သဒၶါပညာညီမွ်ပါ (အပိုင္း-၁) ကိုယ္ပြင့္ရင္ ပါရမီျဖည့္ထားတဲ့သူေတြက အေၾကြးလိုက္ေတာင္းတာဘဲ

သဒၶါပညာညီမွ်ပါ (၃-၃-၂၀၁၁) ဇီးကုန္း၊ ကြ်န္းလွျမိဳ႕ သာ၀ကမ်ားအားေဟာၾကားေသာတရားမွ-

အ၀င္အထြက္ ေပၚလြင္လာေအာင္ ပြားပို႕ေပးတာကို ၀ိတက္လို႕သံုးပါတယ္။

အျပင္က ၀င္တယ္လို႕မွတ္ခ်က္ေပးလိုက္လ်င္ ရွဳကြက္နားကပ္ေနတဲ့ သတိက ၀င္ဘယ္လိုေနလဲလို႕ သံုးသပ္ေပးတာဘုရား။ ဒါကို ေအာင္းေမ့သည္ ဆင္ျခင္သည္လို႕ေျပာတာကိုး။ အဲဒါအားေကာင္းရင္ တခုတည္းေသာအာရံုျဖစ္ကေရာဘုရား။ တခုတည္းေသာအာရံုကို ေအာင္းေမ့သတိ ပြားပို႕သတိကို မ်က္ေျခမျပတ္- အျပင္သတိကေရာ အတြင္းသတိကေရာ မ်က္ေျခမျပတ္ရင္ေအာင္းေမ့စိုက္ေပးရင္ ေအာင္းေမ့အားေကာင္းေလေလ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိး အဆင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးတက္တာပါဘဲဘုရား။ တျခားဘာမွမရိွပါဘူးဘုရား။ ဘုရားရွင္ကသာ ဥာဏ္ေတာ္နဲ့မို႕ ေဗာဓိပကၡိယတရား၊ ဥာဏ္စဥ္(၁၆)ပါးတို႕ေဟာထားတာေလ။   အရွင္ဘုရားတို႕ တပည့္ေတာ္တုိ႕အေနနဲ႕ကေတာ့ ဒါေလာက္နဲ႕လံုေလာက္ပါတယ္ဘုရား။ ရွဳ႕ရင္းမတ္တပ္နဲ့ မွားတယ္ မွန္တယ္ ဆိုတာမစဥ္းစားနဲ႕ဘုရား။ မွားလည္းသူ႕ဟာသူသတိကေဖာ္ထုတ္သြားတာပါ မွန္လည္း သတိက ေဖာ္ထုတ္ေပးသြားတာဘဲ။ အရွင္ဘုရားဘာမွလုပ္ဖို႕မလိုပါဘူး။ စိုက္သာၾကည့္ေန မ်က္ေတာင္မခတ္ စိုက္ၾကည့္ေန။ အရွင္ဘုရားက ၾကည့္ေနဘို႕ကလြဲျပီး ဘာမွလုပ္စရာမလိုပါဘူး။ ၀င္ရွုတ္ဖို႕လည္းမလိုပါဘူးဘုရား။ သတိနဲ႕သာသိသိေန။ မွန္လည္းသတိကေဖာ္ထုတ္သြားတာပါ မွားလည္း သတိကေဖာ္ထုတ္ေပးသြားတာဘဲ။ ဥာဏ္အဆင့္ဆင့္လည္း စဥ္းစားေနဘို႕မလိုပါဘူးဘုရား။ ရွဳကြက္ထဲ အသိတိုးလာရင္ ဥာဏ္တက္တာဘဲမဟုတ္လား။ စာလိုဥာဏ္တက္တယ္ေျပာမွာေပါ့ ဘုရားတပည့္ေတာ္တို႕ကေတာ့ အသိတိုးတယ္ေျပာလိုက္တာဘဲဘုရား။ မွတ္မိပါဘုရား။ သေဘာေပါက္ပါ့ဘုရား။ ဘုရားတပည့္ေတာ္ ေလ်ာက္ထားတာကို အဓိပၺါယ္မေပါက္လ်င္လည္း ျပန္ေလွ်ာက္ပါဘုရား။

(သံဃာတပါးမွ မိမိတရားအားထုတ္တာအား တရားေလ်ာက္ျခင္း)

