မဟာျမိဳင္ခရီး-၂(အဆက္)

မဟာျမိဳင္ခရီး-၂(အဆက္)
မဟာျမိဳင္သို႕ ၂၈-၂-၂၀၁၂ ေန့ညထြက္။ မုံရြာသို႕ ၂၉-၂-၂၀၁၂ ေန႕တြင္ ေရာက္ရိွျပီး ထိုေန့ညကို က်မတို့သည္ ကားေပၚတြင္သာေက်ာ္လႊားလိုက္ခဲ့ၾကျပီး (၁-၃-၂၀၁၂)ေန႕ မနက္(၆)နာရီတြင္ေက်ာင္းသို႕ေရာက္ခါ မနက္(၉)နာရီ ဆြမ္းခံၾကြလာေသာ ဆရာေတာ္ၾကီးသပိတ္ေတာ္ထဲသို့ ဆြမ္းေလာင္းလွဴခြင့္ရသည္။ တန္းစီေနေသာလူမ်ားမွာ ပုညေ၀သီ ဆြမ္းေလာင္း ဇရပ္တြင္ ဆြမ္းေလာင္းလွဴၾကရသည္။ ဆရာေတာ္ၾကီးအား ေလာင္းလွဴရန္လ်ာထားေသာ ဟင္းမ်ားထဲမွ ကပၸိယၾကီး ေဒါက္တာသန္းေထြးေအာင္မွ ဆရာမရဲ့ဟင္းေတြက မ်ားတယ္ သံဃာေတာ္တပါး မဟာျမိဳင္ေက်ာင္းမွာရိွေသးလို႕ အလွဴခံလို့ရမလားဟုလာေျပာသည္။ က်မသည္လည္း အလွဴခံသူအား ေက်းဇူးေတာင္တင္မိေသးသည္။ ဆရာေတာ္ၾကီးတင္သာမက အျခားသံဃာေတာ္အားပါ တပ္တိုးေလာင္းလိုက္ရသျဖင့္ ပီတိျဖစ္မိပါေတာ့သည္။ ေန့ခင္းတြင္ ေခါင္နန္းပလႅင္ေပၚတက္ျပီး စရဏလုပ္နုိင္သေလာက္ လုပ္ရသည္။ ေတာၾကီးထဲသို့တကူးတကန့္ ခဲခဲယဥ္းယဥ္း လာေရာက္ရန္ မနည္းၾကီးၾကိဳးစားရမွာ ေအာင္ျမင္သြားေခ်ျပီ။ေရာက္လာသခိုက္ အခ်ိန္မျဖဳန္းနိုင္ဘဲ ဆရာေတာ္ၾကီးအား တရားျဖင့္ပူေဇာ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ က်မႏွင့္အတူ ေက်ာင္းဆရာမဘ၀မွ မယ္သီလရွင္ဘ၀ကူးေျပာင္းထားေသာ ဆရာေလးနွင့္အတူ ေခါင္နန္းပလႅင္တြင္ အတူ တရားထုိင္ၾကပါသည္။ ညေနတြင္ သာစည္မွ သာ၀ကမ်ား ဆရာေတာ္ၾကီးကန္ေတာ့ရန္ အုပ္စုလိုက္ေရာက္လာေတာ့သည္။ နဲသည့္ လူအုပ္မဟုတ္ေပ။ က်မတို့သည္ ကံရာမင္းကား(၂)စီးစာ။ သူတို့ကလည္းအုပ္စုလိုက္- ေခါင္နန္းပလႅင္ ေအာက္ထပ္ အေပၚထပ္အျပည့္။ သူ့အုပ္စုနွင့္သူခ်က္ျပဳတ္ေနၾကေတ့ာသည္။ သူတို့ကို အေၾကာင္းျပျပီး က်မတို့သည္ မဟာျမိဳင္ေက်ာင္းေဆာင္မွ ေခါင္နန္းပလႅင္ေအာက္ထပ္သို့ ေရြ႕လာခဲ့သည္။ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ညအခ်ိန္တြင္ ေခါင္နန္းပလႅင္အေပၚထပ္သို့ တရားတက္ထိုင္လိုလို့ျဖစ္သည္။ ပန္ထြာဘုရင္မ(ေခၚ) ျပိႆႏို္းမယ္ေတာ္ၾကီးႏွင့္ ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါ မကြ်တ္မလြတ္သူမ်ားအား ေမတၱာပို့အမ်ွေ၀ျခင္း ျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္။
