သာသနာ့ကိစၥတြင္ ၀ါဇီျခေသၤ့ထုပ္အား တံတားလုပ္သျဖင့္ ထိခိုက္သြားေသာ ဒဏ္ရာမ်ား

မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ ေမာေနယ်ေတာတြင္ ခ်မး္သာစြာသီတင္းသံုးခြင့္၊ မပ်င္းမရိက်င့္ၾကံခြင့္၊ အေထာက္အပံ့မ်ားျပည့္စံုေနျခင္းမ်ားေၾကာင့္ တပါးတည္းျဖစ္ေသာ္ျငား ကိုယ့္ကို ကိုယ္ရိုေသလာနုိင္ေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ပါရခဲ့သည္ဟုဆုိပါသည္။

သံုး၀ါအထိေနခြင့္ရေကာင္း၏ဟုဆိုရေလာက္ေအာင္ - ရဟန္းေတာ္မ်ား စိတ္၀မ္းမကြဲျပားျခင္း၊ လူအမ်ား ရြာေခါင္းေဆာင္စကားေလးစားလိုက္နာျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ပံုေတာင္ပံုညာေဒသရိွ ရဟန္းေတာ္မ်ား သည္တစ္ပါးက လက္ခံထားရိွသည့္ တရားရွာအာဂႏၱဳတစ္ပါးအေပၚအမ်ားက အေႏွာင့္အယွက္မေပးၾကျခင္း။ ရြာေခါင္းေဆာင္က သည္မသြားရအမိန္႕ထုတ္ထားလ်င္ မည္သူမ်ွအသြားအလာမလုပ္ၾက။ဒါမလုပ္ရဆို မလုပ္ရ သည္အထိ ညီညြတ္ၾကသည္။ သို႕ေသာ္ ထင္သလိုမျဖစ္လာဘဲ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ ေနာက္ေၾကာင္း ေၾကြးက်န္ ေၾကြးတိုး၀င္လာခဲ့ပါသည္။

၁၃၆၂ ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္(၇)ရက္ေန႕တြင္ ရန္ကုန္မွ ဒကာမ်ား စည္းခ်ဳိးေဖါက္၍ ပံုေတာင္ပံုညာ ေဒသတစ္ခုလံုး တာ၀န္ယူအုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ ေက်ာရြာရိွ တာ၀န္ခံမ်ား ခြင့္မျပဳသည့္အၾကားမွ လာဘ္ထုိး လာဘ္တင္ပညာကြ်မ္းက်င္သူမ်ားပီပီ ၀ါဇီစကၠဴထုပ္တံတားလုပ္ကာ ထုိေနရာအထိ ၀င္ေရာက္လာၾကသည္။ ၀ါဇီစကၠဴေၾကာင့္ ရပ္/ေက်းသံဃာ့နာယကမ်ားထုတ္ျပန္တားျမစ္ထားသည့္ တားျမစ္မိန္႕၊ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ တားျမစ္စကားမ်ားသည္ ေလအၾကား လြင့္ျပယ္ေပ်ာက္ဆံုး သြားပါေတာ့သည္။ ကတိက၀တ္ထား သစၥာတုိင္စကားမ်ားသည္လည္း အသြားမဲ့ေသာ ဓားပဲ့ပမာ သံုးမရ ေနရာေရာက္ေစခဲ့ပါသည္ဟုဆိုပါသည္။

ယင္းမွာ ေက်ာတာ၀န္ခံမ်ား၏ တားျမစ္ျခင္းခံရေသာ ထုိရန္ကုန္ဒကာမ်ားက ရြာငယ္ေန လမ္းထိပ္ အေစာင့္တာ၀န္ခံလည္းျဖစ္၊ ငါတို႕ထံသို႕ တာ၀န္ခံေဒါက္တာမ်ား ေဆး၀ါးပစၥည္းမ်ား ေထာက္ပံ့ပါသည္ကို လက္ခံပိုကတာ၀န္ခံလည္းျဖစ္သူ ေက်ာင္းဆရာထံ ခ်ဥ္းကပ္၍ အသင့္ပါလာေသာ ျခေသၤ့အုပ္ၾကီးမ်ား လက္ထဲထားေပးလုိက္ျခင္းေၾကာင့္…ထုိေက်ာင္းဆရာသည္ ရန္ကုန္ဒကာမ်ားနွင့္အတူ ညီျဖစ္သူအား ထည့္ေပးလိုက္သည္။ စကားရြာ၌ အရာက်ယ္လွေသာ ရြာတာ၀န္ခံထံလည္း စာေရာ ျခေသၤ့အုပ္ပါ ပါးလိုက္ေသးဆုိ၏။ ျခေသၤ့အုပ္က ရြာတာ၀န္ခံအတြက္ စာမွာ ညီျဖစ္သူမွ ရြာတာ၀န္ခံအားေပးရန္။

ထို႕ေၾကာင့္တုိင္ပင္ေနၾက ရြာတာ၀န္ခံမ်ားလံုး၀မသိလိုက္ဖဲ ေတာတြင္းဆြမး္ေလာင္းစခမ္းအတြင္း ဒကာ ခ်ဥ္းနင္းခြင့္ရေစျခင္းပင္။ ဆြမ္းေလာင္း ဓမၼာရံုကား ေမာေနယ်ေတာနွင့္ စကားရြာအၾကားရိွ လူသူအေရာက္ အေပါက္မရိွရာ ေတာတြင္းတစ္ေနရ၌ တည္ရိွ၏။ လာဘ္တန္ခိုးရွင္က ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးမၾကြလာမွီပင္  ကင္မရာအသင့္ရိုက္နိုင္ရန္ဆိုကာ ရြာတာ၀န္ခံက ဆရာေတာ္ၾကီးၾကြလာရာလမ္းအတြင္း သူကိုယ္တိုင္လမ္း ေလ်ွာက္ျပေပးသည္ဆုိ၏။

ထုိသို႕ ၾကံေတြ႕ခဲ့ရသည့္အတြက္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္  ေအာက္ပါကဗ်ာအား ေရးသီထားေပသည္။

၀ါဇီ ၀ါဇီ လာပစီ- ခ်ည္မည္၊ တုပ္မည္ပဲ။

ျခေသၤ့ ျခေသၤ့ ဘာေတြ႕ေတြ႕ ေလွ႕ျပီး၊ အုပ္ျပီးပဲ။

၀ါဇီေပါက္ျခေသၤ့က သည္ေလာက္အထိ အေဟာက္သန္၏ အရိွန္ၾကီး၏။

နံနက္(၉)နာရီ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးဆြမး္ခံၾကြလာေသာ္ ကင္မရာတဖ်ပ္ဖ်ပ္ရုိက္သံၾကားရသည္။ ဆြမ္းအလွဴရွင္(၁၀)ဦးမွ်သာ ျဖစ္သျဖင့္ (၅)မိနစ္ထက္ မပို၊ ဆြမ္းခံျပီးအထြက္ ရြာတာ၀န္ခံလက္မွ ပစၥည္းမ်ား သပိတ္ေပၚတက္လာျပီး ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးလက္ျဖင့္ဖိထားေသာ္လည္း အတင္းဆြဲခ်ျပီး တာ၀န္ခံ ကိုယ္တိုင္လိုက္လံကာ ေက်ာင္းအထိထမ္းပို႕၏။ ထံုးစံက ငါတို႕ဆီ မည္သူမွ် လိုက္ပါခြင့္မရိွေစရ။

ျခေသၤ့ပူးခံရသျဖင့္ တာ၀န္ခံ ဥကၠဌေဟာင္းၾကီး ျခေသၤ့သို႕ရဲရင့္ေနေခ်ျပီ။

ဥကၠဌေဟာင္း ဘုရားေရွ႕ ပစၥည္းမ်ားခ်ထားခဲ့ကာရြာျပန္သြားျပီ။ ငါတို႕စိတ္ တိတ္ဆိ္တ္ခုိင္း၍ မရေတာ့ျပီ။

တေယာက္လာလည္း ခြင့္မျပဳဘဲလာလွ်င္ ေနရာေျပာင္းမည့္ စကားနားထဲေမႊေနျပီ။

အဖြဲ႕လိုက္လာလည္း ခြင့္မျပဳဘဲလာလွွ်င္ ေနရာေျပာင္းမည့္ စကား နားထဲေမႊေနျပီ။

ကုိယ္ဆိုထားသည့္ ထုိစကားမ်ားက ကိုယ့္အား ျပန္လွန္ေမးခြန္းထုတ္ေနၾကျပီ။

သို႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ရျပီးေနာက္ တစ္ေန႕လံု ယူမည့္ပစၥည္းမ်ား စုစည္းရသည္။ စုျပီးသည္ကို ထုပ္ပိုးရသည္။ ေက်ာင္းသန္႕ရွင္းရသည္။ သည့္ေနာက္ေပးလိုရာ ပို႕လိုရာ ပစၥည္းမ်ားကို သီးသန္႕ထားေပးရ၏။ လက္ခံရမည့္သူ လာယူမည့္သူမ်ားအတြက္အမွာစာမ်ားေရးထားခဲ့ရ၏။