အရွင္ဘုရားဆရာသမားေျပာသလို ေျပာရမွာဘဲ ဆက္မွတ္ ဆက္မွတ္။ ဆရာသမားကဒါသာေျပာနုိင္တာ။ မွန္သကြဲ႕ ဟုတ္သကြဲ႕ ဒါကဘာခ်ည္းဆိုရင္ ျငိေနေရာဘုရား။ ဒါဘာဆိုတာသိရင္ ေရွ႕ဆက္ ဘယ္ေတာ့မွမတက္ဘူး။ ဆရာသမားမ်ားက ဒါဘာကြဲ႕လို႕ဘယ္သူမွမေျပာဘူး။ ဘုရားတပည့္ေတာ္က နိဒါန္းသတိပဌာန္မွာေရးထားတာေတာင္ မိုက္လို႕ေရးတာ။ ဘယ္သူမွ မေရးဘူးဘုရား။ တပည့္ေတာ္သာ မိုက္လို႕ေရးတာဘုရား။ (ဦးဇင္းမွ ေလ်ွာက္ထားျခင္း)

ဆရာသမားမ်ားက ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ ဒါဆက္အားထုတ္ ဒါဘဲခုိင္းမွာဘဲ။ ဆက္အားထုတ္တာလဲ။ ဒါဘဲ။ ဒါဟုတ္သည္/မဟုတ္သည္ကိုလယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက(၇)နွစ္ ေစာင့္ၾကည့္ပါလို႕မွတ္ခ်ခ်တယ္ဘုရား။ အရွင္ဘုရားတုိ႕ၾကားဖူးမွာပါဘုရား။ သမာဓိေၾကာင့္ျဖစ္တာလဲရိွပါတယ္ဘုရား။ ဒါေတြကရွုတ္ပါတယ္။ ရွင္းတာကေတာ့ စိတ္ေျပာင္းပါလိမ့္မယ္ဘုရား။ အရင္ကျဖစ္တဲ့စိတ္၊ အဲဒါျဖျစ္ျပီးမွ ျဖစ္တဲ့စိတ္ မတူဘူးဘုရား။ ေမွာက္ထားေသာအိုးလွန္သကဲ့သို႕၊ မ်က္ေစ့လည္ေနသူ မ်က္ေစ့လည္ ေျပသကဲ့သို႕လို႕ စာမွာဥပမာ ေပးတယ္ေနာ္။ အာရံုတခုကို ခံစားတဲ့အခါ စိတ္ခ်င္းမတူပါဘူး ဘုရား။ အရင္ကအျမင္နဲ့ ဒီေနရာက ဒီဘက္ေရာက္တဲ့အျမင္နဲ့မတူေတာ့ပါဘုရား။ အခု ဒီဘက္ေရာက္မွ ျဖစ္တဲ့စိတ္နဲ႕အရင္စိတ္ မတူပါေတာ့ဘူးဘုရား။ ရတနာသံုးပါးအေပၚ အရင္တံုးကထားတဲ့အာရံုမ်ဳိးနဲ႕ အခုအာရံုကမတူ ေတာ့ပါဘူးဘုရား။ ပုဂၢိဳလ္နဲ႕ သံဃာေတာ္္လည္းကြဲပါလိမ့္မယ္ဘုရား။ ကိုရင္ေလးေတာင္ သံဃာဆိုျပီးကန္ေတာ့ျခင္စိတ္ေတြေတာင္ေပၚတတ္တယ္ဘုရား။ ဒါကိုယ္ကိုတိုင္သိအပ္တဲ့တရားေတြေနာ္။ မွားတယ္ မွန္တယ္ မွတ္ခ်က္မယူေနနဲ႕။မွန္တယ္ေဟ့လို႕မေျပာအပ္တဲ့ကိစၥ။ ဒါေၾကာင့္လယ္တီဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးက ဘာရယ္ညာရယ္မေျပာနဲ႕မွန္တယ္ဆို သာဓုသာ ေခၚလိုက္ ေဟ့လို႕ေျပာတာ။  

