆရာတို့မိသားစုနဲ့ အတူဆြမး္ေလာင္း ဘို့သြားခဲ့ၾကပါတယ္။ စပ္စုတတ္တဲ့ က်မဟာ ပု၀ါအျဖဴေလးကိုခင္းလိုက္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ၾကီးခပ္ေ၀းေ၀းက ဆြမ္းခံၾကြလာတာကို ျမင္ရတည္းက တပည့္ေတာ္၏ ပု၀ါေပၚတြင္ ဘယ္ဘက္ေျခရာတဖက္တည္းသာ ခ်န္ထားေပးခဲ့ပါဘုရားလို့ စိတ္နဲ့ အတြင္တြင္ ေလ်ာက္ေတာ့တယ္။ ၾကြလာပါျပီ။ ဘယ္ေနရာမွာမွ ေျမၾကီးမရိွပါဘူး။ လာရာလမ္းတစ္ေလ်ာက္ အခင္းေတြအျပည့္ပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘယ္လိုမွ ေျခဖ၀ါးမွာ ေျမမွဳန္ကပ္ပါလာစရာအေၾကာင္းမရိွခဲ့ပါဘူး။ က်မေရွ့အေရာက္ ဆြမ္းေလာင္း လိုက္တယ္ ။ ဦးခ်တယ္။ ဘုန္းဘုနး္ေမတၱာပို႕ေပးတာခံယူတယ္။ ဘုန္းဘုန္းဆက္ၾကြသြားပါျပီ။ မေမ်ွာ္လင့္ထားခဲ့ေသာျဖစ္ရပ္က က်မဆုေတာင္းအတုိင္းပါဘဲ။ ျဖဴစြပ္ေနေသာ ပု၀ါေပၚတြင္ ေျမမွုန္တုိ့ျဖင့္ ဘယ္ဘက္ေျခရာ တဖက္တည္းသာ ထင္ထင္ရွားရွား အထင္းသားပါလား။ ေပ်ာ္လိုက္သည္ျဖစ္ျခင္း။ နွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာေပမဲ့ အဲဒီပု၀ါကို အျမတ္တနိုးသိမ္းဆည္းထားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီပု၀ါေလးကိုဘဲ အခုမဟာျမိဳင္အထိ သယ္လာတာပါ။ ပု၀ါအျဖဴေလးကေတာ့ က်မလက္၀ယ္က်န္ရိွလ်က္ပါဘဲ။ ဆက္ရန္- သေဗ`ၺသတၱာကမၼသကာ။