ယခုစာစုမ်ားသည္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးေရးသားထားသည္ကို ျပန္လည္၍ အက်ဥ္းေရးသားထားျခင္း ျဖစ္ပါေသာ္လည္း  ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ ေျပာင္ေျမာက္လွေသာ ေ၀ါဟာရမ်ားကို ျပဳျပင္ျခင္းမရိွပါ။ ၀ါဇီေငြစကၠဴထုပ္သည္ သာသနာေတာ္ကိစၥတြင္ ၀င္ရွုတ္လာေသာအခါ က်င့္ၾကံအားထုတ္လ်က္ရိွေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား မည္မ်ွအထိ ဒုကၡေရာက္ေစသည္ကုိ သိေစလိုပါသျဖင့္ ထုတ္နွဳတ္ေဖာ္ျပေပးျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ မိမိ၏အလိုဆႏၵတခုအတြက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ အခက္မေတြ႕ေစသင့္ပါေၾကာင့္ ဒကာ ဒကာမမ်ားအား သိေစ၊ ဆင္ျခင္ေစလိုေသာ ဆႏၵျဖင့္ တင္ျပျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။

ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ မိမိေျပာင္းေရြ႕ရသည့္အတြက္ သူေရာ ငါပါ ႏွစ္ဖက္နာ၏။ တစ္ဖန္ ရြာလည္းနာ။ ငါ့ေနာက္ေန အမ်ားတို႕ပါနာ၏။ ေပါင္းေသာ္ ေလးဖက္နာ က်သြားျပီ။ ထုိုစဥ္-

ငါတို႕ကား ေနရာေျပာင္းတိုင္း အသစ္ေပါင္းေနရသျဖင့္ နာေသာ အနာ။

ဥကၠဌေဟာင္းက အမ်ားဖဲက်ဥ္ျခင္းခံရသျဖင့္ နာေသာ အနာ။

ရြာနွင့္နယ္ကာ သံဃာလည္း ကိုးကြယ္ခြင့္မရ၊ အကုသိုလ္လည္းရမွျဖစ္ေသာ အနာ။

ေနာက္ေနမ်ားကား ဖူးခြင့္ နွစ္တုိးခံရျခင္း၊ ခရီးေ၀းသြားျခင္းတုိ႕မွ ျဖစ္ေသာ အနာ။

သည္လိုလုပ္လ်ွင္ သည္လိုျဖစ္မည့္အေၾကာင္း၊ စကားရြာေရာက္စ ယင္း ဥကၠဌေဟာင္းၾကီးမ်ားနွင့္ ေတြ႕စကပင္ ၾကိဳတင္ေျပာျပီးသား။ သို႕ပါလ်က္ တစ္ကိုယ္စား အမဲတံုးလိုက္ဟပ္ျခင္းသည္ သူ႕ေနာက္ေၾကာင္းပါဥာဥ္ ဟုသာ ဆုိစရာရိွေတာ့သည္။ မသိ၍ မဟုတ္။ သိလ်က္နွင့္ဇြတ္လုပ္ေသာေၾကာင့္…။

ေက်ာ္ေတာ စေရာက္ခ်ိန္က တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္(၈)ရက္ေန႕ ညေန၊

ေက်ာင္းစတင္ေဆာက္ေသာေန႕က လျပည့္ေက်ာ္ (၉)ရက္ေန႕၊

ေက်ာင္းေရစက္ခ်ေသာေန႕ကား လကြယ္ေန႕။ ထိုေန႕မွာပင္ ပံုေတာင္ေက်ာ္ ေတာမွီး ေက်ာ္ေတာဘုန္းၾကီး ျဖစ္ေတာ့သည္ဟု။

ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ ပုလဲနယ္ ၀ါးသံုးရံုစခန္းမွ ဂန္႕ေဂါဘက္သို႕ ပုံေတာင္ေက်ာ္ ေျပာင္းျပီးကာမွ တစ္ဖန္ ပုလဲနယ္ေက်ာ္ေတာရြာကို ျပန္ကပ္ရျခင္းေၾကာင့္ ေက်ာင္းသစ္အား ပဋိ- တဖန္၊ ပတၱိ- ေရာက္၊ ေပါင္း ပဋိပတၱိ-တစ္ဖန္ျပန္လည္ ေနေသာေက်ာင္းကေလးဟု အမည္နာမေပးထားသည္ဟုဆုိပါသည္။ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ရြာေျပာင္းသျဖင့္ ခံစားရေသာ ဒုကၡမ်ားကိုလည္း စကားေမာေနယ်မွထြက္ခဲ့ရာ၊ တစ္လမ္းလံုးလဲကြဲထားေသာ ဒဏ္ရာမ်ား က်ိန္းစပ္ေနေသာ ဖ၀ါးနွစ္ခု ရိုက္ေခ်ထားသလို ခံထားရေသာ ကိုယ္ခႏၱာ။ ယင္းတို႕က သတၱိျပ အားေကာင္းေနေသးျခင္းေၾကာင့္ယခင္ ေက်ာ္ေတာဥကၠဌေဟာင္းျဖစ္သူ ဒကာၾကီး ဦးေသာင္းေ၀၏ ပို႕ဆြမ္းစား၍ အနားယူေနရဆဲျဖစ္သည္ဟု ထုတ္ေဖာ္ေရးသားထားေပသည္။

မည္မွ်အထိဆင္းရဲဒုကၡကိုခံခဲ့ေပသနည္း။ ေနရာေျပာင္းရာတြင္လည္း ရင္းနွီးေသာ ဒကာမ်ား ဒကာမိသားစုမ်ားရိွရာ ရြာမ်ားကို ေရွာင္ကြင္းသြားခဲ့သည္ကိုေဖာ္ျပထားေပသည္။ တေနရာေ၇ာက္နို္းနွင့္ သြားရာ ေ၇ာက္ႏို္းနွင့္ ျမင္ကြင္းကေပ်ာက္သြားလိုက္နွင့္ ေတာၾကီးထဲတြင္ တပါးတည္း ၾကြေတာ္မူသည္ကို ၾကည္ညိဳစြာ ဖတ္ရွဳမွတ္သားရေပသည္။ (က်မတို႕ဆရာေဒါက္တာျမသြင္နွင့္ဇနီးမမေဆြတို႕သည္လည္း ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ၀ါးသံုးရံုစခန္းတြင္ရိွစဥ္က တံခါးေစာင့္ျဖစ္သူ ေတာေခါင္းမွ မ၀င္ရဟုတားျမစ္ခဲ့သည္ကို က်မတို႕မွ မေၾကနပ္သျဖင့္ စကားမ်ားၾကရာ အျပန္တြင္ဒုကၡၾကံဳရပံု အျဖစ္မွန္ကို ပို႕စ္တင္ထားခဲ့ျပီးျဖစ္ပါသည္။ ထုိစဥ္က ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ ပုလဲျမိဳ႕နယ္ ၀ါးသံုးရံုစခမ္း၊ သစ္ေတာၾကိဳး၀ိုင္းအတြင္းတြင္ သီတင္းသံုးခဲ့ပါသည္။)

ဥကၠဌေဟာင္းသည္ စကားရြာမွ ေက်ာ္ေတာရြာသို႕ ဆရာေတာ္မွာ ၾကြသြားသည္မွာ အထင္လြဲျပီး စိတ္ေကာက္ျခင္းသာျဖစ္သည္ဟု သီတင္းလြင့္ျခင္း၊ စခန္းမွဴးၾကီး အကူအညီျဖင့္ မိမိအမွားကိုကာကြယ္ျခင္း၊ သူရြာမွ မထြက္ရေအာင္၊ သူ႕အားရြာမွ ရန္အလုပ္ရန္ အကြက္ခ် အစီအမံမ်ားကိုလုပ္ေသာ္လည္း ကံမွာ ဒဏ္ရာအနာ ပါေနသည္ေၾကာင့္ ဂန္႕ေဂါနယ္၊ ဟံသာ၀တီရြာမွ သမီးအသည္းအသန္ နာမက်န္းျဖစ္သျဖင့္ ထုိဥကၠဌၾကီးသမီးထံသြား၍ ကုသေရး အေရးေပးလိုက္ရေတာ့သည္။ ထိုအခါမွ သူဖံုးအုပ္ထားေသာ ျခေသၤ့အုပ္ၾကီးမွာလည္း သူ႕သမီး မက်န္းမာသည့္အခါ အရြက္လိုက္ အထပ္္လိုက္ ထြက္ေပၚလာသည္ဟု ဟံသာ၀တီေန အကဲခတ္သမားမ်ားက ေတြ႕သျဖင့္ စကားရြာသိုက အေၾကာင္းၾကားေပးၾကသည္ဟုဆုိသည္။