ေရွ႕ဆက္လည္း ဒါဘဲေနာ္။ ရွုကြက္ထဲ ဒီဟာဘဲရွဳရမွာ။(တပည့္ေတာ္တို႕ ရုပ္ကမၼဌာန္း ဓါတ္ကမၼဌာန္း တြန္းမွဳသေဘာ ၀ါေယာကို ရွဳခိုင္းတာဘုရား) အတူတူပါဘဲ။ သူကနုးညံ့တဲ့ရုပ္ရွဳရတာကိုး။ ပညာစရုိက္ၾကီးသူေတြကို ေပးတဲ့ကမၼဌာန္း ဓါတုကမၼသီကာရကို ။ သမာန္ကေတာ့ နာေခါင္းနဲ႕ေလနဲ႕တိုက္တာ နွာသီး၀မွာရွဳတာဘဲ ေလရုပ္ျဖစ္ျဖစ္ လူရုပ္ျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီရုပ္ေပၚမွာဘဲ ခႏၶာ(၅)ပါးရိွတာကိုးဘုရား။ အဲဒီမွာလည္း  လွဳပ္ရွားမွဳနဲ႕တက္တာ။ ၀ါေယာလည္း ခႏ`ၶာထဲကျဖစ္ပ်က္တာ တခုကိုး။ သူလည္း စိတ္ေျပာင္းသေလာက္သူလိုက္ေျပာင္းမွာ။ စိတ္ကလည္းေသြးေျပာင္းသေလာက္လိုက္ေျပာင္းမွာ။ ဆက္ရွဳလည္းဒါဘဲ။ ေရွ႕ဆက္လည္း ဒါဘဲ။ ဒါဘဲဆက္ရွု ဒါနဲ႕ဘဲ လမ္းဆံုးတာဘုရား။ လမ္းဆံုးမဆံုး ကိုယ့္စိတ္ကိုေမးလိုက္။ လမ္းတ၀က္ေရာက္မေရာက္လည္း ကိုယ့္စိတ္ကိုေမးလိုက္ဘုရား။ လမ္းေပၚေရာက္မေရာက္လည္း ကိုယ့္စိတ္ကိုေမးလိုက္ဘုရား။စိတ္ေျပာင္းရင္ အသိေျပာင္းတာဘဲဘုရား (ဘုရားတပည့္ေတာ္တို႕ ဆိတ္ျငိမ္တဲ့ေနရာကိုရွာေနတယ္ဘုရား)တပည့္ေတာ္တို႕လည္း ဆိတ္ျငိမ္ရာရွာလို႕ အရွုတ္ခံေနရတာပါဘုရား။ကိုယ္ကဆိတ္ျငိမ္ဘို႕ဘဲလိုအပ္ပါတယ္။

ေ၀ဘူဆရာေတာ္ဘုရာၾကီးေျပာသလို ေျပးစရာေျမလည္း မရိွေတာ့ပါဘူးဘုရား။ စိတၱ ၀ိေ၀က၊ စိတ္ဆိတ္ျငိမ္ဘို႕ ကိုယ္ဆိတ္ျငိမ္ဘို႕ နိဗ`ၺာန္ဆိတ္ျငိမ္ဘို႕။ ေတာေရာက္ေတာ့လည္း ေတာေကာင္ေတြနဲ႕ ရွုတ္တာပါဘဲ။ လူေရာ မုဆိုးေရာ သစ္ကုမၸဏီေကာအကုန္ရွုတ္တာပါဘဲဘုရား။ ဂိတ္ၾကီးပိတ္ထားေတာ့ ျခံေက်ာ္၀င္ျပီး တံခါးထုတာခံရေသးတယ္။ လိုအပ္တာကေတာ့ ကိုယ့္စိတ္က ဆိတ္ျငိမ္ဘို႕လိုအပ္ပါတယ္ဘုရား။ ကိုယု့္စိတ္က ဆိတ္ျငိမ္ရင္ (၁၀၀)ထဲေနလည္း တေယာက္ဘဲဘုရား။ ကိုယ့္စိတ္မဆိတ္ျငိမ္ရင္ (၁)ေယာက္ထဲေနလည္း (၁၀၀)ပါဘဲ။ ေတာေတာင္ဆိတ္ျငိမ္ဘို႕ထက္ စိတ္ဆိတ္ျငိမ္ဘို႕ၾကိဳးစားပါဘုရား။  (ဒီလိုမလုပ္နုိင္တာက တပည့္ေတာ္ရဲ့အားနည္းခ်က္ပါဘုရား။

တရားသမားလို႕အမည္ခံထားတဲ့သူေတြက နာားေတြကလည္း အျမဲတမ္းပြင့္ေနေတာ့တပည့္ေတာ္ရဲ့ အားနည္းခ်က္ပါဘဲဘုရား။ )