(၂-၃-၂၀၁၂) မနက္တြင္ ပန္ထြာမယ္ေတာ္ၾကီးနွင့္တကြ မကြ်တ္မလြတ္သူမ်ား႕ ျမတ္စြာဘုရားကိုပူေဇာ္နုိင္ရန္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကို ပူေဇာ္နိုင္ရန္ လိုရာသံုးရန္ ၄င္းတို႕အတြက္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ အကြ်တ္အလြတ္ေက်ာင္းေတာ္မွ ဆြမ္းခံၾကြလာရာ ဒုတိယ ျခံ၀န္းအ၀တြင္ အေမြးတိုင္မ်ားစြာစိုက္ျပီး လွဴဒါန္းေပပါသည္။
လူအမ်ားစုသည္ ဖေယာင္းတိုင္ အေမြးတိုင္မ်ားကို မယ္ေတာ္ၾကီးကို ပသျခင္းျဖစ္ၾကပါသည္။ က်မရည္ရြယ္ခ်က္မွ ထိုသို့မဟုတ္ပါ။ ၄င္းတုိ့အား ပသလ်င္ ၄င္းတို့သည္ ဘုရားနွင့္ သံဃာေတာ္မ်ားအား ျပန္လွဴနုိင္ျခင္းမရိွပါ။ က်မကား ၄င္းတို့အား ပသျခင္းမဟုတ္ပါ။ ၄င္းတို့ ကုသိုလ္ရေစရန္ ဒါနအက်ဳိးခံစားနုိင္ရန္ အလို့ငွာ ေပးျခင္း သာျဖစ္ပါသည္။
ထိုအေမြးတိုင္မ်ားကိုလွဴတန္းနုိင္ရန္နာမ္ေလာကနွင့္ပတ္ သက္ျပီး ငယ္စဥ္မွစ မၾကာခဏ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ဘူးသည္ျဖစ္ရာ နာမ္ေလာကအား လက္ခံသူျဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတ္ာ ဘုရားၾကီးသည္ကား မေနာအာရံုကို ပိုင္သူျဖစ္ရာ ဆရာေတာ္ၾကီးအား ေလ်ာက္ထားေပးပါရန္မွာၾကားၾကေသာ သံဃာေတာ္မ်ား၏ စကားမ်ားကို မေနာျဖင့္ပင္ ေလ်ာက္ထားလိုက္ပါသည္။ ဆရာဘုရားၾကီးကား ပ်ဥ္းမနား လက္လုပ္ေတာင္တြင္ သီတင္းသံုးစဥ္ကပင္ စိတ္ထဲတြင္ ျဖစ္ေနေသာ ေလ်ာက္လိုေသာစကားမ်ားကို အလိုလုိသိေနသည္ကို ၄င္း၊ ေရႊဘို နတ္တလူေတာရတြင္ ညပိုင္းဆရာေတာ္ၾကီးအား ဆရာတို့ မိသားစုနွင့္အတူ ဖူးေမ်ွာ္ေသာအခါတြင္ လည္းေကာင္း သတိထားမိခဲ့ပါသည္။
ဆရာေတ္ာၾကီးသည္ ၄င္း၏ေက်ာင္းတြင္ တညသာတည္းခိုခြင့္ ျပဳပါသည္။ အမွန္တကယ္ က်င့္ၾကံ အားထုတ္ေနသူ ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ ပရိတ္သတ္သည္ အေႏွာက္အယွက္္တစ္ခု ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ၾကီးကုိယ္တိုင္ကလည္း စည္းကမ္းထားသည္။ (တႏွစ္တၾကိမ္ေတြ႕ရျပီးတာဘဲ။ သူမေသေသးဘူး ငါမေသေသးဘူးသိရင္ေတာ္ျပီေပါ့။ လာျပီးဘာလာလုပ္ၾကတာလဲဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားတို့ဆီမွာ စာတတ္တဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ ဓမၼကထိကေတြ တရားျပဆရာေတာ္ေတြအမ်ားၾကီးပါဗ်ာ။ ဘာလာလုပ္တာတံုးဗ်ာ။ ဒီကိုလာမဲ့အစား ဒီဘုန္းၾကီးကို ၾကည္ညိဳလ်င္ အိမ္ကေန ဒီဘုန္းၾကီးအတြက္ဆိုျပီး တရား ၅ မိနစ္ပိုထိုင္ပါဗ်ာ)ဟု မၾကာခဏမိန့္ေလ့ရိွသည္။ မေသခင္၊ သာသနာမကြယ္ခင္၊ လူ့ဘ၀ကိုရသခိုက္ကာလ အရွဳံးမခံၾကရန္ ေအာက္ကို ျပန္မဆင္းရန္ အၾကိမ္ၾကိမ္ သတိေပးတရားကို စကားေျပသက္သက္ျဖင့္ ဥပမာေပး ေကာင္းေကာင္း အာ၀ဇ`ၨန္းေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ေဟာေျပာျပီး အၾကိမ္ၾကိမ္ သတိေပးေတာ္မူပါသည္။ ဆရာေတာ့္ေစတနာကား ေမတၱာကား အံ့ၾသဘြယ္ပင္။
က်မတို့မွာကား ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးတရားမေဟာေတာ့ဘူး ဆိုသည့္အခ်ိန္မွ ဆရာေတ္ာ့ထံပါးသို႕ေရာက္ရ ပါေတာ့သည္။ ဆြမ္းေလာင္းဇရပ္မဆန့္သျဖင့္ ဒုတိယေန့ ဆြမ္းေလာင္းရန္ အျပင္ဘက္တြင္ ကပၸိယၾကီးမ်ားက စီစဥ္ထားပါသည္။ က်မသည္ကား ဒီေန႕ျပန္ရေတာ့မည္။ ဒီဆြမ္းကား သြန္ဆြမ္းထဲမပါလို။ ဘာေၾကာင့္ဆုိလ်င္ က်မဆရာေဒါက္တာျမသြင္(ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးမွ သြင္ၾကီးဟုေခၚပါသည္)၏ဇနီး ေဒၚခင္ခင္ေဆြ(ေဆြၾကီး)တို့ ထံဖုန္းဆက္ရာ မမေဆြနွင့္စကားေျပာေနစဥ္ဆရာမွ ဆရာေတာ္ၾကီးေနာက္ဆံုးသပိတ္ထဲက ဘုန္းေပးမယ့္ဆြမ္း ကိုပါေအာင္ေလာင္းခဲ့ဟူေသာ စကားကို သတိရလ်က္ ဆရာ၏စကားအတိုင္းက်မသည္ ဆြမ္းေလာင္းတန္း၏ ေနာက္ဆံုးေနရာအနီးသို႕ တန္းစီေနပါေတာ့သည္။ ထုိအခါ…। က်မတို့အဖြဲ့က ျပန္မည့္အဖြဲ့ သာစည္အဖြဲ႕ကား ယေန့မွေရာက္သည့္အဖြဲ႕ က်မတို့အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္မွ ဆြမ္းကိုျမန္ျမန္ေလာင္းျပီး ျမန္ျမန္ျပန္ထြက္လိုသည္။ အေၾကာင္းျပခ်က္ကား ကားတန္းၾကီးပိတ္မည္ဟုဆိုသည္။ ထို့အတြက္ ေနာက္ဆံုးမဟုတ္သည့္ေနရာ ေစာေစာ ဆြမ္းေလာင္းျပီးမည့္ေနရာသို႕ က်မအားေရြ႕ရန္လာေဆာ္ၾသပါေတာ့သည္။ က်မကားမလွဳပ္၊ က်မအား ၂ ခြန္း ၃ ခြနး္ေျပာလာေသာအခါ… ဦးေလးထားျခင္ထားခဲ့ က်မတျခားကားနဲ့ျပန္လုိက္လာမယ္။ က်မဆရာက ဆရာေတာ္ၾကီး သပိတ္ထဲ ဘုန္းေပးမဲ့ဆြမး္ပါေအာင္ေလာင္းခဲ့လို့မွာထားတာ ပါေအာင္ေလာင္းမွာဘဲ။ ဆရာေတ္ာၾကီးဆီ လာဆြမ္းေလာင္းတာ ကန္ေတာ့တာမဟုတ္လား။ ဆရာေတာ္ၾကီးေက်ာခိုင္းသြားမွသာ ကားျပန္ထြက္သင့္တယ္ ဟုေျပာလိုက္မိပါသည္။ စိတ္ထဲတြင္ကား ဒီဦးေလးၾကီးေတာ့ ဒဏ္ခ်ခံရေတာ့မယ္ ထင္တယ္ဟု ျဖစ္မိပါသည္။က်မကားေခါင္းအေတာ္မာပါသည္။ ေနရာမေရြ႕ပါ။ သာစည္မွ ဆရာေတာ္ဘုရား ၾကီး၏ အမာခံဒကာမၾကီးသည္ သူမ၏သမီးအား ေနရာေရြ႕ေပးခုိင္းပါသည္။ သို႕ေသာ္က်မလက္မခံပါ။