ထိုအခါက်မွ ဥကၠဌေဟာင္းကအမွန္ ဆရာေတာ္မွ အထင္လြဲေတာဆိုေသာ စကားပစ္ေတာက္ခံလိုက္ရသည္ ဟူ၏။ ရန္ကုန္က လာဘ္တင္ပညာရွင္၏ ခဲတစ္လံုးစာေလးေကာင္ထိမွန္သည္ကို ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးမွ

= သူေၾကာင့္ သူေရာ အမ်ားပါ ဖူးေတြ႕ခြင့္ တစ္နွစ္နာသြား၏။

= သူ႕ေၾကာင့္ စကားရြာေရာ နယ္ပါ လွဴဒါန္းခြင့္အျပီး နာသြား၏။

= သူေၾကာင့္ ငါတုိ႕သည္လည္း ကိုယ္ပင္ပန္း စိတ္ပင္ပန္းကာ အထိနာသြား၏။

= သူေၾကာင့္ လာဘ္စားရြာေခါင္းေဆာင္ၾကီးလည္း အထိနာသြား၏။

ရြာေခါင္းေဆာင္ၾကီးမွာ အမ်ားမွေရွာင္ခြာကုန္သျဖင့္ လူမေသေသာ္မွ ေသလူျဖစ္သြားျခင္းေၾကာင့္ အားလည္းငယ္၊ ရွက္လည္းရွက္ျပီး မိသားစုပါေခၚ၍ ဟံသာ၀တီသို႕ ေျပာင္းသြားရရွာျပီ။

လာဘ္မိုးေစြ မိုးေရခံမ်ား၏ အထိနာပံုက မ်က္ျမင္၌ပင္ ၾကီးမားလြန္းလွ၏။ သာသနာ့အေရး၌ လာဘ္ေပးလာဘ္ ယူလုပ္လိုသူမ်ား သတိထားစရာပင္။

(ငါ့အၾကံသည္ ဟန္ျပီ မရိွ

ကံအလွည့္က အေပးမေတာ္

ေျပာပြဲက်င္းလ်ွင္ သေဘာခ်င္းလြဲ

ေျပာရင္းကပဲ အေ၀းေလွာ္

လုပ္လုပ္တုိင္း ေဘးေခ်ာ္

ေၾကြးေၾကာ္တိုင္း

အေၾကာင္းကမလိုက္

ငါ့သရုပ္ လငပုတ္ ဖမ္းသည္သို႕

ကန္းကျပီ ေရာင္အလင္း

ေမွာင္တြင္း ေခါင္းစိုက္)- ဟု ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးမွ ေရးသားထားေပသည္။

ဆရာေတ္ာဘုရားၾကီးသည္ သာသနာလမ္းခရီးတြင္ မည္မ်ွဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မ်ားခံခဲ့ရသည္ကို အထက္ပါစာစုမ်ားတြင္ ဖတ္ရွဳ႕ႏိုင္ပါသည္။ လူအမ်ဳိးမ်ဳးိ စိတ္အေထြေထြဆုိသည့္အတိုင္း မေကာင္းမွဳကို မလုပ္သင့္မွန္းသိပါလ်က္ကယ္နွင့္ သူေတာ္ေကာင္း အရိယာၾကီးမ်ားအေပၚ မလုပ္သင့္သည္ကို လုပ္ခဲ့ေသာ သူတစ္ဦးကဲ့သို႕ေသာ လူမ်ဳိးမ်ား မေပၚေပါက္ေစရန္ ၊ အရိယာသံဃာမ်ားကို မိမိစိတ္ဆႏၵ တစ္ခုအတြက္ ျခေသၤ့အုပ္ အထုပ္လိုက္ လာဘ္မထိုးမိေစရန္ ရည္သန္၍ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ စာမ်ားကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ျပီး တင္လိုက္ရပါသည္ရွင္။