ဘယ္ေနရာသြားသြားရိွမွာပါဘဲ။ အဲဒါကို ကမၼဌာန္းစစ္တဲ့ဆရာလို႕သေဘာထားပါ။ အရွင္ဘုရား လိုေသးတယ္ဆိုတာကို လာလာစစ္ေပးတာလို႕မွတ္ပါ။  မခံနိုင္ေသးတာလိုေသးလို႕မဟုတ္လား။ သီးခံရမွာေနာ္။ သူကေလနဲ႕လာတာကိုး။ ၀ါေယာေလ။ ကိုယ္ကဘာညာျဖစ္လိုက္လို႕ ျဖစ္တာေလ။ လိုေသးတယ္ လိုေသးတယ္နဲ့ မခံနုိင္ေသးတာ လိုေသးလို႕။ ဘာရယ္ညာရယ္ဆိုတာ အာရံုျပဳမွျဖစ္တာကိုး။ အျပင္သြားလည္း အရွင္ဘုရား ဥပစ`ၨ်ယ္ဆရာေတာ္ေအာက္ေနေတာ့ အရိပ္ရိွတယ္။အျပင္ေရာက္ေတာ့ ေနပူထဲထြက္သလို တြန္းလိမ့္ပိန္႕ျပိးခံရမွာေနာ္။ အျပင္က်ေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းေလ။ ဒဏ္ခံရမွာေနာ္။ ဘုရားတပည့္ေတာ္ (၃၁)၀ါေက်ာ္သြားပါျပီဘုရား။ အျပင္မွာအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ့ေတြ႕ရတာေနာ္။ ေနရာတိုင္းမွာ အမ်ဳိးစံုနဲ႕ေတြ႕ရတာပါဘုရား။ ေတြ႕တဲ့အခါ မုန္းသူနဲ႕ေတြ႕တာနည္းတယ္ ခ်စ္သူနဲ႕ေတြ႕ရတာမ်ားပါတယ္ဘုရား။ တရားအားထုတ္သူက မုန္းသူကမိတ္ေဆြျဖစ္ေနျပီး ခ်စ္သူက ရန္သူျဖစ္ေနတယ္ေနာ္။ ရြာထဲနဲ႕ေျဗာင္းျပန္ေနာ္။ မုန္းသူကအနားမလာဘူး။ မုန္းတာကိုး။ အျမင္မၾကည္လို႕ေျပာရင္လည္း ေ၀းရာမွာေျပာတာ။ အနားလာမေျပာဘူး။ ခ်စ္သူေတြကသာ တေယာက္ျပီးတေယာက္ တသုတ္ျပီးတသုတ္လာတာဘုရား။ မုန္းသူကိုေၾကာက္ရမွာလား။ ခ်စ္သူကိုေၾကာက္ရမွာလား (ခ်စ္သူကိုေၾကာက္ရမွာပါ။ အနီးကပ္ဒုကၡေပးတာ) ခ်စ္သူက ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုး။

ဘုရားတပည့္ေတာ္တို႕ေတြးေလ့ေတြးထရိွတယ္။ ငါ့မိတ္ေဆြက ခရိယာန္ မူဆလင္ ငါ့ရန္သူက ဗုဒၶဘာသာ။  မူဆလင္နဲ႕ခရိယာန္ကလာလို႕လား။ (မလာပါဘူးဘုရား) ဒုကၡလာေပးတာေတြက ဘယ္သူေတြတံုး (တပည့္ေတာ္တို႕ အမည္ခံထားတဲ့ ဗုဒၶဘာသာေတြပါ။ အစစ္ေတြက ဒုကၡလာမေပးပါဘူးဘုရား)။ အမည္ခံတဲ့ ဗုဒ`ၶဘာသာေတြတဲ့လား မိန့္တာေနာ္။ သူတို႕အပစ္လည္းပါတယ္ ဘုရားတပည့္ေတာ္မ်ား အပစ္လည္းပါတာကိုး။

