ေသခါနီးဘာကိုအာရံုျပဳရမလဲ- စဥ္းစားစရာေလးမ်ား(၂)

စဥ္းစားစရာေလးမ်ား (မဟာျမိဳင္ဦးေဇာတိက ထန္းတပင္ေတာရတြင္ သီတင္းသံုးစဥ္က)
မဟာျမိဳင္ဆရာေတာ္လို့နာမည္ေက်ာ္တဲ့ ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိကဟာ လြန္ခဲ့ေသာ္ နွစ္(၂၀)ခန့္က ပ်ဥ္းမနားနဲ့လယ္ေ၀းနယ္စပ္ မဟာျမိဳင္မွာ သီတင္းသံုးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုံးက ဆရာေတာ္တို့ဟာ (၂)မိုင္ေလာက္ေ၀းတဲ့ ထန္းတပင္ရြာကို ဆြမ္းသြားခံရပါတယ္။ အဲဒီလို ဆြမး္သြားခံတဲ့အခါမွာ ဆရာေတာ္တုိ့ကို အင္မတန္မွ ၾကည္ညိဳတဲ့ ဒကာမၾကီး ေဒၚေစာညြန္႕ဆိုတာရိွပါတယ္။ ေဒၚေစာညႊန့္ဟာ မဟာျမိဳင္ေတာေက်ာင္းမွာ ဆရာေတာ္သီတင္းသံုးတဲ့ ေက်ာင္းကို ပ်ဥ္းမနားက ဒကာမၾကီး ေဒၚလွမူနဲ့ ၂ ဦးစပ္ လွဴတန္းထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ဦးျမသန္းစံေရးတဲ့စာအုပ္တအုပ္မွာလဲ အနည္းငယ္ဒီအေၾကာင္းပါ၀င္ပါတယ္။
တခါေတာ့ ေဒၚေစာညြန့္ကို ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကေမးပါတယ္။ ဒကာမၾကီးေသခါနီးရင္ ဘာကိုအာရံုျပဳမလဲလို့ ေပါ့။ ဒကာမၾကီးက ရြာကလည္းျဖစ္ေတာ့ မိရိုးဖလာအရလည္း ဘုရားကို္အာရံုျပဳလို့ေျပာေျပာေနၾကေတာ့ ဘုရားကိုအာရံုျပဳပါမယ္ဘုရားလို့ျပန္ေလ်ာက္ထားတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဆရာေတာ္က ဒကာမၾကီး ဘုရားက ပရိနိဗၺာန္ျပဳသြားျပီေလ။ မရိွမွ မရိွေတာ့တာ ဘုရားအာရံုျပဳလို့ ဘုရားမွမရိွေတာ့ဘဲ လို့ျပန္ေျပာတယ္။ ေဒၚေစာညြန္႔ကလည္း ဒါဆိုဘာကိုအာရံုျပုရမွာလဲဘုရားလို့ ျပန္ေလ်ာက္ထားတယ္။
ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကက တရားရွုမွတ္မယ္ေလ ဒကာမၾကီး။ ေ၀ဒနာေတြေပၚလာရင္လည္း ေ၀ဒနာေတြကို သတိနဲ့သိျပီး ရွုမွတ္မယ္။ တရားအားထုတ္ထားတယ္ဆိုတာ ဒါအတြက္ဖဲ ဒကာမၾကီးလို့ ရွင္းျပသတဲ့။ ေဒၚေစာ ညြန္႕ကေတာ့ လ်ွာကင္ဆာနဲ့ဆံုးသြားတာနွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာသြားပါျပီ။ သို့ေသာ္ ဒါေလးကို အမွတ္တရ ျပန္ျပီး ေလးနက္တာေလးမို့ က်မကေတာ့ မေမ့ေသးတာခုထိပါဘဲ။
ထန္းတပင္မွာ ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက သီတင္းသံုးစဥ္ ဆရာေတာ္ဟာ အေတာ္ေနမေကာင္းျဖစ္လို့ ပ်ဥ္းမနား စည္ပင္ရိပ္သာက ဆရာေတာ့္ ရဟန္းဒကာမၾကီးမိသားစုအိမ္မွာ သီတင္းသံုးခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တံုးက ဆရာေတာ္ဟာ သူ့ကိုယ္သူေသျပီလို့မွတ္တယ္လို့ ျပန္ေျပာျပပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဟာ ေမ့ေမ်ာေနတာ မဟုတ္ပဲနဲ့ ပါးစပ္ကေန ဘာမွေျပာလို့မရပါဘူးတဲ့။ ေဘးကလူေတြေျပာေနတာအကုန္ၾကားရတယ္။ ပါးစပ္က ဘာကိုမွေျပာလို့မရတာတဲ့။ အဲဒီမွာ ဆရာေတာ္အနည္းငယ္ေနေကာင္းလာေတာ့ ဒီအေၾကာင္းကို မိန့္ခဲ့ပါတယ္။ အၾကားအာရံုဟာ ေနာက္ဆံုးမွ ခ်ဳပ္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကိုေကာ ရွင္းျပပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေသခါနီး လူေတြ အနီးအနားမွာ မသင့္ေလ်ာ္တဲ့စကားေတြမေျပာၾကဘို့၊ သူတို့ဟာ ျပန္သာမေျပာနုိင္ေပမဲ့ ၾကားနုိင္ေသးတဲ့ အတြက္ မသင့္တဲ့စကားေတြေျပာရင္ အာရံုလြဲသြားနုိင္တဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဘာကိုအာရံုျပဳမွာလဲဆိုတဲ့အေမးရယ္၊ အေျဖရယ္ဟာ ဒီမွာရွင္းပါတယ္ေနာ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဟာစဥ္ေတြနဲ့ ေသြဖယ္ေနသလိုျဖစ္ေနတဲ့အခါမွာ ဥာဏ္နဲ့သာ စဥ္းစားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ တရားရွုမွတ္ေလ့ ရိွတဲ့ သူေတြအတြက္ တရားကို ရွုမွတ္ဖို့ အာရံုမလြဲဘုိ့ဟာ အေရးၾကီးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စဥ္းစားစရာေလးမ်ားလို့ ေရးလိုက္ရပါတယ္။ ဥာဏ္နဲ့သာယွဥ္ျပီး ကိုယ့္မိဘကို အစြဲကလြတ္ကြ်တ္ေအာင္ ဘာလုပ္ေပးသင့္သလဲေပါ့ ရွင္။