ဒီေနရာတြင္ ဒဏ္ခ်ခံရေတာ့မယ္ ဆိုေသာစကားကို အထင္မလြဲေစလိုပါ။ ဆရာေတာ္ၾကီးကား ေမတၱာေရ အျဖဴသက္သက္ အပူမစြက္ျဖင့္ မ်ွေ၀ေပးေနသည္။ ေက်ာသားရင္သားမခြဲျခား ေရွ႕မွ အားထုတ္ေနသည္။ ဆရာေတာ္ၾကီးေမတၱာတင္မက သူေတာ္ေကာင္းအစားစားက ေရွ့တန္းကေန ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါတို႕ ခ်မ္းသာပါ ေစဟု အားထုတ္သည္ ေမတၱာပို့ေနသည္။ ထိုကိုမွ မေထာက္ရွုလ်င္ကား ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးအား ေစာင့္ေရွာက္ေနၾကကုန္ေသာ သက္ဆိုင္ရာအေစာင့္အေရွာက္မ်ားသည္ ေခတ္စကားနွင့္ဆိုေသာ္ (သုတ္ပါလိမ့္ မည္)။ က်မတို့ဆရာတပည့္နွစ္ဦး ပုလဲတြင္ ဆရာေတာ္ၾကီး ကပၸိယအျဖစ္တာ၀န္ယူထားသူ သစ္ေတာဌာနမွ ေတာေခါင္းနွင့္ ရန္ျဖစ္ၾကသျဖင့္ ဒဏ္ခ်ခံခဲ့ရဘူး ပါသည္။ ေနာင္အလ်င္းသင့္လ်င္ ေရးသားပါမည္။
သာသနာ့နယ္ေျမသို႕လာလ်င္ သာသနာနယ္ေျမနွင့္ ေလ်ာ္ညီေသာ အေျပာအဆိုအေနအထိုင္ အျပဳအမွဳမ်ား ရိွအပ္ပါသည္။ က်မငယ္စဥ္က ပုပ`ၸါးေတာင္ေပၚတြင္ အဖြဲ့လိုက္ေျပာဆိုၾကသျဖင့္လည္း ျပသနာၾကံဳခဲ့ဘူး ပါသည္။ ျမင္မွမျမင္ရတာ။ မယံုဘူးဟုေျပာသည့္သူမ်ားမ်ားပါသည္။ (၂-၃-၂၀၁၂)ေန့တြင္ က်မလည္း သြန္ဆြမ္းမဟုတ္ေသာ ပါဆြမး္ေလာင္းလိုက္ရသျဖင့္ တလုပ္တဆုပ္ေသာ ဆြမ္းအတြက္ စိတ္ေၾကနပ္မွဳ ပီတိမ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မဖူးေမ်ွာ္ရေသာ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ လ၀န္း၏ ေရာင္ျခည္ကဲ့သို႕ ေမတၱာအျပည့္ပါေသာ မ်က္ႏွာေတာ္အား ဖူးေမ်ွာ္ခဲ့ရ သည့္အတြက္ ေ၀းလံေသာခရီး၊ ၾကမ္းတမ္းေသာခရီးကို မၾကာခဏဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးထံ ကားၾကီးမ်ားႏြံတြင္နစ္မွန္းသိပါလ်က္၊ ဗြက္ေတြထသည္ကို သိပါလ်က္ ခက္ခက္ခဲခဲလာေရာက္ဖူးေမ်ွာ္ၾကသူတို႕ ကိုလည္း ေလးစားမိပါေတာ့သည္။ ဆြမ္းေလာင္းျပီးသည္နွင့္မဟာျမိဳင္ေတာၾကီး ဆရာေတ္ာၾကီးသီတင္းသံုးရာ ေခါင္းနန္းပလႅင္ ဓေမၼသစခမ္းမွ ျပန္ထြက္ခြာ လာၾကပါေတာ့သည္။