ဇင္းက်ဳိက္ေတာင္တုန္းက သူ႕နာမည္ဖိုးထြန္း။ဖဲသမားဖုိးထြန္း။ ဖဲရံွဳးတံုးက ဟိုကေခ်ီး ဒီကခ်ီး။  စားစရာမရိွေတာ့ေခ်းတာလဲပါတယ္။ တညဖိုးထြန္း ဖဲနုိင္ေတာ့ တစ္၀ုိင္းလံုးကပိုက္ဆံ သူ႕ဆီခ်ည္းတည္း ပုဆိုးနဲ႕ထုတ္ရသတဲ့။ ဖိုးထြန္းက ဖဲနုိင္တယ္ၾကားေတာ့ တရြာလံုးက ဖိုးထြန္းေနာက္လိုက္ေတာင္းတာေပါ့။ စက္ဘီးေနနဲ႕လည္းလိုက္ေတာင္း မေတာင္းနုိင္သူကလည္းေတာင္းလာပါလို႕မွာတယ္ေနာ္။ သူယူထားလို႕လိုက္ေတာင္းတာေနာ္။ အေၾကြးရိွလို႕ေတာင္းတာေနာ္။  ပါရမီျဖည့္တုန္းက ပဌာန္း(၂၄)ပစၥည္းတခုခုနဲ႕ေက်းဇူးျပဳထားေတြရိွဦးမွာကိုး။ ေစတနာအဓိက။ ဥပမာ-နတၳိ။ သူက်င့္တံုးက ဒီပစၥည္းေလး သူ႕အနားလာထားလိုက္ရင္ သူက်င့္တာအေနွာင့္အယွက္ျဖစ္ေနမယ္ဆိုျပီး ဒါေလးမလွဴေတာ့ပါဘူးူဆိုျပီး နတၳိနဲ႕ေက်းဇူးျပဳတာ။ ၀ိကတကကင္းတာ-ကင္းကင္းေနျခင္းျဖင့္ သူ႕အလုပ္မပ်က္ဖူးေပါ့။ ဒီေစတနာေလးနဲ႕ကင္းကင္းေနလိုက္ရင္လည္း ၀ိကတေလ ပဌာန္းထဲကေန။ ၀ိကတက ကင္းကင္းေနျခင္းျဖင့္ သူ႕အလုပ္နဲ႕ေက်းဇူးျပဳတာ ပဌာန္းထဲမွာေလ ေစတနာအဓိကမဟုတ္လား။ ၀ိပယုတၱ အတူမေနဘဲနဲ႕  သူ႕ အနားကပ္နဲ့နီးနီးကပ္ကပ္ေနျခင္းရင္ သူ႕အလုပ္ပ်က္လိမ့္မယ္ဆိုျပီး ေ၀းေ၀းကေနတာေလ။ ကိုယ္စျပီးပါရမီထူေထာင္ခ်ိန္ကစျပီးမိမိအေပၚေကာင္းေစတနာေတြဟာ အဲဒီလိုပါရမီျဖည့္ထားတဲ့သူေတြက ကိုယ္ပြင့္ေတာ့ ေတာင္းမွာေပါ့ဘုရား။ သူတို႕ဆီကအေၾကြးယူျပီး လုပ္ထားတာေလ။ သူတို႕ကေတာင္းမွာေပါ့ဘုရား။ ကိုယ္ကေပးတတ္ဖုိ႕လိုအပ္ပါတယ္။

ေ၀ဘူလိုသတၱိရိွဘို႕လိုတယ္။ တပည့္ေတာ္က ေ၀ဘူလိုသတၱိမရိွဘူး။ မိဘနဲ႕တံုးကပါတာက အားနာစိတ္ဘုရား တရားအားထုတ္ျပီးေတာ့မွ လက္ထက္ပြားက သနားစိတ္ဘုရား ။ အေ၀းကလာမွန္းသိလို႕ ပိုျပီးသူတို႕ခမ်ာအေ၀းၾကီးကလာရတာဆိုျပီး ငါဒီေလာက္ေတာ့ မွမေျပာရင္ မျဖစ္ဘူးဟဆိုျပီး အားနာစိတ္မွာ သနားစိတ္ကထည့္လိုက္ေတာ့ အက်င့္ကပ်က္ေရာဘုရား။ လုပ္ရမဲ့အလုပ္ မလုပ္ရဘူးေပါ့။ တခါတည္းနဲ႕လည္းအလုပ္က နွစ္လုပ္မလုပ္တတ္ေတာ့။

ေ၀ဘူဆရာေတာ္ၾကိး သူပြင့္ကာစ။ ဖိုးထြန္းလိုေျပးတာဘဲ။ လိုက္လဲလိုက္တာဘဲ။ ေနာက္ဆံုးေ၀ဘူက်မွ ဘုတ္ထိုင္ထိုင္ျပီးခံေတာ့တာ။ ဘယ္ေလာက္အားထုတ္လဲဆိုရင္ ေသြး၀မ္းေတြေတာင္သြားတာ။ ဘုရားတပည့္ေတာ္တို႕မင္းဘူးတို႕ဘယ္တို႕ အကုန္ေရာက္တာဘဲဘုရား။ အိမ္မက္အရ တေနရာသြားမလို႕။ သာစည္ဘူတာလည္း ေရာက္ေရာ ဘုန္းၾကီးစုပ္စုပ္ခ်ာခ်ာၾကီး တပါးေရာက္လာျပီး ေမာင္ပဥၨင္း ဒူလာေသြး၀မ္း ေပ်ာက္ျခင္ရင္ ေ၀ဘူက ေရျဖဴေသာက္ေဟ့လိ႕ုေျပာတာ။ ဓမၼေလ်ာ၀မ္းလို႕ေခၚတယ္တဲ့။ အဲဒီမွာ ေ၀ဘူက ယံုေတာ့သြားတာေပါ့့။ အဲဒီမွာ ငါ တတိယဆင့္မွာ အေတာ္ၾကာသြားတယ္လို႕ေျပာတယ္။ တတိယဆင့္ကေန အထက္ကိုေတာ္ေတာ္နဲ႕ မတက္နုိင္ဘူးေပါ့။ အေသခံလုပ္ခဲ့တာပါ။ ေ၀ဘူ၊ ေ၀ဘူနဲ႕ေပၚလာေတာ့ နည္းခံျခင္သူေတြေပါတာေပါ့ဘုရား။ ဘုရားတပည့္ေတာ္တုိ႕လို ကိုယ္ဖိရင္ဖိမလုပ္ေပးဘူးဘုရား။ သူ႕အလုပ္ပ်က္မခံဘူး။ တရားစစ္ျခင္း ေမးျခင္းလည္း မရိွဘူး ေဟာဒီလိုလုပ္ဆိုျပီး နည္းဘဲေပးလိုက္တယ္။ က်န္တာကိုယ့္ သဒၶါ ၀ိရိယနဲ့ကိုယ္လုပ္ေလ။ ထူးလာေလ်ာက္ေလ။ ေ၀ဘူကျပတ္တယ္အရွင္ဘုရား။ ပရိတ္သတ္္ၾကီးေထာင္လာလာ ေသာင္းလာလာ (၅)မိနစ္ထက္ပိုအေတြ႕မခံဘူး။ တရားေဟာခ်ိန္သာ(၁)နာရီေလာက္ေဟာတာ။  သူ႕ေခတ္က ဦးနုတို႕လာလည္း (၅)မိနစ္ဖဲ။ တရားမေဟာဘူးဘုရား။ တရားေဟာလို႕တရားသိတာမွွ မဟုတ္တာ။ သတိဘဲေပးလိုက္တာ။ တရားဘယ္ေတာ့မွမေဟာဘူး ဒို႕လို။ ဒို႕ေတြက သတိမရိွတာ သတိမရတာ။ သတိဘဲေပးလိုက္တာ။

စားရင္လည္းရပါ့သဗ် သြားရင္လည္းရပါသဗ်ာ့။ သတိေလးသာေဆာင္ထားဗ်။ လယ္ထြန္ရင္ေကာဗ်ာ။ ာ့။ထမင္းခ်က္ရင္ေကာ သတိေလးသာေဆာင္ထားဗ်။ အလုပ္လုပ္ရင္းေကာဗ်ာ။ သတိေလးသာေဆာင္ထားဗ်။ သတိေလးသာေဆာင္ထားရင္ ျပီးပါေရာဗ်ာ။ ကဲခ်မ္းသာသလိုေနဗ် ။ တရားကေတာ့ ကိုယ္တုိင္အားထုတ္မွရမွာေလ။ ဒို႕ေဟာလို႕ရတာမွမဟုတ္ဖဲ။ တရားအတြက္လုိတာက ဒီသတိဘဲေလ။

တရားက သတိနဲ႕ေဖာ္ထုတ္ရမွာမဟုတ္လား။ လိုတာက သတိမဟုတ္လား။ အရွင္ဘုရားက ျပတ္ရဲလား။ အဲဒီလိုျပတ္မွရတာဘုရား။ မျပတ္လို႕က ေတာသြားပိုရွုတ္မွာ။ ျမိဳ႕ေပၚေနတာက သူဟာကိုယ္ဟာနဲ့ ထီးထီးမျမင္ရဘူး အမ်ားနဲ႕ေရာေနတာကိုး။ ေတာက ထီးထီးၾကီးဗ်ာ။ လူတိုင္းျမင္တယ္ဘုရား။ ၾကားရာကလာမွာဗ်။ (ထပ္ေျပးရမွာဗ်ာ့) ဖိုးထြန္းၾကီးထက္ဆိုးမယ္။